Dr. Caspareview – Grow : Song of the Evertree

Titel: Grow  : Song of the Evertree
Gespeeld op: Nintendo Switch (beschikbaar op praktisch alle systemen)
Speelduur: in principe oneindig (gok rond de 20 a 25 uur om alles te unlocken)
Mulitplayer: n.v.t.

Wat is het: Een levenssimulatie waarbij je werelden creëert.

Mijn verwachting:

Grow kwam voor mij ietwat ‘out of the blue’. Het is dat ik deze game per ongeluk op de Nintendo-store tegenkwam, want ik had er werkelijk nog nooit van gehoord. Ondanks haar mierzoete stijl greep het concept ‘creëer je eigen werelden’ mij wel gelijk aan. Ik hou van creëren. Toch kon ik het gevoel niet van mij afzetten dat deze ‘kleine’ titel wellicht te veel hooi op haar vork nam. De bijgevoegde omschrijving was namelijk nogal ambitieus te noemen.

Uiteindelijke mening:

Laat ik alvorens ik start met het spuwen van mijn bevindingen, even beginnen met het geven van een kleine waarschuwing : heb je een hekel aan lange tutorials, dan is deze game met name aan het begin een flinke zure appel. Zelf hou ik ervan wanneer een game je de keuze geeft of je aan de hand meegenomen wilt worden of niet. Verplichte (en vooral LANGE) tutorials kan ik ervaren als een flinke smet op het geheel. De tutorial van Grow is hier dan ook geen uitzondering op, sterker nog, het is één van de meest vervelende tutorials die ik sinds tijden heb uit moeten zitten. Bah. 

Wie zich echter door deze in-game cursus heen worstelt, staat een ronduit ontspannen ervaring te wachten. In Grow speel je namelijk een uitverkorene die een besmet land terug moet brengen naar haar voorgaande glorie. Dit doe je door letterlijk nieuwe werelden te creëren. Dit creëren bestaat wat mij betreft uit twee segmenten ; je creëert verschillende natuurgebieden en werkt tegelijkertijd aan het vormgeven en managen van een kleine stad. Inderdaad, er is genoeg werk aan de winkel!

Ik ben liever niet al te beschrijvend in een recensie, maar bij deze titel ontkom ik er helaas niet aan. De game is namelijk de enige in zijn soort en doet ronduit unieke dingen. Dit klinkt allemaal wat specialer dan het in praktijk helaas is. Want hoewel de game heel veel dingen doet, is het nergens echt heel erg goed in. Laat mij even uitleggen… 

Je speelt namelijk als ‘de uitverkorene’, dit is een te customizen personage die jij in derde persoon perspectief bestuurt. Met dit personage creëer jij aan de hand van magische zaden nieuwe werelden op de takken van de Evertree (een gigantische boom die in de spelwereld als algeheel middelpunt en levensbron dient). Deze werelden worden vormgegeven naar de ingrediënten die jij hebt gebruikt om het magische zaad te creëren. Het is dus iedere keer weer de vraag wat voor klein ecologisch wondertje er nu weer uit een tak groeit.  

De techniek achter het creëren van deze werelden verdient een pluim. Het is erg intrigerend om te zien hoe jouw kleine wereldje zich voor jouw ogen begint te vormen tot een levendig geheel. Dit gaat deels real-time en deels door er een nachtje overheen te laten gaan. Het geeft veel voldoening wanneer jouw wereld zich verder uitbreid en een bijzondere plaats begint te worden. Dus het harde werken wordt zeer zeker beloond. Daarbij blijft het door de unieke eigenschappen van de verschillende magisch zaden keer op keer een verrassing hoe jouw wereld zich zal gaan ontwikkelen. 

De wijze waarop deze werelden gecreëerd moeten worden is echter met stipt de factor die bepaalt of jij deze game leuk gaat vinden of niet. Iedere nieuwe wereld start namelijk als een dorre lap grond vol duister ‘onkruid’. Dit onkruid zul je op een trage en repetitieve wijze moeten verwijderen, zodat het plaats kan maken voor nieuwe flora en fauna. Je doet keer op keer dan ook niets anders dan het verwijderen van het ongenodigde, het planten van een zaadje, en het net zo vaak water geven van een plantje tot het zich ontwikkelt tot een vruchtbaar stukje land. Hier gaan enkele in-game dagen overheen.

Hoewel het tof en bevredigend is om jouw lapje grond uit te zien groeien tot een levendige wereld vol plantjes en diertjes, is het voorafgaande proces wel iets waar je zin in moet hebben. Maar juist omdat deze gameplay praktisch niets van je vraagt, is Grow wellicht een mooie hersenstofzuiger. Je hoeft er niet bij na te denken en bent lekker ongedwongen bezig. Wat dat betreft is deze titel een digitale equivalent van het werken in de tuin ; ontspannen en belonend, maar om er plezier uit te kunnen halen moet je er wel zin in hebben. 

Mocht je het digitaal tuinieren zat zijn, dan kent de game nog twee andere grote gameplayonderdelen ; het exploreren van de spelwereld en het bouwen en ‘managen’ van een kleine stad. Allereerst is het exploreren verrassend leuk om te doen. Want de spelwereld (en diens uitstraling) kent zo zijn charme, en is absoluut geen vervelende plek om te ontdekken. Groene heuvels, kabbelende beekjes, rondrennende diertjes die je kunt knuffelen en enorme wezens die door het luchtruim vliegen maken van het in-game universum een fabelachtig geheel. Daarbij wíl de game ook dat je op onderzoek uitgaat, want het barst van de geheime kistjes en locaties die branden om gevonden te worden. 

Dan is er nog het vormgeven en onderhouden van een kleine samenleving. Dit onderdeel is niet erg diepgaand, maar toch best te pruimen. Je krijgt namelijk een lege lap grond, en mag deze gaan vullen met verschillende gebouwen en aankleding. Denk hierbij aan huizen voor de inwoners, verschillende winkels en bijvoorbeeld wandelpaden. Daarbij ben jij ook degene die bepaalt waar de inwoners komen wonen en werken. Deze vorm van management is heel laagdrempelig, verwacht dus geen bruisende en diepgaande  economie zoals in de Anno games. Het leukst aan dit onderdeel is eigenlijk het vormgeven van je eigen stadje om vervolgens het eindproduct te aanschouwen. Want niets is zo bevredigend als het maken van een avondwandeling door jouw sfeervol verlichte gehuchtje. 

Naast het creëren en exploreren kent de game nog tal van andere activiteiten om te doen. Zo kun je lekker vissen, bevriend raken met dieren om vervolgens naar je speciale tuin te sturen, puzzels oplossen in bepaalde mini-kerkers en grondstoffen verzamelen voor tal van verschillende doeleinden. Allemaal dingetjes om even lekker tussendoor te doen. 

Zoals ik al aangaf biedt Grow dus heel veel, maar blinkt het nergens echt in uit. De game moet je dan ook echt liggen. Het is wat dat betreft net als muziek ; soms ben je in de mood voor harde rock en soms heb je veel meer behoefte aan een gevoelig nummertje geschreven door een geitenwollen sokken sing and song writer. Heb jij even behoefte aan een game die jou bij uitstek ontspannen gameplay biedt in een dromerige spelwereld? Dan is Grow wellicht net het uitstapje dat je nodig hebt. Zo niet, dan vraag ik mij af of je het spelen van deze titel lang vol zult houden. 

Performance:

Grow speelt prima weg en kent in handheld-mode een goede resolutie. Over het algemeen loopt de game soepel, bouw je een wereld of stad echter verder uit dan kakt de frame-rate soms wat in. Dit probleem valt echter te verwaarlozen en belemmert het spelplezier praktisch niet. Wel crashed de game af en toe (2 maal in 20 uur). 

Spelen wanneer je…

• geniet van kleurrijke, knusse, sprookjesachtige en lieflijke spelwerelden.
• toe bent aan ontspanning.
• houdt van simulatie-games als Harvest Moon, Spore en Stardew Valley (Grow past in het straatje, maar is een ietwat vreemde en simplistische eend in de bijt).
• voldoening haalt uit routine-gameplay die toewerkt naar verschillende beloningen.
• openstaat voor iets nieuws en unieks. 
• graag spelwerelden onderzoekt.
• Ervan droomt eigen werelden en samenlevingen te creëren.

Niet spelen wanneer je…

• een hekel hebt aan lange tutorials.
• diepgang zoekt in gameplay en/of verhaal.
• niet van repetitieve gameplay houdt.
• mierzoete spelwereld en dito personages niet trekt. 
• enkel op zoek bent naar AAA games, Grow is duidelijk een ‘kleinere’ titel.

Eincijfer + korte onderbouwing:

7-

Grow is een prima game als je behoefte hebt aan het leegmaken van de hersenpan. De knusse en vrolijke spelwereld vraagt en verwacht niets van je, jij bepaalt zelf waar je mee aan de slag gaat en in welk tempo jij doet. De gameplay is repetitief maar ontspannen en de beloningen bevredigend. Ben je echter niet in de juiste mindset, dan kan Grow aanvoelen als een taak die je liever links wilt laten liggen. Waar de één deze titel na een uurtje of 5 weglegt, is een ander er na 40 uur nog niet op uitgekeken. Jep, het is ‘zo’n’ type game.