Franchises die een dikke comeback verdienen!

Gele helm? Check. Paars shirtje plus stugge spijkerbroek? Check. Pogo-stick met een onmiskenbaar nostalgisch geluidseffectje? Check! Wat hebben wij lang niets meer vernomen van onze ruimte-verkennende jeugdheld. Toen 2D platform-games zo heet waren als een Carolina Reaper, was op de pc Commander Keen heer en meester binnen dit genre. Waar de franchise begon met een simpel ogend eerste deel, groeide het door de jaren heen uit tot een serie spellen vol variatie, bijzondere werelden en heerlijk vlotte gameplay. Helaas hebben wij na het MS-DOS tijdperk weinig meer van onze Commander mogen vernemen. Laten we hopen dat hij met zijn ruimteschip in een zwart gat vliegt, en uitkomt in onze tijd want ik zou hem graag in een hedendaagse game zien verschijnen.

Wat wil ik zien?:

Geen 3D-game in ieder geval. Vaak verliezen spellen als deze dan hun smoel en hun charme, en juist dat wil ik niet ; ik wil herkenning! Heel graag zou ik een CK zien die de oude stijl voortzet in een nieuw jasje. Want speel maar eens een oude platformer en ga vervolgens eens een leveltje van Shovel Knight spelen. Geloof mij dat je het verschil in verfijning al binnen 10 seconden opmerkt. Een 2D Commander Keen met de technieken van nu ontvang ik dan ook met open armen.

Toen ik destijds las over deze game kwam er een cynisch glimlachje op mijn mond. Een game waarin ik Pokémon moest fotograferen… Boring! Waarom zou ik die beesten willen capturen op een Polaroid als ik diezelfde beesten ook in een bal kan proppen? Daarbij was de game ook nog eens on-rails, iets wat ik sowieso al kloten vind omdat het vaak je vrijheid enorm beperkt en je geen mogelijkheid tot exploratie biedt.

Toch moet ik toegeven, ik had het mis : Pokémon Snap bleek een toffe game te zijn met een bijzonder concept. Het was best speciaal de Pokémon in volle glorie in het wild te zien, maar nog interessanter was het om door middel van voorwerpen (Hoewel ik die Pesterballs net zo bruut vind als het keilen van stenen naar Pokémon in de welbekende Safari-zone) bepaalde events in de game te triggeren. Het spel bleef voor mij persoonlijk helaas niet ontzettend lang leuk, maar de tijd die ik er aan heb besteed was absoluut niet verspild.

Wat wil ik zien?:

Ik ben erg benieuwd wat er zou gebeuren wanneer wij de rails weghalen en de scripted events zouden verwijderen. Mijn idee hierbij is namelijk simpel : Je rijdt met je kar door grote werelden (levels zo je wilt) met allemaal een eigen biotoop. Deze biotopen zijn gevuld met Pokémon die hun dagelijkse ding doen en samen een enorm eco-systeem vormen (denk aan Viva Piñata of de wereld uit Monster Hunter). Het is de bedoeling dat jij deze grote landschappen doorzoekt en de meest perfecte plaatjes schiet. Net als in de RPG’s stuit je op heel wat Weedles, Tentacools en Pidgeys maar zijn het juist de momenten waarop je een bijzondere Pokémon treft waarop je adrealine de lucht in schiet.

Daarbij zie ik graag dat het arsenaal aan voorwerpen wordt uitgebreid, zodat de game door middel van verschillende tactieken om Pokémon te lokken meer diepgang krijgt. Denk bijvoorbeeld aan het neerzetten van fop-pokemon, het neerleggen van bepaald voedsel, het gooien van evolution-stones, of het plaatsen van een bepaalde val. Maar ook zou je van mij de kar elk moment mogen verlaten en zowel te voet, te boot of per vliegtuig (vlieg Pokémon willen namelijk ook graag een leuke profiel-foto voor hun Facebook) de verschillende werelden mogen doorkruisen.

Online zie ik mogelijkheden om er samen op uit te trekken, maar ook online contests te houden met daarbij een jury van vlees en bloed en een dagelijkse winnaar.

Jáhááá, over deze game heb ik het al veel vaker gehad… Nou èn het verdient het. Het concept vind ik nog steeds vrij briljant ; je krijgt een kerker onder je hoede, lokt en traint daar gebroed uit de hel (al is het jammer dat Gordon nooit uit één van mijn portalen is gekropen) en gebruikt hen vervolgens om alles wat vrolijk/goed/lief en aardig is in deze wereld met de grond gelijk te maken.

De sfeer die de game bood was ongekend. Heerlijk was het om al rennende door donkere kerkergangen die enkel verlicht werden door wat flikkerende fakkels, de geluiden van zware machines en trainingsmolens vermengd te horen worden met het geluid van trippelende klamme imp-voetjes. Wat een sfeer, wat een verslaving en wat een ervaring. Hoe kan het dat franchises als COD en AC ontelbaar veel games in hun repertoire hebben, maar het geweldige Dungeon Keeper maar twee delen kent? Kan d’r met de pet niet bij.

Wat wil ik zien?:

Een Dungeon Keeper voor alle platformen. De game had namelijk altijd een relatief traag tempo voor een (soort van) RTS. Vandaar dat ik denk dat ontwikkelaars met een beetje focus een hele toffe versie voor zowel PC als de consoles zouden kunnen maken. Op de Switch zou je zelfs gebruik kunnen maken van de touch-screen in handheld modus, hoe perfect!

Hoe wil ik de game echter neergezet zien worden? Nou ik denk dat met name de kerker zelf een heel interessant ontwikkelproject zou kunnen zijn. Het was namelijk ontzettend tof om je slaven door je kerker te zien banjeren en hun dagelijkse ding te zien doen. Zo was er het casino uit deel 2 waar je onderdanen zich aan het bezatten waren, die ik altijd als een erg toffe toevoeging (Burn baby burn!) heb ervaren.

Juist het wel en wee in de kerker kan met de rekenkracht van vandaag zoveel toffer worden uitgewerkt. Je zou van ieder monsterras een uniek diersoort met zijn eigen doen en laten kunnen maken. Wat eten ze graag, waar worden ze blij van of raken ze geïrriteerd door, welke hoby’s beoefenen zij, zijn het einzelgängers of leven ze in kuddes? Maar ook zou het zo ver kunnen gaan dat de monsters hele gezinnen stichten, en je dus gehecht raakt aan de beesten in je kerker. Zodat je deze vervolgens mee kunt nemen, Fire Emblem style, naar daarop volgende levels.

Het zijn maar wat voorbeelden, maar ik denk dat deze diepgang Dungeon Keeper tot een bijzondere game kan maken. Wel is het belangrijk dat de franchise hierbij goed in het oog gehouden wordt, want het moet nog steeds aanvoelen als Dungeon Keeper.

Praktisch iedereen geboren eind jaren 80 begin jaren 90 heeft deze game wel eens gespeeld. Het spel is ontwikkeld door onze eigen (inmiddels Davil-ex ontwikkelaar) Davilex! Een bedrijf dat games creëerden die kwalitatief echt veel te wensen over lieten, maar toch leuk waren om te spelen. Want zowel A2-racer, Grachten-racer en Red Cat (je weet wel, die game waar je ratten moest vermoorden in naam van de Rabobank) waren leuke spelletjes waar menig junior Nederlander zich prima mee vermaakt heeft.

Inmiddels zijn er Flash-games verschenen die beter ogen en spelen, maar dat terzijde.

A2-racer was dan ook de game die er voor mij met kop en schouders bovenuit stak. De game was verslavend, het boost-geluidje in menig geheugen gegrift en de politie een bron van droge uitspraken en slecht acteerwerk.

Wat wil ik zien?:

Hoezo wat wil je zien? Waarom zou je dit überhaupt terug willen zien? Nou, laat mij dit even uitleggen. Kijk het zit zo, die hele A2-racer zoals Davilex deze ooit maakte hoef ik eigenlijk ook niet terug. Ik bedoel, ik heb er leuke herinneringen aan maar zó geweldig was de game nu ook weer niet. Het was eigenlijk best wel troep.

Toch lijkt het mij erg vet om een straat-race game met Nederland als setting te spelen. Hoe geniaal zou het zijn om te mogen scheuren door bekende plaatsen, en Nederland in volle digitale glorie te aanschouwen? Mij lijkt dat in ieder geval erg vet, maar

daarentegen vind ik al snel veel dingen leuk want ik ben een relatief simpele jongen.

Mocht er echter toch ooit een dergelijke titel ontwikkeld worden, dan kunnen we er met zijn allen niet omheen dat deze game dan gewoon A2-racer moet gaan heten. Ja toch?

De stemmen in mijn hoofd die jullie (de lezers) voor moeten stellen: ‘Ja maar Ben, waarom deze titel? Die heeft al tig delen waarvan de laatste nog niet eens zo gek lang geleden verschenen is….’

Mijn stem in mijn hoofd: ‘Mag ik misschien dit gedeelte van het artikel eerst even gebruiken voor het introduceren van de Franchise? Voordat jullie gelijk beginnen te zeuren? Dan leg ik daarna wel uit waarom, oké? Sjonge jonge, zeikerds…

hmmm.. ik weet niet of ik de stemmen in mijn hoofd (want het zijn er nogal wat) met jullie had moeten delen…. Oké, daar gaan we : Heroes of Might and Magic is na Zelda denk ik mijn favoriete franchise. Wat heb ik geweldig veel uur vertoefd in het magische universum van Might and Magic. De wereld in deze games was realistisch (voor zover Minotaurs en Gnolls realistisch zijn) neergezet, waardoor het voor mij haast als een bestaande plaats aanvoelde. Dit is knap, want het is eigenlijk een soort bordspelletje met wat tactische gameplay. Toch werd ik helemaal opgezogen door de sfeer, de muziek en de heerlijke vormgeving van deze games. Het voelde vaak als een soort sprookjesboek waar ik geen genoeg van kon krijgen. Vooral deel 3 en in mindere mate deel 4 hebben mijn hart gestolen en deze pak ik ieder jaar wel weer even op. Al is mijn liefde voor de franchise na deel 5 enorm afgezwakt.

Wat wil ik zien?:

Terug naar de roots, dat is wat ik wil zien. Want sinds de franchise de overstap naar het driedimensionale perspectief maakte is het voor mij berg afwaarts gegaan. Heroes moest het voor mij namelijk altijd hebben van de toegankelijke en vlotte gameplay. Het voortbewegen, kasteeltje in en kasteeltje uit, de gevechten ; alles had snelheid. Hierdoor bleef je geboeid en kon je het spel niet wegleggen.

3D oogt misschien tof, het zorgt er vaak ook voor dat games als deze inleveren op snelheid. Wat dat betreft overkwam HoMM hetzelfde als de Pokémon games ; leuk die nieuwe dimensie, maar het inleveren van snelheid en het kunnen ‘doorspelen’ kaapt voor mij veel plezier weg bij deze games. Daarom zie ik graag dat HoMM terug gaat naar de 2D vormgeving. Helemaal in tijden waarin indie-ontwikkelaars zonder blikken of blozen teruggrijpen naar een retro uitstraling, zou ook een nieuwe Heroes hiermee een succes kunnen worden.

Daarnaast heb ik de 3D games ook nooit mooier gevonden dan bijvoorbeeld deel 3 of 4, het was mij te cartoony. Ik gaf al aan dat de wereld uit deze games voor mij haast bestaande werelden waren, dit kwam door de serieuze aanpak en uitstraling. Je manschappen (hoe gek ook) oogden organisch, en ook de wereld deed dit. Sinds deel 5 heb ik dit niet langer op een zelfde wijze ervaren.

Daarbij voelde iedere map in de moderne delen altijd klein en propperig aan. Ook loot en grondstoffen waren eens tuk schaarser en werkelijk overal moest voor gevochten worden. De oudere delen gaven je hierin veel meer lucht en overzicht, deze pluspunten uit het verleden zie ik graag terug in toekomstige titels.

Welke franchise zie jij graag een comback maken? Laat het mij weten in de reacties!