Hitman 2 is de grappigste game van dit jaar

Gniffelend sta ik van een afstandje toe te kijken hoe alle puzzelstukjes op hun plaats vallen in mijn meesterplan. Het doelwit denkt veilig zijn zoveelste demonstratie te kunnen doen van zijn perfecte moordrobot, niet wetende dat ik vlak daarvoor de foto’s heb verwisseld. Zodra de soldaat van de toekomst geactiveerd wordt opent-ie het vuur op zijn bedenker.

Hitman 2 zit bomvol met dit soort momenten. Het is de zoveelste game in de reeks die draait om het vermoorden van allerlei belangrijke figuren en het is ook niet de eerste keer dat dit met een dikke vette knipoog gebeurt. Toch valt Hitman 2 in positieve zin op. De missies zijn veelzijdiger, afwisselender en groter dan in de vorige games.

Het spel helpt je een handje bij iedere moordopdracht door allerlei suggesties te geven. De lol zit hem vervolgens in de maps te leren kennen en dezelfde opdracht op een compleet andere manier uit te voeren. De humor zit hem ook in de bizarre manieren waarop je je tegenstanders kan omleggen. Agent 47 vermommen als een lijk, de snacks op een buurtbarbecue vergiftigen of een gigantische ventilator activeren op het moment dat je doelwit voorbijloopt.

Ik heb geregeld hardop moeten lachen om de gewaagde acties waar ik steeds maar net mee wist weg te komen. Het huis van een bejaarde meesterspion binnensluipen om hem uit de weg te ruimen op de massagetafel, gaf een gigantische kick. Net zoals toen ik een autorace saboteerde of mijzelf naar binnen wist te lullen bij een Colombiaans drugskartel.

Wat dit allemaal een stuk leuker maakt is het schrijfwerk van de game. Er is een uiterst serieus overkoepelend verhaal, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat de geschiedenis van Agent 47 mij niet zo heel veel boeit. Veel leuker vind ik de korte verhaallijnen die zich in de levels afspelen en waar je handig gebruik van kan maken. Bewakers die tijdens een rookpauze nuttige informatie doorgeven of het mysterie van een mascotte die bewusteloos in een parkeergarage ligt.

Hitman 2 maakt van je doelwitten schurken die je ook met plezier omlegt. Of het nu arrogante schatrovers, gluiperige tech-miljardairs of bloeddorstige oliebaronnen zijn, ze krijgen allemaal hun verdiende loon. Vooral de finale is op dat gebied genieten geblazen. Tijdens een bijzonder exclusief feest georganiseerd op een afgelegen Schots eiland komt de elite bijeen om allerlei snode plannen te bespreken. Een belangrijk punt op de agenda: het aanschaffen van luxe bunkers om de komende klimaatverandering in te overleven. De onvermijdelijke catastrofale gebeurtenis die diezelfde energiegiganten jarenlang hebben veroorzaakt en ontkent.

Hoewel Hitman 2 soms commentaar levert op de huidige stand van zaken in de wereld is de game ook vooral geestig wanneer het de compleet absurde kant op gaat. De vermommingen van Agent 47 zijn met zijn kale kop en strakke blik niet bepaald onopvallende, maar toch trapt iedereen erin. Net zo grappig zijn de extreem droge acteerprestaties van 47, die niet eens de moeite doet om zijn stem voor de rol die hij speelt aan te passen.

En dan zijn er nog allerlei supergrappige kleine details die in de maps te vinden. Ongebruikelijke moordwapens en melige challenges voeren de boventoon. Ook niet verkeerd: de glitch waardoor 47’s koffertje als een hittezoekende raket op zijn doelwit afgaat.

Ik heb om geen andere game dit jaar zo in een deuk gelegen. Ik hoop daarom dat 2018 niet de laatste keer was dat we Agent 47 zo zien schitteren als ’s werelds droogste huurmoordenaar.