Earthbound: feelgood-parel met eigenzinnig verhaal

Om te beginnen moet ik één ding toegeven: Earthbound is voor mij geen jeugdsentiment. Ik heb nooit een SNES gehad noch de eerste Super Smash Bros (N64) gespeeld, waarin hoofdrolspeler Ness unlockable is. Earthbound kwam onlangs op m’n pad via Nintendo Switch Online en sindsdien ben ik op zoek naar een plek om het evangelie van deze Mother-game te verspreiden.

Ik lees nu al een tijdje mee op dit platform, en deel graag mijn eerste blog/review met jullie!

Waar gaat Earthbound over?

Earthbound (Mother 2 in Japan) gaat over vier kids die de wereld proberen te redden van een buitenaardse invasie, geleid door het mysterieuze schepsel Giygas. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Eagleland, een Japanse parodie op de VS waarin friet en frisdrank je health points herstellen en hippies je het leven zuur proberen te maken.

Drie van de hoofdpersonages (Ness, Paula en Poo) hebben bovennatuurlijke krachten, het vierde personage (Jeff) speelt met geknutselde wapens. Je kunt ze zelf een naam geven, wat het spel een persoonlijk tintje geeft. Dan is er nog je vervelende buurjongetje Pokey, een ‘gepeste pestkop’ die verderop in het verhaal een prominentere rol speelt.

Stijgende review-cijfers en een groeiende cult-aanhang

Earthbound was een hit in Japan, maar flopte in eerste instantie in de VS. Verkoopcijfers vielen tegen en de reviews waren matig enthousiast. Ook ondervond het concurrentie van tijdgenoten en eveneens geliefde klassiekers Final Fantasy en Chrono Trigger. 

Het was een andere tijd: in Japan waren de rpg’s in opkomst, in het westen zou Pokémon pas eind jaren negentig voor die hype zorgen. Daarom is Earthbound nooit in Europa uitgekomen op de SNES, en is het spel hier nóg minder bekend.

Earthbound is door de jaren heen echter aanzienlijk in waardering (en waarde) gestegen. Kreeg de game na de US release in 1995 nog rustig een zesje in de magazines, dan scoort de game na de re-release op de Wii U, New Nintendo 3DS en de Switch steevast rond de negen of hoger.

Het spel doet blijkbaar iets met gamers wat ervoor zorgt dat het vuurtje zich nog ver na de release blijft verspreiden. 

Laatbloeier

Het feit dat de game volgens velen destijds niet de erkenning kreeg die het verdiende, geeft een groeiende groep gamers – waaronder ikzelf – de drang om het evangelie te verspreiden.

In die zin ligt de ‘flop’-status aan de basis van de achterban die de game later zou krijgen. Misschien was deze quirky game wel voorbestemd om een laatbloeier te worden.

Waar lijkt Earthbound op?

Volgens Shigesato Itoi, het meesterbrein achter de Mother-serie, is Earthbound gemaakt door hetzelfde team dat vandaag de dag Pokémon-games maakt. Dat is geen toeval.

Earthbound lijkt op het eerste gezicht op de klassieke Pokémon-game, in de zin dat je in een vrij normaal ogende wereld wordt gedropt als jong ventje met een rood petje. Vanuit je slaapkamer loop je naar je mama toe, en na een kort afscheid start je avontuur – van je vader hoor je verder weinig. 

In plaats van acht badges, verzamel je in Earthbound acht melodietjes die samen een liedje vormen dat cruciaal is om de game uit te spelen. Er zijn nog meer overeenkomsten met Pokémon, maar zeker ook verschillen.

Battle-systeem

De vijanden zijn bijvoorbeeld geen schattige fantasiemonstertjes die je kunt vangen, maar veelal alledaagse voorwerpen en characters die je moet bevrijden van de vloek van Giygas. Denk aan een mol die stoer doet, een vervelende oude feestneus of een gestoorde taxi.

Het battle-systeem voelt minder ‘grindy’ in vergelijking met de klassieke Pokémon-games. Je ziet je vijanden bijvoorbeeld al op de map voor je een gevecht aangaat, en je kunt zelfs fysiek wegrennen. 

De gevechten kun je op de autopilot (‘Auto Fight’) voeren, waardoor je rustig van je kopje koffie kunt genieten tijdens het gamen. Bij de boss fights raad ik aan om je koppie erbij te houden, aangezien je je personages dan tactischer moet inzetten.

Muziek

Muziek speelt een belangrijke rol in de nostalgische sfeer die Earthbound vanaf het eerste moment creëert  Ik durf zelfs te stellen dat je kunt bepalen of de game iets voor je is of niet, door een paar liedjes te beluisteren. Resoneert de vibe? Bingo! Een aantal songs die mij een warm gevoel geven: Boy Meets Girl, Home Sweet Home, Bazaar en het Sunrise & Onett Theme. 

Conclusie: wie zou deze game moeten spelen en waarom?

Er zijn twee typen mensen: zij die – ook na hun kindertijd nog – het geduld hebben voor rpg’s, en zij die dat niet hebben. Ik hoorde altijd in het laatste kamp, er is immers zo ontzéttend veel entertainment om uit te kiezen dat m’n hoofd bijna dagelijks ontploft. Tot ik, twee decennia nadat ik Pokémon Red op Game Boy Color grijs speelde en nu ik eenmaal 30+ ben, de Mother-serie ontdekte.

Zoals ik in de intro aangaf, heb ik deze game niet gespeeld uit jeugdsentiment. Ik vind het echt een uitstekende game die de tand des tijds dankzij zijn pixel art-stijl ruimschoots heeft doorstaan. Het duurt ongeveer 25 à 30 uur om het spel uit te spelen, maar het voelt als minder – wat je als compliment mag beschouwen.

Voor rpg-fans en Switch-gamers die met heimwee naar de vroege Pokémon-tijd terugkijken, maar die iets zoeken dat net wat ‘volwassener’ is – no offense – biedt Earthbound de ervaring die je zoekt.

Game-reporter Dazz Brown vatte Earthbound mooi samen in een recente docu van Nintendo Life: ‘Het doet me denken aan mijn kindertijd, in plaats van me te herinneren aan iets waar ik als kind van genoot.’

Dan nog even dit: wat als ik na Earthbound méér wil? 

Er is een vervolg gekomen op Earthbound, getiteld Mother 3, voor de Game Boy Advance. Hoewel deze game nooit officieel in het Engels verscheen, bestaat er een fantastische fanvertaling. 

Gecreëerd uit frustratie, omdat Nintendo het spel tot op de dag van vandaag niet in het westen heeft uitgebracht – in tegenstelling tot Earthbound Beginnings (Mother 1). Er bestaat zelfs een heuse ‘Localize Mother 3’-movement/meme.

Mother 3 is, na Metroid: Zero Mission, de #2 GBA-game aller tijden volgens de Nintendo Life-achterban. Zowel daar, als op IMDB, krijgt de game een solide 9. Omdat de game nooit officieel buiten Japan is uitgekomen, heeft het geen notering op Metacritic en OpenCritic.

Het is sterk aan te raden Mother 3 ná Earthbound te spelen, zowel qua volgorde als bindende game-tip. Zelf heb ik hiervoor een oude GBA gemod, voor de authentieke speelervaring. Hoe je dat doet, lees je in dit artikel van SamuraiPizzaCat.

Undertale wordt als de belangrijkste spirituele opvolger van Earthbound gezien. Ik ben er zelf pas net aan begonnen en kan er nog geen mening over geven. Behalve de eerste indruk: de Earthbound-vibe is aanwezig. Ik ben voorlopig nog wel even zoet.