Dr. Mario World review – Word je niet beter van; Nintendo ook niet

De wereld van Dr. Mario is niet alleen bezaaid met microtransacties. De grootste plaag zijn de hopsende, gekleurde virussen die overal opduiken. Gelukkig zijn Mario, Peach, Bowser en andere welbekende personages ook geschoold in de medische wetenschappen en kunnen ze samen met jou de virussen verslaan. Die virussen verslaan, gaat door middel van een subtiele variant op het welbekende match-three-genre.

Je gebruikt pillen met één of twee kleuren om setjes van minimaal drie virussen met dezelfde kleur te maken. De game speelt als een puzzel-game waarin je, zeker wanneer je wat verder komt, goed moet kijken naar de virussen op het speelveld en welke je als eerste moet aanpakken. Gameplay-technisch is het best gevarieerd, maar verre van origineel. Sommige virussen moet je twee- of driemaal raken, sommigen moet je eerst ontgrendelen en weer anderen zitten verstopt in stenen. De ene keer moet je de aanwezige virussen opruimen, de andere keer moet je (verstopte) munten verzamelen.

Het is allemaal vrij standaard, maar de aanwezigheid van alle bekende personages maakt het best vermakelijk. De wereld waarop de levels geplaatst zijn, ziet er leuk uit, alles is in Mario-stijl. De opbouw van de levels die Dr. Mario gebruikt, hebben we, net als de gameplay, al vaker gezien. De game is in essentie een Candy-Crush kloon waar een dikke zwarte Mario snor op is geplakt.

Vanaf het begin word je gevraagd om het een en ander aan te schaffen, maar tot vrij ver in de game is dit niet nodig. Alleen bonus-levels waar mysterieuze beloningen verdiend kunnen worden lijken volstrekt onmogelijk zonder betaalde hulp-items. Zo rond level 80, dan heb je er een uurtje of twee op zitten, wordt het echt best pittig. Zo wordt het aantrekkelijker gemaakt om naar de microtransacties te grijpen voor net wat meer pilletjes om mee te spelen, of een speciale power-up. Je kan het altijd zonder proberen, maar je hebt maar vijf levens om het mee te proberen. Haal je een level, dan krijg je er één bij. Wanneer je faalt of een level herstart, kost je dit een hartje. En die hartjes, je raadt het al, krijg je eens per half uur, of wanneer je ze aanschaft.

Hoe verder je komt, hoe meer de game je gaat proberen tegen te werken door simpelweg veel te weinig pillen te bieden om een level te halen. Wat ook niet meewerkt is dat je altijd online moet zijn, ook voor de reguliere speelmodus, waarbij een internetverbinding niet heel relevant lijkt te zijn. Wanneer even je internetverbinding wegvalt, wordt je sessie vaak afgebroken, of duurt het heel lang voordat je sessie is hersteld. Lang pauzeren kan ook niet, omdat ook dit al snel je sessie verbreekt waardoor je opnieuw moet beginnen. Wat je, uiteraard, ook een hartje kost.

Het enige wat de game redt van de freemium-vergetelheid, is de versusmodus. Je kunt namelijk tegen vrienden, of onbekenden, door middel van een prima werkend matchmaking-systeem, een potje pillen-schieten. Dat is verrassend leuk. In tegenstelling tot de primaire modus, speelt tijd in de versusmodus wel een grote rol, waardoor je razendsnel te werk moet gaan. Overigens ligt het niveau meteen bijzonder hoog, en is de rustige opbouw die de wereldmodus kent, niet bepaald van toepassing op de multiplayer tegen vreemden (lees: bizar goede Chinezen en Japanners).

Het is niet dat Dr. Mario World slecht is, wat zo steekt. Zeker niet: het bevat ontzettend veel levels en beproefde gameplay-elementen. En ook de versusmodus is best wel geinig. Wat zo jammer is aan deze game, is ook wat het onderscheidt van diens mede-freemium-games: het Nintendo-sausje.

De oude ‘Nintendo seal of quality’ is al lang niet meer relevant, maar de naam ‘Nintendo’ stond tot voor kort vooral bekend om kwaliteit en respect voor diens consumenten. Is dat dan nu ook verleden tijd? Het Nintendo dat ik ken, verdient geld omdat de games plezier en kwaliteit bieden. Dat Nintendo brengt niet een besnorde Candy-Crush op de markt, om vervolgens te smeken om geld. Maar dat is wel wat er nu gebeurd. Voorkom het negatieve beeld van Nintendo dat ondergetekende steeds meer krijgt, en sla Dr. Mario World dus lekker over. Dan kan Dr. Mario gewoon die kekke dokter uit die toffe NES-game blijven.