Fallout 76 review – Failout op bijna alle fronten

Het is je vergeven als je gedachten in de eerste uren van Fallout 76 niet bij het daadwerkelijke overleven zijn. De radioactieve speeltuin van West-Virginia is (naar Fallout-begrippen) schitterend en rijkelijk gevuld met missies, willekeurige ontmoetingen en bizarre ontdekkingen. Omdat je deze wereld slechts 25 jaar na de grote kernoorlog betreedt zijn er nog genoeg sporen van beschaving terug te vinden. De country roads hebben hierdoor een onweerstaanbare aantrekkingskracht op elke ontdekkingsreiziger, die een mengeling van bekende en bizarre kost tegenkomt langs deze wegen. Het duurt echter niet lang voordat de toeristische insteek plaatsmaakt voor overleven.

In de korte 25 jaar na de nucleaire apocalyps is de wereld flink veranderd. Natuurlijk moet je jezelf zorgen maken over gemuteerde dieren, mensen en andere narigheden, maar een wapen is niet je beste vriend. Wat dan wel? Een rug als een ezel en een rugzak ter grootte van een paard. Overleven is namelijk ook zonder vechten geen passieve aangelegenheid. Je moet jezelf constant voorzien van schoon water en voeding. Daarnaast heb je voor je minder prettige ontmoetingen ook een klein warenhuis aan anti-stralingsmedicatie of Stimpaks nodig. En dan praten we nog niet eens over de circa negen miljoen dingen die je standaard bij moet hebben om te craften.

Gelukkig ben je niet de enige Bear Grylls met psychotische verzamelwoede in deze wereld. Je mede-Vaultbewoners zijn ditmaal geen npc’s, maar echte medespelers. Door middel van gebaren en je microfoon kan je met elkaar communiceren, maar natuurlijk kan je ook altijd een met spijkers versierde knuppel voor je laten spreken. Gelukkig is lang niet iedereen erop gebrand om zijn ex-huisgenoten naar een vroeg einde in deze wereld te helpen. Spelers lopen vaak langs elkaar heen of gaan elkaar uit de weg naarmate de game vordert. Het is simpelweg té riskant om de confrontatie aan te gaan.

Tóch is dat zonde, want Fallout 76 is op zijn best wanneer je samen speelt. Zo staan we met een groep van drie aan de voet van een achtbaan in een verlaten pretpark vol radioactieve dagjesmensen, te ruziën wie er als eerste naar boven gaat. Na een lootje getrokken te hebben is de angstigste uit onze groep dankzij een kort lootje gepromoveerd tot verkenner. Hij krijgt het beste wapen uit de groep mee en een paar extra Stimpaks. Wij volgen op een veilige afstand totdat het stil wordt. Met hartkloppingen gaan we zelf op onderzoek uit naar de verkenner, die ons naast een hoopje lijken flink laat schrikken als beloning voor zijn kortste lootje. Lachend lopen we gebroederlijk naar binnen, stappen in een val en gaan allemaal dood. We schelden, we lachen, we besluiten nooit meer naar een pretpark te gaan.

Dat soort avonturen zijn niet de enige dingen die je kan delen in Fallout 76. Je kan samen met andere spelers grondstoffen verhandelen, wat de gameplay vloeiend houdt. Een rolletje ducttape kan het verschil zijn tussen een knutselpistooltje of een flinke shotgun. Het probleem is dat het verzamelen van grondstoffen al snel een tijdrovende en vervelende klus wordt. Dat betekent dat na het verzamelen van XP er een tweede grind ontstaat. En hoewel deze in het begin aardig samengaan, begint vooral het aanvullen van je rugzak snel saai te worden.

Dat deze dubbele grind op den duur zijn tol eist moge logisch zijn. Voor de zoveelste keer dat ene schuurtje uitkammen omdat er meestal wel wat munitie voor jouw specifieke pistool ligt, wordt snel saai. Gelukkig is de wereld groot en rijk gevuld, wat spelers zeker de eerste uren dan wel dagen afleiding biedt door middel van de verschillende missies en zijmissies die de game je voorschotelt. Op den duur worden de vele verhaallijnen en zijmissies echter zo talrijk dat de rode draad van de game vertroebelt. Dat heeft mede te maken met het feit dat deze game niet vanaf het eerste moment je een einddoel stelt zoals zijn voorgangers dat doen.

Het resultaat? Spelers verdwalen in de content die de game biedt. Er zijn simpelweg te veel opties. Naast de reeds besproken ontmoetingen, verhaallijnen en zijmissies kan je namelijk ook nog basissen bouwen, nieuwe vaardigheden verzamelen en zelfs je eigen kernbommen afvuren. Met een overdaad aan keuzes die allemaal op een andere manier een stukje van je tijd vragen, raak je al snel verdwaald in het grote West-Virginia. Met andere woorden: als je alle aspecten van Fallout 76 wil beleven kan je maar beter je baan of studie aan de wilgen hangen.

Als je ten minste tegen de overdaad aan bugs kan. In Fallout 76 vind je namelijk meer bugs dan onder de gemiddelde stoeptegel. De filmpjes van spelers met gigantische handen, mutanten die door muren heen lopen en spontaan exploderende spelers zijn niet alleen hilarisch, maar ook talrijk. De meeste van deze bugs beïnvloeden de gameplay niet tot nauwelijks, maar diegene die dat wel doen zijn dodelijk. Zo speelden we missies die dankzij een bug niet te voltooien waren en kwamen we er een uur later achter dat een goede vijftien lopende zijmissies spontaan afgebroken waren. Het kan echter nog erger: wat zou jij doen als je verbinding met de server wegviel en je ineens anderhalf uur aan voortgang kwijt bent? Bij ons vloog de controller bijna door de kamer.

Daar komt bij dat de servers van Bethesda erop ingericht zijn dat veel spelers bij elkaar in één wereld kunnen rondlopen. Dat is op het eerste oog logisch, daar een grote wereld goed gevuld moet zijn met spelers, wil je elkaar eens in de zoveel tijd tegenkomen. Bethesda wil echter ook dat de content, laten we zeggen een schuur vol gemuteerde zombies en loot, voor iedere speler beschikbaar is. Dat betekent dat loot en vijanden relatief snel respawnen. Zo kan het dus gebeuren dat je de vijanden in deze schuur met moeite een enkeltje naar de radioactieve hel hebt gegeven, waarna ze bij het openen van de eerste kist met zijn allen meteen respawnen. And… we’re dead.

En Fallout kent nog een aantal problemen waar we het nog niet eens over gehad hebben. Het gebrek aan interactie met npc’s, de framerate die alle kanten op gaat, en de totale nutteloosheid van het V.A.T.S.-systeem in een online omgeving. Al deze dingen zijn al irritant op zichzelf, maar gekoppeld met de vele bugs en de periodieke stuurloosheid van deze game zijn ze dodelijk. Wat dat betreft is onze Fallout 76-playthrough hetzelfde lot beschoren als de wereld waar deze game zich in afspeelt: een vroegtijdig einde.