Guessing game: Game universums

Het heeft een tijdje geduurd, maar bij deze weer even wat content vanuit mijn kant. Ik merk dat ik het leuk vind om artikelen te maken die een vorm van interactie uitlokken. Voorheen heb ik dit geprobeerd aan de hand van illustraties, dit keer ga ik echter voor een geschreven aanpak. Bij deze wil ik jullie dan ook vragen te raden binnen welke game universums de volgende scénes zich afspelen (succes en bedankt voor het lezen!): 

Scéne 1: 

Terwijl ik door de ramen naar buiten staar aanschouw ik de borrelende krochten van mijn leefomgeving. Zonder een aansteker te gebruiken steek ik mijn sigaret op, terwijl mijn ogen verdrinken in de door neon verlichte duisternis aan de andere zijde van het dikke koele glas. Mijn verstand gaat op nul en even denk ik aan helemaal niets… Bonk… Bonk… Bonk…. Ik schrik op uit mijn gedachten. Het gebonk klinkt luider en luider. Nog even en ze zijn hier. De haren in mijn nek gaan overeind staan, ik wil weg, ik wil ze niet zien. Ja ik weet het, ze doen mij niets, maar toch voel ik mij altijd knap ongemakkelijk wanneer die twee in de buurt zijn. De ridder in blik met zijn begeerlijke prinsesje….

Scéne 2:

‘Aah man ik heb zo’n honger. Ik kan gewoon niet stoppen met eten. Meer, meer, meer, meer! Oh, hier is al het al eten op, geen punt, dan maar even terug. Misschien dat er om die hoek nog wat te vreten ligt? Jup, precies wat ik al dacht ; er ligt genoeg, zelfs wat fruit! Er is echter wel een nadeel ; er zweeft er weer zo’n eentje… Waarom spoken ze altijd rond op plaatsen waar ik net naartoe wil? Bloed irritant…’ 

 Scéne 3:

‘Ja hoor, daar loopt er weer één met een zaklampje. Weten ze dan niet dat dit een privéterrein is? Waarom laten ze mij niet gewoon met rust? Ik trek toch ook geen planten uit hun tuin of wel? Laat mij toch gewoon heel erg trots op wat ik doe. Uren en uren ben ik bezig geweest met het maken van prachtige balpen illustraties voorzien van inspirerende teksten. Als ik deze vervolgens overal op mijn eigen terrein tentoon wil stellen dan moet ik dat toch lekker zelf weten? Maar nee hoor, keer op keer vinden vandalen het nodig om over mijn hekken te klimmen en al mijn prachtige werk van de kant te trekken en mee naar huis te nemen. Wanneer ik dan even naar ze toe loop om er wat van te zeggen, dan rennen ze keihard voor mij weg! Absurd, waar gaat het heen met deze wereld?’  

 Scéne 4:

‘Nooit gedacht dat deze dingen ooit geld waard zouden zijn, anders had ik ze vroeger niet bij het grofvuil gegooid’ denk ik bij mezelf terwijl ik een rinkelende zak verruil voor een paar flessen vers water. ‘Waarom hebben ze dit dorp in godsnaam op deze plek gebouwd?’ ratelt mijn gedachte verder, ‘Ik snap dat deze plaats helemaal de BOM is (haha de bom, hilarische woordgrap), maar behoorlijk link is het wel. Helemaal met die mafkezen die er een hele religie rond gefabriceerd hebben. Hopelijk kunnen ze hem snel onschadelijk maken, wie weet neem ik zelf even een kijkje.’ 

Scéne 5:

‘Barman, nog zo’n gouden rakker graag!’ roep ik terwijl de pint geklemd in mijn linkerhand nog niet eens halfleeg is. Met mijn rechterhand graai ik in mijn zak naar wat geld, al snel tover ik enkele munten met daarop een afgebeelde zon tevoorschijn. Al voor ik kan betalen vliegt plotseling de deur van de taveerne open. Een nachtelijke windvlaag blaast kou en regen naar binnen, en brengt enkele hangende lantaarns in beweging waardoor de gehele ruimte in een schommelend licht wordt gehuld. In de deuropening staat een imposante verschijning wiens vurige gele ogen haast op katachtige wijze lijken op te lichten. Onder het toeziend oog van achterdochtige stamgasten neemt de vreemdeling plaats aan een van de lege tafels achterin de ruimte. ‘Die komt vast voor de problemen rond het woud in het zuiden’ zeg ik tegen de barman. ‘Tjah, dat denk ik ook’ beaamt hij, ‘Het is dat ze goed werk leveren, maar ik zie ze liever gaan dan komen. Stelletje freaks…’ 

Scéne 6:

‘tra-la-lalala-tra-la-lalala-tra-la-lalalalálala… Fuck, een boom midden op mijn pad. Hoe kom ik hier nu langs? Ik heb alle bordjes gelezen en nergens staat er iets over een boom. Dan maar even de bewoners uit het naburige dorp om hulp vragen. Ik hoef niet aan te bellen want ik mag huizen gewoon inlopen. Hé mevrouw, weet u misschien hoe ik bomen wegkrijg? Nee? Wat zegt u? Uw buurman weet het? Oké, bedankt! Op naar de buren dan maar. Hé Buurman, enig idee hoe ik boompjes wegkrijg? Wat? Nou, nou, nou, dat is niet zo’n net woord buurman. Hoe zegt u? Oooooh, dat is wat ik nodig heb om boompjes om te hakken? Haha sorry, miscommunicatie. U heeft er zelfs nog eentje liggen? HMmmm… doe mij er maar één dan.’ 

Scéne 7:

‘Wat een rotweer, maar een paraplu ga ik niet kopen want die zijn ineens veel te duur geworden. Ja hallo kutpanda, je bent niet leuk. Wat een schijtdag dit zeg, en ik had er zoveel zin in vanmorgen. Huh? Wat gebeurt er?! Zet me neer! Nee, niet zo hoog! Zet me neer! ZET ME NEER! NEE NIET IN HET WATER! IK KAN NIET ZWEBLU… BLU… HEL… HU… …. …. ……………………….. 

OOH GODDANK IK VLIEG WEER! WAT GEBEURT ER, WAAR BRENG JE MIJ HEEN? WAAR BRENG JE MIJ NAAR TOE?! Pfieuw… weer met beide benen op de grond. Maar waar ben ik? Een mini-eiland? Waarom? Wat ga je met mij doen?… ik wil naar huis… IK WIL NAAR HUIS!’ 

 ——————————————————————————

Bedankt voor het lezen, ik hoor jullie bevindingen graag in de reacties! Wees trouwens vrij om zelf in de reacties ook ‘scénes’ te schrijven voor anderen om uit te vogelen. Ik ben benieuwd!