Een volle Pokédex is leuk, maar het vullen is leuker – Column

Het GTS is een onderdeel dat we voor het eerst tegenkwamen in Pokémon Diamond en Pearl en voor het laatst in Pokémon Ultra Sun en Ultra Moon. Met het systeem is het mogelijk pokémon te ruilen met mensen van over heel de wereld. Je kunt op pokémon zoeken en checken of je het beest dat daarvoor in ruil wordt gevraagd in je box hebt. Of je plaatst zelf een pokémon online die in trek is, zodat je er iets waardevols voor kunt terugkrijgen. Een soort pokémon-marktplaats dus, inclusief onredelijke mensen.

Met het systeem zelf was niets mis, maar mensen die er doorgaans gebruik van maakten, waren veelal onredelijk in hun eisen. Zo werden starter-pokémon nog wel eens aangeboden voor legendarische of mythische pokémon, en dat is vaak de ruil niet waard. Zo kwam je dus alsnog geen steek verder. Zolang iedereen op gelijke voet met elkaar wilde ruilen, werkte het prima en kon je binnen no-time je Pokédex vol krijgen. Maar op die manier was het ook wel heel gemakkelijk.

Oplettende lezers hebben in mijn review kunnen lezen dat ik van het ontbreken van het GTS helemaal geen punt heb gemaakt. Sterker nog, ik heb het niet eens genoemd. Ik vond het niet boeiend genoeg. Bovendien was er meer dan genoeg om over te schrijven, waardoor er ook niet echt ruimte voor was. En dat is prima, want ik vind het namelijk geen probleem dat het GTS er niet meer is. Die willekeurige ruilfunctie vind ik bovendien veel leuker en spannender.

Het Global Trade System haalde er namelijk de lol van het verzamelen en het trainen voor mij van af. Als ik geen zin had om iets te vangen of te evolueren, zocht ik het beest op en kon ik hem vaak wel ruilen voor één van de dubbele pokémon die ik al sinds de Ruby/Sapphire/Emerald-generatie met me meezeul. Legendaries had ik vaak dubbel of driedubbel en starter-pokémon had ik in overvloed, waardoor ik in de afgelopen jaren waarschijnlijk veel onredelijke mensen heel blij gemaakt heb.

In die derde generatie Pokémon-games moest je nog echt moeite doen om je Pokédex vol te krijgen. En dat was echt tof. Ik had één vriend die ook fanatiek Pokémon speelde (zowel Ruby als Leaf Green), waardoor we een aantal pokémon konden ruilen (al was het maar even heen en weer voor de registratie in de Dex), maar na verloop van tijd begon hij toch minder te spelen. Ik had mijn Dex nog niet vol, maar wilde dat wel graag doen, dus besloot ik het op een andere manier te doen.

Je weet wel, in de tijd voordat internet zo normaal is als vandaag de dag. Ik kocht zelf zo veel mogelijk Pokémon-spellen en had op een gegeven moment Ruby, Sapphire en Emerald, maar ook Colosseum en XD: Gale of Darkness. Ik speelde al die spellen zelf uit en verzamelde alle unieke en legendarische pokémon, zodat ik ze allemaal kon laten samenkomen in mijn save file van Pokémon Sapphire. Dat betekent ook dat ik jaren heb zit klooien met allerlei kabels en consoles.

Meer dan eens had ik de GameCube-Gameboy Advance-linkkabel nodig om beesten vanuit de Cube-spellen over te zetten naar de GBA-spellen. Dat gebeurde ook wel eens andersom, zodat ik met ze in 3D kon vechten, want dat was destijds dé reden om de spellen op de N64 en GCN te kopen. Daarnaast gebruikte ik linkkabels tussen twee GBA-modellen (de originele en de GBA SP) om exclusieve en legendarische beesten over te zetten. Je wil ook niet weten hoeveel Zigzagoon en meer van dat soort spul gevangen heb om simpele ruiloverdrachten te kunnen voltooien.

Maar als ik daar nu op terugkijk – ook in het licht van Pokémon (Ultra) Sun en Moon, waarin ik zonder moeite de Dex heb kunnen vullen – dan heb ik me echt uren kunnen vermaken met al die Pokémon-games. Dat was ook de periode dat ik veel over de mechanics leerde en constant uitgedaagd werd om het eens anders te doen (ander team, andere aanvallen, dat soort dingen), omdat ik veelal hetzelfde spel aan het spelen was. Dat gevoel van avontuur mis ik in moderne Pokémon-games.

Dat is niet het enige probleem dat voor mij speelt aangaande Pokémon. Ik heb inmiddels geen vrienden meer om me heen die de spellen nog spelen of kunnen waarderen, dus het ruilaspect is compleet verdwenen. Ik wil het mezelf echter niet te gemakkelijk maken door te leunen op zo’n GTS, want daar haal ik ook het plezier niet uit. Dat betekent wel dat ik nu zowel Pokémon Sword als Shield in huis gehaald heb, om zodoende tenminste één Pokédex te vullen.

Het feit dat het GTS niet aanwezig is in Galar, is voor mij dus geen probleem. Het doet me namelijk denken aan de tijd dat ik nog moeite moest doen om al die beesten te vangen en te trainen en dat is voor mij toch het allerleukste aan deze games. Dat gevoel van avontuur en constant de proefneming om te kijken of bepaalde aanvallen beter zijn, sommige pokémon toffer zijn of bepaalde abilities beter passen. Een volle Dex is leuk, maar wat mij betreft alleen als je er moeite ingestopt hebt.