Full disclosure: mijn hele twintiger jaren heb ik games links laten liggen. Nu ik m’n oude liefde weer hervonden heb, voel ik de drang om alleen spellen te spelen die de tand des tijds hebben doorstaan. Want ik ben een enorme perfectionist. Dit keer Ghost Trick: Phantom Detective.
Metacritic, OpenCritic, IMDb… het zijn mijn vrienden, iets té goede vrienden. Het valt me al geruime tijd op dat de beste game aller tijden volgens Metacritic-gebruikers Ghost Trick: Phantom Detective is. Soms staat er een weekje een andere titel met een handvol user reviews boven, maar nooit veel langer.
Ook gamemedia waaronder Power Unlimited en Gamer.nl waren ten tijde van de release erg enthousiast, net als de Inside.Gamer-community (zie hier en hier).
Van de maker van Ace Attorney
Ghost Trick: Phantom Detective is bedacht door Shu Takumi, het brein achter de Ace Attorney-serie. De game kwam begin 2011 uit in Europa op de Nintendo DS, vlak voor de 3DS verscheen en na de opmars van het roemruchte R4-kaartje.
Logisch dus dat Capcom de game ook in de App Store zette, waar deze tot op de dag van vandaag een 4,5 uit 5 score geniet. Android-gebruikers als ik moeten het met de DS-versie doen, die inmiddels voor 100 à 200 euro (met doosje) van hand wisselt op Ebay.
Laat ik de conclusie maar meteen geven: ik ben weggeblazen, wat een verhaal! Omdat ik niets wil spoilen houd ik deze blog enigszins kort en krachtig.
Het belangrijkste dat je moet weten om te bepalen of het iets voor jou is: het is grotendeels een visual novel. Een spannend detectiveverhaal met veel tekst en animaties, en onwijs uitdagende puzzels.
Houd je van breinbrekers en lees je wel eens een fictieboek voor je plezier, dan moet je deze game inderdaad spelen. Je krijgt er geen spijt van.
3 gameplay-elementen: ghosts, tricks & timing
Je start het spel als een lijk, of beter gezegd: een geest, genaamd Sissel. Het blijkt dat je net vermoord bent en je geheugen is volledig weg. Het doel van het spel is om te achterhalen wat er gebeurd is, wat je doet met twee superkrachten: Ghost & Trick.
In de Ghost-modus kun je je via objecten bewegen door de spelwereld. Omdat ik op de DS speel, gebruik ik hiervoor een oldskool stylus. Of, eerlijker, een tandenstoker – tot mijn reservestylus arriveert.
Vervolgens kun je met je Tricks objecten laten bewegen. Bij sommige puzzels kun je dit op je dooie gemakje doen, maar vaak telt er een zandloper af. Het derde gameplay-element is dan ook tijd. Je moet goed moet timen om oplossingen te vinden.
Tijdreizen en eureka-momenten
Die zandloper heeft een reden: gedurende de game sterven er mensen die op je pad komen, zoals je roodharige tegenspeelster Lynne en het schattige hondje Missile.
Zodra dit gebeurt, kun je met ze praten om clues te verzamelen. Je kunt de characters redden met je derde superkracht: vier minuten terug in de tijd reizen. Ghost Trick is in die zin een time-loop-game.
Houd er rekening mee dat de puzzels in rap tempo moeilijker worden naarmate de game vordert. Ik heb meermaals zeker een uur vastgezeten, te eigenwijs om hulp te zoeken. Uiteindelijk vind je de oplossing wel, bijvoorbeeld na een eurekamoment onder de douche.
Personages, animaties en muziek
Wanneer ik de personages in de game zou toelichten, vrees ik dat ik al snel een spoiler prijsgeef. Dus dat doe ik niet. Wel kan ik je beloven dat je van ze gaat houden. Niet alleen omdat ze geniaal geschreven zijn, maar ook omdat de animaties een lust voor het oog zijn. Ook nu nog.
De muziek in de game is heerlijk opzwepend, spannend en bij vlagen lekker luchtig. Ik had daarom het merendeel van mijn circa vijftien speeluren een koptelefoon op. De soundtrack ondersteunt de sfeer van de game perfect.
Conclusie
Als je Ghost Trick speelt, ben je eigenlijk aan het multitasken. Je bent intensief aan het puzzelen, én een spannend boek aan het lezen. Ga je er met die verwachting in – en houd je van mysteries als Sherlock Holmes – dan houd je aan deze game beslist een unieke ervaring over.
Ik kan het simpelweg niet beter verwoorden dan Jurjen van de PU destijds: “zoiets als Ghost Trick heb je nog nooit beleefd”.
Dan nog even dit: Ik wil graag een rubriek aan jullie voorleggen: Throwback Thursday #TBT. Voor het bloggen of re-reviewen van games uit den ouden doosch (zoals Earthbound). Ik ga het beslist niet wekelijks redden, ik doel op maandelijks. Voel je vrij om mee te doen!
Wat een ontzettend interessant stukje dit. Ik had nog nooit van deze game gehoord eerlijk gezegd, maar je hebt zeker mijn interesse gewekt. Zelf kijk ik nooit zo nauw naar Metacritic/Opencritic ed. Ook al is een score daar erg hoog wil het niet zeggen dat ik het ook leuk vind en hetzelfde geldt voor een lage score , dan kan ik het nog geweldig vinden. Ik gebruik het meer als verzamel plaats van reviews om te kijken wat de sterkeen minder sterke punten van een game zijn en dat gecombineerd met een aantal andere factoren zijn bij mij dan de reden om een game te kopen of niet. Maar goed dat is een andere discussie 🙂
Ik ben ontzettend voor een Throwback Thursday. Toevallig was ik zelf ook al aan het denken aan een Throwback thursday principe, maar dan niet zo zeer gebaseerd op games uit het verleden maar meer op game historie. Omdat ik veel dingen gemist heb door het jarenlang alleen maar MMORPG te spelen en nooit echt consoles ed, wil ik ook een deepdive nemen in game historie en onderzoek doen naar belangrijke of juist rare of knullige dingen uit de game historie. Misschien wat minder interessant voor de oudere die hard gamer, maar met name de nieuwere gamers of gamers die er zich nooit zo in verdiept hebben kunnen er misschien veel van gaan leren. Zo geldt dat ook bij jouw idee, ik ga daar veel van leren, dus laat maar komen 🙂
Thanks @- -Lavalera. Made my day! En bedankt voor je uitgebreide comment.
Ik had ook nog nooit eerder van de game gehoord, alleen van Ace Attorney. Maar ook die heb ik (nóg) nooit gespeeld. Qua point-en-klik ben ik dan wel weer verslingerd aan Layton.
En helemaal mee eens: ben me ervan bewust dat reviewscores ook voor een tunnelvisie kunnen zorgen. Waardoor ik games die ik tof zou kunnen vinden onterecht links laat liggen.
Ik begin m’n stukje ook op deze manier, om hopelijk een andere visie terug te horen. Dus juist mooi dat je de discussie start! Het was eigenlijk precies waar ik op hoopte.
Wat betreft een Throwback Thursday gebaseerd op game-historie, dat is precies waar ik zelf ook over na zat te denken. Ook omdat een game uitspelen speciaal voor een stukje ook tijd kost. Ik vind dat JJ dat goed doet met z’n “spreekbeurtjes” bij de concullega’s.
Nice dat je TBT in ieder geval ook geen slecht idee vindt.
Enfin, genoeg om op te broeden, goed weekend!
Haha mooi dan gaat die Throwback Thursday er wel komen. Ik zal ook niet elke week wat posten en er is denk ik zoveel materie dat je dat prima met zijn 2en naast elkaar kan doen lijkt me.
Jij ook een fijn weekend!
Helemaal mee eens, thanks!
Eerlijk = eerlijk, het hele spel zei me niets, maar het klinkt best leuk. De prijs dan weer wat minder, hahaha. Maar omdat het een detective is, lijkt dit me zeker geschikt voor de DS. Bedankt voor het in de schijnwerpers brengen van deze titel.
Throwback Thursday klinkt als een tof plan. Lijkt me ook verre van een ramp als je het niet elke donderdag zou halen. Misschien dat je met Lavalera zou kuinnen afwisselen, maar als jullie beide stukjes op dezelfde dag zouden plaatsen en een andere keer is er niets, dan is dat toch ook goed?
Ik had tot niet zo lang geleden precies hetzelfde hoor, en graag gedaan! Behalve de iOS versie zijn er ook andere creatieve manieren om de game anno 2022 te spelen. Mocht je er toch een keer zin in krijgen.
En mooi dat je Throwback Thursday ook een goed idee vind, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Dit keer was ik net te laat en werd het vrijdag. Nu eens even bekokstoven wat de volgende retro-game wordt. Zag dat er weer een beurs is dit weekend, wellicht daar eens een kijkje wagen. Afhankelijk van hoe de zaterdag verloopt 😉
Ik had oorspronkelijk met een vriend naar de beurs gegaan, maar helaas kwam er een kink in de kabel. Volgende keer beter.
Deze keer valt het artikel dan onder Fantastic Friday, lol.
Kan gebeuren! En deze week is het inderdaad Fantastic Friday 😀
Nice tof stukje. Leuk geschreven. Ken de game niet maar het ziet er interessant uit.
Wat tbt betreft, ben ik net met een artikel bezig die wel onder die noemer zou vallen. Misschien is ie donderdag wel af ;).
Dank je @Luigi1985. En wat betreft je artikel, nice, ben benieuwd! In de korte tijd dat ik nu meelees merk ik dat veel in het weekend incl. vrijdag wordt gepost. De donderdag was nog redelijk ‘vrij’ en tbt is natuurlijk een bestaand fenomeen.
Fijn artikel met leuke en grappige voorbeelden! Vooral goed uitgewerkt ook. Ik kende de game nog niet omdat ik – toegegeven – louter de cijfers van de “critics” bekijk op metacritic, maar het user score-lijstje is best wel interessant om doorheen te bladeren.
Toch wel frappant dat een game als deze bovenaan staat. Helaas is het type game niets voor mij..
Throwback Thursday is een uitstekend concept! Werkt altijd mooi en ik kan zelf ook wel wat verhalen bedenken die ik zou kunnen pennen. Ik zou zeggen: gooi het balletje op, dan zal de rest je volgen!
Dank je, Ruan! Motiveert me om snel weer een nieuw stukje te tikken.
Ik kijk normaal gesproken ook alleen naar de reviews van gamemedia, vooral omdat Metacritic dat als eerste laat zien en review bombing daar veel voorkomt. Maar dit was positief, dus er moest wel een kern van waarheid in zitten bij Ghost Trick. En warempel 🙂
Ik denk dat hier hetzelfde aan de hand is als bij een game als Earthbound/Mother: als critics een game onderwaarderen – of als een goede game überhaupt niet uitkomt buiten Japan – kan dat de bron zijn van een cult following.
En juist over die (vaak retro) games wil ik gaan pennen. Dus dan is Throwback Thursday bij dezen een feit!
Leuk om te lezen. Ik weet niet meer hoe ik ooit bij deze game terecht gekomen ben maar weet nog wel dat ik zeer positief verrast was tijdens het spelen. De game mechanics en het verhaal… het voelde destijds als een frisse wind tussen alle “standaard” games.
Dank je, en precies dat: positief verrast. Herkenbaar! Ik heb het destijds gemist, en hoewel touch screens nu gemeengoed zijn, voelde het nog steeds als een frisse, tijdloze wind 🙂