Forza Horizon 4 review – Subliem scherp scheuren

Maak vooral niet de fout om de Horizon-afsplitsing ‘arcade’ te noemen. In de basis onderscheidt de subreeks zich namelijk middels de open spelwereld – in dit geval een virtuele, samengeperste versie van het Verenigd Koninkrijk, maar daar komen we later op terug. De besturing van de auto’s komt in principe vrijwel overeen met die van Forza Motorsport 7, inclusief de vele instelbare hulpmiddelen en andere belangrijke, tweakbare parameters. Zowel absolute beginners als serieuze veteranen kunnen hiermee prima uit de voeten.

Waar Forza Horizon 4 zich echter wél onderscheidt ten opzichte van zowel z’n eigen voorgangers als de Motorsport-delen, is de extra scherpte van het rijgedrag. Nooit eerder voelden de auto’s in een Forza-game zo communicatief. In algemene zin lijkt er meer grip te zijn – al kun je ook nog steeds uitstekend driften in deze game – en wordt dit beter gecommuniceerd door het samenspel van graphics, audio en trilfeedback. Zo weet deze game een uitstekende balans te slaan tussen plezierig en waarheidsgetrouw rijgedrag: beter dan elke andere toegankelijke racegame die we ons kunnen heugen. Dat maakt bijna elke rit een feestje op zich is, of je nou gewoon een vlot ritje maakt van A naar B in een redelijk betaalbare BMW, of per Pagani Zonda door de sneeuw ploegt.

Sneeuw is daarbij nog maar een voorbeeld van wat je tegen kunt komen tijdens je in-game kilometers. De grootste nieuwe feature is de aanwezigheid van alle vier de seizoenen, die de spelwereld daadwerkelijk flink beïnvloeden: in de zomer is er overzichtelijkheid, in de herfst en lente moet je oppassen voor plassen water en in de winter ligt vrijwel overal een dik pak sneeuw én zijn bepaalde meren dichtgevroren. Dat maakt de al serieus grote spelwerld nog diverser: zeker in de winter herken je veel plekken van eerder niet eens terug. Daarmee borduurt Forza Horizon 4 mooi door op het modderfestijn van weleer (de Storm Island-DLC van deel twee) en de eerste kennismaking met sneeuwval (Blizzard Mountain in het derde deel).

Het is een dikke kers op de taart die de virtuele interpretatie van Noord-Engeland en Schotland voorstelt, inclusief de centraal bovenin geplaatste stad Edinburgh. Daarnaast kom je ook nog wat serieuze bergen tegen om op vier wielen te beklimmen, evenals muurtjes en boompjes te vermorzelen – al is wederom niet altijd even duidelijk welke objecten wel en niet meegeven. Dat blijkt vooral irritant wanneer je besluit letterlijk van de gebaande paden te wijken in de open spelwereld of tijdens een crosscountryrace. De waarheidsgetrouwheid is op dat soort momenten ver te zoeken wanneer je een heuse supercar bestuurt. Gelukkig stimuleert de game je geregeld om de juiste soort auto voor de juiste ondergrond te kiezen, of het nou gaat om racen op straat of onverharde paden op vrij goed begaanbaar of juist ruig terrein. Opvallend en jammer voor liefhebbers: tussen de pakweg 450 auto’s zitten erg weinig Toyota’s en helemaal geen Mitsubishi’s.

In de breedte genomen is het wat irritant dat Forza Horizon 4 behoorlijk lang de tijd neemt om diverse facetten te introduceren door alle vier seizoenen af te werken. Verwacht zo’n vijf tot tien uur effectief aan het lijntje te worden gehouden: je kunt weliswaar grotendeels zelf bepalen welke races je doet, maar bent bijvoorbeeld voor onlineraces beperkt door je aantal ervaringspunten. Pas wanneer je een groot deel van de wedstrijden een keer gedaan hebt, ben je gekwalificeerd voor het ‘Horizon Roster’ en kun je écht vrijelijk scheuren. Deze mmorpg-achtige aanpak is enigszins begrijpelijk, maar werkt verwarrend voor wie gewoon lekker het volledige spel met of tegen vrienden wil spelen. Wel erg tof: je kunt met maximaal 71 anderen tegelijkertijd in dezelfde sessie rondrijden, waardoor de spelwereld net goed genoeg gevuld is.

Het is daarnaast niet erg moeilijk onder de indruk te zijn van de graphics die deze game je voorschotelt, het landschap en de auto’s zien er namelijk adembenemend uit. De prachtige vergezichten, gave lichteffecten (zeker ook in de dynamische dag- en nachtcyclus) en acceptabele schademodellen zorgen voor misschien wel de mooiste beelden die je anno 2018 in een racegame kunt vinden – zeker op de Xbox One X of een fatsoenlijke pc, waarop 4K en HDR beschikbaar zijn. Op Microsofts krachtigere console kun je overigens kiezen om framerate of de algemene weergave te verbeteren. In het laatste geval levert dat ook een prachtig effect op met dynamische schaduwen, die ontstaan terwijl de koplampen van je auto op andere objecten schijnen.

Helemaal zonder technische onvolkomendheden is Forza Horizon 4 helaas niet. Tijdens onze speelsessies kwamen we wat rare bevriezingen van enkele seconden tegen, zowel van beeld als motorgeluid. Verder hadden we op de eerste dag dat Ultimate Edition-eigenaars konden spelen wat moeite om verbonden te blijven met de servers – al kun je de game gelukkig gewoon offline spelen. De visuele en connectieve probleempjes zijn gelukkig niet zo erg als die bij de lancering van Forza Motorsport 7, maar we zullen erop moeten vertrouwen dat ontwikkelaar Playground ze snel en adequaat aanpakt. Feit is dat de studio belooft om met grote regelmaat nieuwe content toe te voegen, waaronder twee auto’s per week. Ook kun je op termijn niet alleen je eigen races bepalen (qua toegelaten auto’s en ronden), maar ook zelf routes uitzetten.

Forza Horizon 4 is daarmee niet de meest geraffineerde game, maar zeker wel de mooiste, meest complete en bovenal leukste die de Forza-franchise heeft voortgebracht. Dit spel speel je voor het pure rijplezier in de meest diverse spelwereld die we zijn tegengekomen in een racegame. Absoluut niet slecht voor een spin-off.

Forza Horizon 4 is als Ultimate Edition nu verkrijgbaar op pc, Xbox One en Xbox One X. De Standard Edition verschijnt op 2 oktober. Voor deze recensie is de game gespeeld op een Xbox One.