Hitman 2 review – Voor de slimme sluipmoordenaar

Er is een overkoepelend verhaal in Hitman, maar dat verbleekt eigenlijk bij de opzet van iedere missie. Voordat je op je doelwit afgaat vindt er een korte en bijzonder gelikte briefing plaats. De doelwitten worden op een rijtje gezet, hun (kwaadaardige) activiteiten uitgelicht en het belang van het slagen van de missie wordt nog maar eens een keer onderstreept. De drugsbaronnen, spionnen en tech-CEO’s die omgelegd moeten worden maken deel uit van een geheimzinnige groep die vanuit de schaduwen alle touwtjes in handen heeft.

Na dat sterke staaltje expositie stapt Agent 47 – meestal strak in pak – een nieuwe locatie binnen, zonder plan. Het is aan jou om uit te vogelen hoe je zo effectief mogelijk de personen op de hitlijst uitschakelt. Dat kan natuurlijk gewoon door regelrecht op je doelwit af te lopen en hem of haar door het hoofd te schieten. Die tactiek laat alleen heel erg veel ooggetuigen en boze bodyguards achter die vervolgens weer het vuur op Agent 47 openen. Probeer dan nog maar eens heelhuids te ontsnappen.

Een slimme huurmoordenaar pakt het daarom compleet anders aan. Ieder level zit bomvol details, mogelijkheden en hints die je naar verschillende aanpakken brengen. Luister bijvoorbeeld een gefrustreerde monteur af bij een racecircuit en ontdek dat er een vacature vrij is in de pitstop. Of wandel wat door de jungle om te ontdekken dat een kartelbaas een geheime ingang heeft voor zijn landgoed. Verkennen, andere personages afluisteren en de juiste vermomming aanmeten zijn de sleutels tot succes.

Hitman 2 houdt voor wie dat wil alle opties bij voor een succesvolle en ongeziene moord. Iedere missie heeft een paar unieke mogelijkheden voor doodslag met voorbedachten rade. Doelwitten hebben routines die ze aflopen. Weten hoe en waar ze gaan zijn in het level helpt al enorm. Verhalen die in de maps plaatsvinden zijn daar weer een onderdeel van. Ze geven een hint van wat er allemaal mogelijk is om je missie te volbrengen en suggereren een bepaalde strategie. Wat je uiteindelijk doet is desalniettemin helemaal aan jou. Sluip je bijvoorbeeld ongezien naar binnen of trek je de aandacht van een bewaker en steel je zijn uniform om zonder heisa naar binnen te wandelen?

De hoeveelheid mogelijkheden maakt het leuk om iedere missie nogmaals te spelen met een andere aanpak. Het spel moedigt dit ook aan met een score aan het einde van een missie en een heleboel optionele challenges. De eerste keer doe je misschien een uur of twee om ieder doelwit uit te schakelen. In de daaropvolgende pogingen gaat het allemaal ineens een stuk sneller omdat je de maps en de opties beter kent.

Blunderend voor de eerste keer een missie doorlopen is daarom ook helemaal geen probleem. De fout in gaan, betrapt worden terwijl je iemands nek omdraait of per ongeluk ergens binnenlopen waar je niets te zoeken hebt, horen er allemaal bij. De helft van de lol van Hitman is de (onbedoelde) humor van mislukte moordpogingen, plannen die in duigen vallen of juist wonder boven wonder toch slagen.

De game is deze keer ook een stuk vergevingsgezinder. Zo wordt nu duidelijk in beeld aangegeven door welke persoon je in de gaten wordt gehouden wanneer je iets verdachts doet. Ook 47’s speciale ‘zicht’, waarmee hij mensen en objecten door muren heen kan zien, helpt veel. Het is fijn voor de beginnende huurmoordenaar en volledig optioneel voor de purist die er niets van moet hebben. Zo steekt de rest van de game eigenlijk ook in elkaar. Er zijn altijd routes die vrij voor de hand liggen, maar wie echt een perfecte moord wil plegen moet wat meer moeite doen. Een creatieve moord op een ongeluk laten lijken geeft een gigantische kick. Helemaal als Agent 47 vervolgens ongezien uit het level kan ontsnappen.

De zeven nieuwe levels kunnen zich stuk voor stuk meten met het beste werk uit de vorige game. Met name de missie in een Amerikaanse buitenwijk en de finale in een geheimzinnig kasteel tijdens een extravagant feestje springen er tussenuit. Ze zijn groot, op knappe wijze gelaagd en boordevol geheimen die goed oplettende, geduldige en creatieve spelers belonen.

Naast de nieuwe missies zijn er deze keer ook weer contracts, een snipermissie en een reeks toekomstige Elusive Targets. De missies uit de vorige Hitman en de downloadable content zijn opnieuw toegevoegd voor wie die game al in bezit had. Een tof extraatje voor wie twee jaar later weer zin heeft om deze maps te doorlopen, maar dan met de subtiele grafische en gameplaytechnische upgrade van Hitman 2. Dat wil overigens niet zeggen dat dit vervolg perfect draait. Lange laadtijden, bugs, hier en daar wat gestotter en vastlopers ontbreken – net als in de vorige game – niet.

Ook nieuw is Ghost Mode, een multiplayer-modus met een twist. In deze speelstand (die zich op het moment van schrijven nog in bèta bevindt) jaag je tegen een andere speler op hetzelfde doelwit. Dit nietsvermoedende, willekeurig gegeneerde computergestuurd personage wandelt rond in de map en moet ongezien en zo snel mogelijk uitgeschakeld worden. Weet een speler dit te doen dan heeft de andere huurmoordenaar nog maar beperkt de tijd om hetzelfde doel te volbrengen.

De twee killers spelen namelijk in schaduwversie van dezelfde spelwereld. Alle omstandigheden zijn hetzelfde, maar je tegenstanders loopt als een soort spook door het level heen. Het is een interessant gegeven, maar de gehaaste opzet van de missie gaat eigenlijk een beetje in tegen wat de singleplayer zo leuk maakt. Het uitgebreid plannen van een manslag moet nu vooral snel, snel, snel gebeuren. Dat is nogal chaotisch omdat je van hot naar her rent en het moorden maar zelden stilletjes en ongezien kan doen. Het is best leuk, maar uiteindelijk ook een beetje eentonig.

Hitman 2 is voor €54,99 verkrijgbaar op de pc, Xbox One en PlayStation 4.