Musical Monday: Yellowcard – Ocean Avenue

Door de jaren heen heb ik best wat muziek leren kennen doordat ik het in films hoorde. Wat dat betreft is het er een perfect medium voor. Een film duurt over het algemeen anderhalf tot twee uur, maar in die tijd kunnen best wat liedjes de revue passeren. Je hoort ze in de film zelf zelden volledig, maar liedjes tijdens de credits komen meestal wel in z’n geheel voorbij. Deze week wil ik een band en album in de spotlight zetten die ik (je raadt het nooit!) door een film heb leren kennen. “With great power…”

Het is ondertussen denk ik wel redelijk bekend dat ik wel van de amerikaanse comics en de superheldenfilms ben. Zo niet, bij deze, ghehehe. Ik vond het dan ook geweldig toen de Spider-Man film van Sam Raimi met Tobey Maguire uitkwam. Spider-Man was mijn favoriete superheld en ik vond het prachtig om zijn origin op het grote scherm te zien. Willem Dafoe speelde ook lekker creepy. Helaas was zijn pak niet geweldig, maar dat wilde ik best voor lief nemen. Ik vond Kirsten Dunst ook best leuk, dus dat was ook een pluspunt. Een paar jaar later kwam er een vervolg op de film, met Doctor Octopus als vijand. Deze was minstens zo goed en misschien nog wel iets beter dan de eerste.

En door de soundtrack van de tweede film kwam ik in aanraking met een band die ik daarvoor nog niet kende. Yellowcard bleek een punk-achtige band die voornamelijk lekker vlotte nummers afleverde, zonder dat het te hard voor me was. Gifts And Curses, hun liedje op de soundtrack vond ik echt heerlijk om naar te luisteren. Naast de gitaren en het lekkere tempo zat er ook nog viool in. Dat hoor je niet zo heel vaak en het bleek een erg mooie combinatie.

Yellowcard – Gifts And Curses

Natuurlijk ging ik meteen zoeken of ze nog meer muziek hadden uitgebracht. En jawel, hoor! Op dat moment waren er al vier albums uitgekomen. De laatste nieuwe heette Ocean Avenue en daar is toen mijn aandacht volledig naar uitgegaan. De eerste drie heb ik me eerlijk gezegd nooit echt in verdiept, al zou ik dat misschien toch eens moeten doen. De titeltrack bleek ook zo’n nummer met flink wat energie. Dat beloofde veel goeds.

Yellowcard – Ocean Avenue

Het album opent meteen met één van de liedjes met de meeste power. Ik dacht Ocean Avenue de toon redelijk zette, maar Way Away smaakte helemáál naar meer. De viool was hier ook goed op z’n plaats en het rustigere stuk met de drumpartij vlak na de helft vind ik heerlijk klinken.

Yellowcard – Way Away

Breathing gaat ook lekker hard. Ik was er ondertussen wel achter dat ik een wel erg goed album had ontdekt.

Yellowcard – Breathing

Empty Apartment begint tamelijk rustig, maar schijn bedriegt, want hoewel het tempo hetzelfde blijft gedurende het nummer, de gitaarpartijen worden wat harder. Lekker hoor.

Yellowcard – Empty Apartment

Life Of A Salesman is denk ik wel het snelste nummer op het album. Ergens hoopte ik op nog één of twee nummers in deze stijl, maar het bleek de enige. Maakt niet uit, het is altijd nog meer dan geen, toch?

Yellowcard – Life Of A Salesman

Misschien dacht je dat Ocean Avenue of Life Of A Salesman mijn favoriete nummer op het album was. Nope! Die eer gaat naar Only One. Niet supersnel ofzo, maar ik vind het een fantastische meezinger die afwisselt met rustigere en hardere momenten. Tijdens het schrijven had ik ‘m opstaan en ik heb er weer echt van genoten.

Yellowcard – Only One

Af en toe hebben ze ook wat rustigere nummers, die gewoon goed in het gehoor klinken. View From Heaven is daar een heel mooi voorbeeld van. Aan de ene kant niet bijzonder, maar ik kan er toch naar blijven luisteren.

Yellowcard – View From Heaven

Believe begint meteen lekker met viool en gitaren, right out of the gate. Ook weer zo’n nummer waar behoorlijk wat power in zit, dus het is niet zo dat het album later inkakt.

Yellowcard – Believe

Even kijken, hoor. Wat staat er volgende week op de pla…? Oh shit… Ik eeeeehh…. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar volgende week ga ik een beetje vals spelen. Bij deze bij voorbaat alvast mijn excuses.

Na Ocean Avenue hebben ze nog een aantal albums uitgebracht, tot ze in 2016 uit elkaar gingen. Lights And Sounds en Paper Walls, de twee na Ocean Avenue heb ik ook en ook al vind ik die beide lang niet zo goed, er staan zeker nog wat goeie nummers op.

De titeltrack van Lights And Sounds heeft meteen een sterke opening en die kracht blijft er bijna het hele lied in zitten. Let’s effin’ GO!

Yellowcard – Lights And Sounds

Een ander nummer op dat album dat ook niet stil kan zitten is Rough Landing, Holly. Die gaat in één ruk keihard door. Ik rook niet, maar ik heb altijd het gevoel dat ik toe ben aan een sigaret als dit nummer is afgelopen, hahaha.

Yellowcard – Rough Landing, Holly

Van de nummers die ik van Yellowcard ken, is Fighting wel één van mijn favorieten. Dat heeft onder andere te maken met het ritme van de tekst. Natuurlijk helpt de muziek zelf ook goed mee.

Yellowcard – Fighting

Five Becomes Four komt het dichtst in de buurt van Life Of A Salesman. In ieder geval van de liedjes die ik op cd heb. Zo’n tempo vind ik altijd wel wat hebben. Een drummer moet toch helemaal bekaf zijn na zoiets?

Yellowcard – Five Becomes Four