Fifa 20 Review – Voetbalreus gaat onderuit

Voor Fifa-maatstaven is er best wat veranderd aan de gameplay, dankzij enkele ingrijpende aanpassingen. De voornaamste is het toevoegen van zijwaarts dribbelen. Maar ook het realistischer bewegen van de bal, die meer stuitert over polletjes en effect krijgt bij elke aanraking, en sowieso een enorme toename in animaties die ook nog eens korter op de actie worden gegenereerd, zorgen ervoor dat je op een positieve wijze even moet acclimatiseren als je Fifa 20 opstart. Het is in ieder geval niet meer zo mat en tam als Fifa 19.

Meer details springen positief in het oog. Wanneer een bal hoog wordt weggewerkt, trekken de aanvallende spelers bijvoorbeeld langzaam terug. Maar wanneer hun centrale verdediger de bal gelijk weer naar voren kopt, valt op hoe andere verdedigende spelers toch uit voorzorg nog een paar stappen terug zetten, terwijl de aanvallers alweer aan aanvallen gaan denken. Bij de andere partij in zo’n situatie, die immers al onder druk staat, schakelt bijna iedereen direct om. Het resultaat is dat het veld realistisch bezet wordt en er ruimtes ontstaan.

Daarmee creëert EA gelijk het bestaansrecht van zijwaarts dribbelen. Door L1 ingedrukt te houden dribbel je als Frenkie de Jong en kun je nauwkeurig je tegenstander passeren, of proberen hem of haar in de luren te leggen. Voor verdedigers is er op zo’n moment ook meer uitdaging; als je tegenstander lichtvoetig begint te dansen is het aan jou om op het juiste moment in te stappen en niet het bos in gestuurd te worden. Jammer genoeg helpt EA dit kat-en-muisspel zelf om zeep door idioot veel voordeel toe te kennen aan spelers die simpelweg sneller zijn.

Het was bij Fifa 19 juist een veelgehoorde klacht dat trage verdedigers snelle aanvallers zonder moeite bij konden houden. Het is positief dat EA naar de fans heeft geluisterd, alleen slaat de uitwerking deze jaargang veel te ver door in het voordeel van de aanvallers. Natuurlijk is het realistisch dat spelers als Marcus Rashford, Aubameyang of David Neres iedereen hun hielen laten zien, maar niet vijftien keer per wedstrijd zonder een hartinfarct op te lopen. In de carrièremodus is het dan nog zo dat spelers na een paar wedstrijden eindelijk afgemat zijn, maar online begin je elke wedstrijd weer met een volle staminabalk en dat is meer dan genoeg voor 90 minuten lang hardlopen voor volwassenen.

Tot overmaat van ramp wordt in dat soort situaties vaak pijnlijk zichtbaar hoe achteloos je computergestuurde teamgenoten meeverdedigen. Ze anticiperen totaal niet op een speler die een sprint begint in te zetten en hoopt op een steekpass. Wie zijn voorhoede selecteert op snelheid, zal regelmatig een, twee, soms drie van zijn aanvallers zo ‘brrrrroooooooaaaawwww op de brommer’ langs de slomere verdediging van de tegenstander zien rennen. Kwestie van balletje breed leggen en het is weer tijd voor ‘boem koekoek confetti’.

Het resultaat is, zeker online, een soort pingpongwedstrijd. Fifa 20 voelt weliswaar minder alsof je ‘op rails’ speelt, maar omdat je de bal nog steeds aan een touwtje hebt en te allen tijde nagenoeg perfect kan passen, tik je met een-tweetjes in sneltreinvaart het veld over. Rond de zestien wordt het nu hooguit wat spannender dankzij zijwaarts dribbelen, maar omdat keepers het nog altijd vertikken om echte heldenrollen op te eisen, zijn uitslagen met minstens zes doelpunten, al dan niet eerlijk verdeeld, eerder regel dan uitzondering.

Dit soort uitslagen geven ook nog eens met grote regelmaat geen representatief beeld van wie er daadwerkelijk beter speelde, waardoor wedstrijden lang niet altijd een bevredigend gevoel geven. Dat klinkt negatief, maar het betekent niet dat er geen lol te beleven valt aan Fifa 20. De doelpunten zelf zijn regelmatig eyecandy, ze vormen alleen geen beloning voor hard werken. Bovendien volgen spelers je instructies erg strikt op, waardoor simpelweg veranderen van formatie of met een diepe spits in plaats van een ‘false 9’ soms echt het verschil maakt – en dat voelt goed. Als snelheid van spelers alleen niet zo krankzinnig overpowered was, zou het nog meer verschil maken en dus nog beter voelen. Fifa 20 is daardoor een soort Hollywood-variant van voetbal.

Buiten het veld is Volta Football de meest in het oog springende nieuwigheid. De straatvoetbalmodus is een leuke toevoeging, maar zet de wereld niet op zijn kop. Het is geen Fifa Street waarin de nadruk ligt op flair en trucjes, want net als op het gras is het scorebord de enige score die wordt bijgehouden. De kleine speelveldjes waar je 3vs3 of 4vs4 speelt zijn te klein om echt iets zinnigs neer te zetten, waardoor de potjes al snel vervallen in een beetje rondtikken en op goed geluk richting het kleine goaltje rossen. Grotere speelvelden, zoals gymzalen, geven al wat meer ruimte, maar zelfs daar hoef je geen tactische hoogstandjes te verwachten.

Het maakt Volta een beetje vlees noch vis. Te weinig voetbalinhoudelijk, maar ook te weinig show (althans, niet meer dan het traditionele veldvoetbal) om echt een op zichzelf staande trekpleister te zijn. Dat is niet per se erg. Volta is namelijk leuk genoeg om wel als fijne afwisseling te dienen wanneer je met vrienden speelt. Wat dat betreft is het meer een aanvulling in de lijn van House Rules, dan een nieuwe The Journey.

In de carrièremodus en Fifa Ultimate Team vinden we vooral cosmetische aanpassingen. Zo kun je een carrière starten als vrouwelijke coach en krijgt je avatar een iets grotere rol omdat je interviews kan geven na elke wedstrijd. Om beide geven we eigenlijk verdraaid weinig, omdat de interviews geen noemenswaardige impact op je team hebben, we ze daarom overslaan en daarom onze Avatar nooit zien. FUT geeft je dit jaar meer opties om je team cosmetisch te personaliseren, met onder andere spandoeken voor achter het doel en meer opdrachten om je het hele seizoen zoet te houden. Verder blijft FUT natuurlijk een commercieel pay-to-win-spelletje en voorspellen we nu alvast dat iedereen en zijn moeder alleen maar op pace gaat selecteren.

Zowel de carrièremodus als FUT profiteren natuurlijk wel ontzettend van de vele licenties die EA bezit. Alle grappen en grollen over Piemonte Calcio daargelaten is elke denkbeeldige competitie vertegenwoordigd en kun je dus naar hartenlust je eigen team samenstellen. Toch mogen we ook hier inmiddels wel eens kritisch op zijn. Topclubs zien er fenomenaal uit, maar met de andere licenties gaat EA simpelweg gemakzuchtig om. De spelers in de Eredivisie lijken bijvoorbeeld natuurlijk weer voor geen meter. De Johan Cruijff ArenA, het enige Nederlandse stadion in het spel, is nog steeds de oude versie met die lelijke oranje stoeltjes, ondanks dat het Amsterdamse stadion al zo’n twee jaar terug verbouwd is.

Dat niet iedereen waarde hecht aan de gelijkenissen van de reservekeeper van FC Emmen is begrijpelijk, maar EA boekt ook geen enkele progressie op dit vlak. Het zijn ieder jaar dezelfde clubs die wel liefde krijgen en dat aantal wordt maar niet groter. Pronken met licenties is op deze manier een klassiek gevalletje scorebordjournalistiek.

Toch is EA niet helemaal vergeten dat Nederland bestaat, want, jawel, het archaïsche commentaar van Evert Ten Napel en Youri Mulder is eindelijk bij het grofvuil gezet – daar waar het thuishoort. Hun vervangers heten Sierd de Vos en Jeroen Grueter. Van het hyperactieve commentaar van El Sierd moet je houden (hij heeft helaas geen restauranttips), maar Grueter levert in ieder geval realistisch klinkend commentaar.

Jammer genoeg leveren de Willie Wortels achter het commentaar nog steeds maar matig werk af. Inhoudelijk klopt het soms van geen kant (Grueter die blijft volhouden dat er in een slotfase van alles kan gebeuren “als het verschil maar 1 doelpunt bedraagt”, ook al sta je 3-0 voor) en de intonatie gaat soms alle kanten op – al is dat misschien ook wel waarheidsgetrouw met Sierd aan de microfoon. Ook valt juist als Sierd iets te enthousiast dreigt te worden (“Zoooooo””Poeeeeeeeeeeeh””Bwaaaaaah!”) het volume een beetje weg, alsof de geluidstechnici bij EA ook niet goed wisten wat ze ermee aan moesten.

Ondanks dat is het nieuwe commentaar een grote stap voorwaarts waarmee ‘wij’ ons eindelijk gehoord voelen. Als alles tegenzit, kunnen we tenminste altijd nog lachen om El Sierd met uitspraken als “Had die keeper niet beter op de lijn kunnen blijven? HAD IE NIET BETER THUIS KUNNEN BLIJVEN?!”, “Hij kopt helemaal verkeerd alsof ie een vierkant hoofd heeft” of “Een steekpass in de ruimte. Haha, die is dan meestal voor Wubbo Ockels”. Daar scoort EA dit jaar punten mee, maar volgend jaar moeten ze er toch wel honderd maken om niet vroegtijdig uitgeschakeld te worden.

Fifa 20 is nu verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4. Op de Switch is een ‘Legacy Edition’ beschikbaar zonder de besproken vernieuwingen. Voor deze review is Fifa 20 gespeeld op een PS4 Pro.