De verlossing van No Man’s Sky is compleet dankzij vr – Column

Het leek niet eens zo ver gezocht. No Man’s Sky werd als het paradepaardje van Sony op het podium van de E3-presentaties aan de wereld getoond. Dat Sony deze console-exclusive ging inzetten om de promotie van de PlayStation Morpheus (later omgedoopt tot PlayStation VR) in ging zetten, leek voor mij een briljante zet. De aankondiging leek ieder moment te kunnen komen, wat werd aangewakkerd door het enthousiasme van geestelijk vader Sean Murray die al jaren enthousiast sprak over de eventuele vr-mogelijkheden.

De ruimtegame lanceerde augustus 2016 en werd al snel een controversieel onderwerp. Aan de ene kant waren de beloftes van Hello Games te hoog, terwijl aan de andere kant de hype van gamers die een Triple A-titel verwachten geen einde kende. Gelukkig bleef het kleine team in Guildford, Engeland zich inzetten om hun eer te herstellen door No Man’s Sky te blijven voorzien van grote en kleine updates, allen gratis. Hierdoor heeft de game nu onderwaterwerelden, echte online multiplayer, een creatieve bouwmodus en allerlei voertuigen voor op het oppervlak van de planeten. No Man’s Sky wordt nooit de game waarop men zat te hopen, maar er zijn inmiddels genoeg redenen om de game toch nog een kans te geven.

Al die updates zijn leuk en aardig, maar de virtual reality-update waar ik vroeger zo op hoopte, leek nooit te komen. Tot mijn grote verbazing werd precies deze mogelijkheid aangekondigd tijdens de recente State of Play-presentatie, waarin voornamelijk PlayStation VR-games aan bod kwamen. Ik was alweer helemaal vergeten dat dit iets was dat ik zielsgraag wilde, maar de veelbelovende trailer wakkerde het enthousiasme van jaren geleden weer helemaal aan. Ik kon dus vanzelfsprekend niet wachten om zelf aan de slag te kunnen gaan met de vr-modus. Wat een geluk dat ik een paar dagen later een zakenreisje naar New York in de planning had staan om wat aangekondigde en onaangekondigde PlayStation VR-games uit te proberen.

Niemand minder dan Sean Murray zelf was aanwezig om demo’s te geven van No Man’s Sky in vr. Ik kreeg twee Move-controllers aangereikt en zette snel de headset op om de vooraf uitgekozen planeet te ontdekken. Al gelijk wordt duidelijk dat de extra immersie die virtual reality mogelijk maakt veel helpt bij de ervaring van de game omdat je je echt aanwezig voelt op dat plekje in het universum. Het is even wennen hoe je moet bewegen omdat dit behoorlijk anders gaat dan in de normale game. Dit doe je namelijk door met je Move-controller een plek te markeren en hier naartoe te teleporteren. Deze manier van beweging zie je vaak in vr-games om misselijkheid te verlagen en gebruiksvriendelijkheid te verhogen, maar voor mij voelt dit nog niet als de ervaring die ik in gedachten had. Hoewel mij werd beloofd dat ze zoveel mogelijk besturingsmogelijkheden uit willen brengen, moet nog maar blijken of die alternatieven wel ideaal zijn.

In dit geval gebruikte ik dus mijn handen, via de Move-controllers, om de nodige acties uit te voeren. Als je met je rechterhand op je linkerarm wees (alsof je een ar-scherm op je pols hebt zitten) kreeg je bijvoorbeeld opties te zien voor je belangrijke multi-tool of voor het selecteren van bouwblokken voor je basis. Ook moet je je hand achter je rug houden om je multi-tool te pakken, wat een goed voorbeeld is van een fysieke handeling die de immersie versterkt. De Move-controller werkt ook goed omdat je veel meer precisie hebt dan met een DualShock 4, wat perfect werkt als je net als ik in een handomdraai een dinosaurus met de sculpt-functie wil bouwen.

Waar de vr-modus in No Man’s Sky echt goed tot zijn recht komt, is wanneer je de cockpit van je ruimteschip betreedt. Niet alleen ziet het er gruwelijk vet uit om in je cockpit rond te kijken, maar het bestuurt ook nog eens werkelijk fantastisch. Met je linkerhand bepaal je de snelheid alsof je een grote schuif bedient en met je rechterhand gebruik je de Move-controller feitelijk als een joystick. Deze manier van vliegen kan ik niet anders omschrijven dan geweldig. De precisie van het sturen, gecombineerd met het feit dat de fysieke acties die je uitvoert direct overeenkomen met de handeling in de game, heeft op mij een enorme indruk achter gelaten.

Dit wonderbaarlijke gevoel werd nog eens versterkt toen ik door de atmosfeer van de planeet brak en in de ruimte belandde. Je moet niet vergeten dat vr-brillen ook een 3D-effect aanbieden, wat je pas echt merkt als je je hoofd naar boven draait om naar de planeet te kijken waar je net vandaan komt. Het extreme gevoel van schaal is zo overweldigend en is precies waarom ik jaren geleden al uitkeek naar een vr-functie in de game.

Na de korte demo was het bijna lastig om andere games te spelen, omdat ik niks liever wilde dan langer rond te dwalen in het oneindige universum in vr. De verlossing van No Man’s Sky lijkt wat mij betreft compleet te zijn en mits de modus bij lancering doet wat het nu doet en er een geschikte besturing voor het verkennen van planeten ter voet is, kunnen we zeggen dat Hello Games naar de sterren en daar voorbij is gegaan om de ultieme sci-fi-fantasie aan te kunnen bieden. Ik vroeg Sean Murray nog waarom we zo lang moesten wachten op de vr-modus, terwijl hij er al tijden naar heeft gehint. Hij gaf aan dat de focus eerst lag bij het verhogen van de algemene kwaliteit van de game, voordat ze zich met volle inzet op de ingewikkelde vr-optie konden storten. Hoewel ik persoonlijk natuurlijk eerder de vr-modus had willen zien, lijkt deze manier van werken achteraf een slimme beslissing geweest.

Als je de game nog hebt liggen en een PlayStation VR of headset op pc kan bemachtigen, is het bijna zonde als je No Man’s Sky niet even op deze manier probeert. Misschien dat het ook een uitstekende reden wordt om alsnog een PlayStation VR aan te schaffen, maar om dit met zekerheid te zeggen, moeten we nog even wachten op de gratis Beyond-update die deze zomer verschijnt.