De vijf beste Need for Speed-games aller tijden

De racegameserie Need for Speed is alweer 25 jaar oud. Het begon allemaal in 1994 en inmiddels zijn we veel verschillende racetypes verder. ‘Vroeger’ raceten alleen met Porsche’s of we illegaal op straat. Need for Speed heeft zichzelf al die jaren constant opnieuw proberen uit te vinden en daarvoor danken we het arsenaal aan gameontwikkelaars die daaraan hebben bijgedragen. Niet elke Need for Speed was even indrukwekkend, maar er zitten genoeg pareltjes tussen de 23 games die de franchise telt.

De Need for Speed-franchise zocht meerdere straatraces op. We zien later in dit artikel een nóg beter voorbeeld daarvan, maar Carbon was minstens net zo flitsend als een glimmende uitlaat. Je kon nitrous oxide gebruiken om net even een boost harder te gaan, om maar wat te noemen. Dat soort dingen maakte straatrace-ervaring helemaal compleet. Wat in Carbon bovendien heel vet is, is het uitgebreid kunnen tunen van je auto. Dat gaat aanzienlijk verder dan slechts een laklaag in een niet-standaard kleur aanbrengen, zoals allerlei sliders kunnen gebruiken om de auto van nog betere sideskirts, bumpers, spoilers en meer te voorzien.

Wel zo belangrijk om je crew te imponeren, die in de game werd geïntroduceerd . Er werd sowieso meer gedaan met racen tegen en mét anderen. Carbon biedt namelijk teamraces waarbij het de kunst is om uit de achteruitkijkspiegel van het andere team te verdwijnen. Bij de canyonraces was het daarentegen juist de bedoeling om zo dicht mogelijk achter de ander te rijden. Carbon is misschien niet het meest originele deel in de franchise, maar absoluut een topper.

Need for Speed is en blijft een belangrijke game die de franchise aftrapte , maar Need for Speed 2 zette de franchise pas echt op de kaart. Dat is vooral te danken aan de keuze aan geweldige auto’s. Die was niet reuze, want men vond een stuk of tien auto’s wel genoeg, maar het ging bovendien om kwaliteit. De mooiste exemplaren waren namelijk van de partij: Ferrari F50 en Ford GT90 bijvoorbeeld. Je kon zelfs voorzichtig al zelf een spoilertje veranderen of de banden aanpassen, waardoor je in dit spel heel goed ziet hoe innovatief Need for Speed als geheel is, en hoe iets dat ruim twintig jaar geleden is bedacht nog steeds heel succesvol kan zijn.

De opvolger, Hot Pursuit, was een plaatje. Zeker naast het tweede deel was de game een lust voor het oog. Dat was echter niet het belangrijkste, want de focus lag met name op politie-achtervolgingen waarbij je spijkermatten kon neergooien en de weg op creatieve manieren moest blokkeren. Tenminste, je koos zelf of je de politieagent of de snelheidsduivel was en dat omdat de AI van tegenstanders was verbeterd was deze feature ontzettend innovatief. De politieradio, waar je kon horen wat er gezegd werd, maakte dit extra spannend. Wat ook in deze game werd geïntroduceerd is de splitscreenmodus voor twee spelers, zodat je op één computer samen kon racen . Need for Speed 3 deed alles wat Need for Speed 1 en 2 zo goed deden en voegde daar iets aan toe wat

het racen socialer en daarmee ook nóg leuker maakte.

Zoals aangegeven waren er meer Need for Speed-games die zich richtten op straatraces. In Underground was het ook de bedoeling om je auto net zo spectaculair te maken als de bolides in bijvoorbeeld de Fast & Furious-films. Het spel kwam bovendien met een verhaallijn die veel spelers enorm konden waarderen. Je verwacht dat namelijk niet van een racespel, en zeker niet zo goed uitgewerkt als in Underground. Wij hebben hier gekozen voor de eerste Underground-game uit 2003, maar Underground 2, dat een jaar later verscheen, is minstens net zo tof. Het was echter die eerste Underground die ons kennis liet maken met de nieuwe drifting-modus waarin je punten konden verdienen door zo lang mogelijk te driften, en dat was geniaal.

Het ging in Most Wanted niet meer om een verhaal of om je auto zoveel mogelijk pimpen. Ditmaal werd een wat traditionelere toernooiconstructie aangehouden. Je hebt namelijk een lijst met allemaal namen van andere racers die jij de baas moet zijn, en dat wordt je enorm lastig gemaakt. Most Wanted is nog steeds absoluut een van de moeilijkste Need for Speed-spellen. Nog beter is het feit dat de politie-achtervolgingen weer hoogtij vierden in deze titel, nadat deze een tijdje afwezig waren. Deze zorgen er namelijk vooral voor dat het spel zo pittig is.

Zeker na een aantal Need for Speed-games die weliswaar vermakelijk waren, maar niet direct heel uitdagend, is Most Wanted net zo heerlijk als de geur van een nieuwe auto. Een politie-achtervolging is immers pas écht spannend, als je ook het gevoel hebt dat er iets te verliezen is en dat is precies wat Most Wanted een de beste Need for Speed-game maakt.