SenseNL Ongeduldig zit ik te wachten tot de deurbel gaat en ik het pakketje in ontvangst mag nemen: een splinternieuwe Nintendo Switch OLED. Ik heb eerder een reguliere Switch gehad, maar die heb ik in een vlaag van verstandsverbijstering weer verkocht. Maar oude liefde roest niet; ik heb grote heimwee…
Een korte terugblik op mijn jeugd
Mijn ouders namen mij als klein jochie mee op visite bij vrienden. Met grote ogen en open mond maakte ik daar kennis met de NES (vooral Kirby’s Adventure staat in mijn geheugen gegrift) en vanaf dat moment wilde ik niets liever doen dan urenlang gamen. De kleurrijke Nintendo figuren spraken tot de verbeelding. Niet veel later kreeg ik mijn eigen SNES met Donkey Kong Country (was zag dat er fenomenaal uit!) en in de jaren die volgde besteedde ik zoveel mogelijk tijd aan het spelen en verzamelen van voornamelijk Nintendo games. Ja, ik had ook een Xbox en een PSP, maar bij Nintendo voelde ik mij thuis.
Mijn hele jeugd ademt gamen. Als ik mijn ogen sluit en terugdenk aan die periode dan komen veel mooie herinneringen boven. Zoveel dat ik dit hele weekend alleen al kan spenderen om die allemaal op te schrijven. Dus dat doe ik niet. Maar geheel willekeurig: ik denk aan opa en oma die op mijn verjaardag kwamen en Donkey Kong Country 2 meebrachten als cadeau. Ik wist het niet, maar was zo blij! De Nintendo 64 die ineens door het postorder bedrijf was geleverd na weken wachten (ik had mijn oma een abonnement aangesmeerd bij de ECI om voordelig een N64 te kunnen bemachtigen, maar het duurde oneindig lang voordat dit werd goedgekeurd…). Mario Party 2 spelen met vriendjes. De vele middagen na school waarin ik samen met mijn beste vriend de wereld van Zelda Ocarina of Time verkende. Pokémon is een boek op zichzelf, met als hoogtepunt de honderden uren in Pokémon Gold. De zomervakantie met de Gameboy Advance SP. De eerste beelden op TV van de GameCube bij Gammo en het rumoer over de cell-shaded graphics van Zelda the Wind Waker. Donderdag 2 mei 2002, circa 16:00, net uit school, de mevrouw van de Intertoys belt: mijn GameCube was binnen en mocht worden opgehaald, maar ik moest snel zijn: de winkel ging bijna sluiten. Ik heb nog nooit zo snel gefietst… buiten adem, maar geheel voldaan keek ik opgewonden naar de eerste stappen van Luigi onderweg naar zijn gewonnen mansion. Wat een graphics! De Nintendo DS, aangekondigd door Reggie op de E3 2004. Ik vrat alles wat ik zag en hoorde als zoete koek. Hebben! Ik wist nog niet dat de DS een opmaat was naar een nog veel grotere hype: de Wii. Stad en land af op de brommer om er eentje te scoren. De hunt duurde een week of twee. De Xbox 360 moest snel plaats maken voor dit revolutionaire apparaat.
Klik hier voor een stukje Gammo nostalgie
Volwassen, niet-gamer
Al snel merkte ik dat ik niet zo’n goede klik had met de Wii. Iedereen en zijn moeder haalde een Wii in huis en dat voelde niet helemaal goed. Of was er stiekem een andere reden voor mijn afnemende interesse in gamen? Mijn game-vrienden hadden steeds minder zin om te gamen. Scooters, uitgaan, meisjes… dat was veel interessanter. Een scooter en een Nokia 6500 slide wonnen de strijd om mijn kleine beetje geld. In de zoektocht naar geld besloot ik dat het een goed idee was om al mijn consoles en games te verkopen. Voor een bedrag wat toen en zeker nu een habbekrats is. Een paar honderd euro misschien. Als ik ooit kan tijdreizen dan is dit het eerste wat ik ongedaan maak. Eeuwig spijt.
De jaren gingen voort. Ik kreeg een relatie, maakte carrière, interesseerde mij voor het volwassen leven. Op mijzelf wonen, een rijbewijs en auto, weg uit het rustige dorp van mijn ouders. Ik wilde leven in de brouwerij en ging samenwonen nabij onze hoofdstad. Ik heb veel gereisd en veel gezien. Mijn complete, in mint conditie verkerende, collectie Pokémon 1ste generatie kaarten gaf ik ondertussen weg aan een neefje van mijn toenmalige vriendin. Spijt 2.0.
Relatie over en mijzelf terugvinden
Eind 2015 eindigde de relatie met mijn toenmalige partner. Terugkijkend was dit de eerste gebeurtenis die uiteindelijk leidde tot een hernieuwde interesse in gaming. Door het plotseling eindigen van deze relatie ging ik naar mijzelf op zoek. Die persoon was ik een beetje kwijtgeraakt in deze relatie. Ik verhuisde weer richting mijn familie. De drukte van Amsterdam wilde ik niet meer. Het bleek slechts een van de vele veranderingen. De liefde voor reizen is gebleven, maar ik heb nu wel de rust om niet constant weg te willen zijn. Zoveel mogelijk geld verdienen om in een huis te wonen waar je door de vele uren werk maar weinig bent, of om een dikke Duitser te rijden waarmee je elke werkdag trouw achteraan aansluit in de file, motiveerde mij niet meer. Ik schrapte steeds meer in mijn leven en er ontstond weer ruimte. Er kwam een einde aan mijn veeleisende baan en er kwam een nieuwe, evenwichtige relatie.
Ziekte en corona lockdowns
Helaas loopt het leven niet altijd zoals je graag wil. Na het vele schrappen wilde ik verder met het ontdekken van mijn nieuwe leven, maar helaas werd ik ziek. Staan, lopen en auto rijden gingen gepaard met veel pijn waardoor ik thuis op de bank kwam te zitten. Er werd een operatie ingepland, maar door de corona lockdowns werd deze voor onbepaalde tijd uitgesteld. Het was rond deze tijd dat gaming weer serieus op mijn radar kwam te staan. Alsof het zo moest zijn. Een jaar eerder had ik al eens een Xbox One mogen lenen omdat ik als Western-liefhebber Red Dead Redemption 2 wilde spelen, maar na de aftiteling heb ik het hele spul weer teruggeven. Ik was voor het eerst weer eens enthousiast over gaming, maar het leidde nog niet tot een aankoop. Totdat ik dus met heel veel tijd ziek thuis zat. Het werden een Switch en een Xbox One. Ik speelde de ene na de andere titel: Star Wars Jedi Fallen Order, Super Mario Odyssey, Gears 5, Animal Crossing: New Horizons. Ik kocht ook een PlayStation en genoot met volle teugen van The Last of Us en Spiderman.
De dagen vlogen voorbij en na maanden wachten volgde mijn operatie. Nu begon het revalideren en langzaam kon ik steeds meer ondernemen. Ik solliciteerde op een eenvoudige, parttime baan en begon weer met werken. Het spelen was weer voorbij, zo vond ik. Als je noodgedwongen zo lang thuis zit dan is het een verademing om weer een beetje te werken, erop uit te gaan en leuke dingen buitenshuis te doen. Dus, iets met een ezel en een steen, verkocht ik mijn consoles en games.
Heimwee
Zoals ik al in mijn inleiding schreef: ik heb grote heimwee. Ik snap echt wel dat ik de periode ‘ziek zijn’ symbolisch wilde afsluiten door mijn gaming-hobby opnieuw vaarwel te zeggen. Ik had veel gespeeld bij gebrek aan andere mogelijkheden en was daardoor verzadigd geraakt. Maar als ik eerlijk ben is dit veel te radicaal. Ik mis het. Het draait allemaal om balans, toch?
Oh, wacht even, de deurbel…
Wat een mooi en emotioneel verhaal. Het is toch wat om op een site je levensverhaal te delen, maar denk ook wel dat zeker aan gezien gamen zo’n groot deel van je leven uitmaakte dit ook wel de juiste plek is. Ik hoop voor je dat nu alles voor je goed is en wens je veel plezier met je nieuwe switch. Hoop dat je daar mee je geluk met alles kan vinden.
Dank voor je reactie! Gezondheidsproblemen, relaties die overgaan… ach, dat hoort soms bij het leven en dat is oké! Ik vind dat niet zo spannend om te delen. Zeker niet omdat het inmiddels achter mij ligt.
Gaming maakt zeker een groot deel uit van mijn jeugd en ben blij dat ik het weer opnieuw heb gevonden. Natuurlijk is het niet meer altijd zo magisch als vroeger, maar toch maakt het mij blij. Ik dacht dat ik het, eenmaal beter, wel weer zou loslaten, maar niet dus!
Denk ook wel dat dit de juiste plek is. Kwam deze site onlangs tegen, las wat verhalen en kreeg wel een positieve indruk van de community hier. Zal ook de gemiddelde leeftijd zijn, denk ik.
Tof dat je hier per ongeluk binnen bent gestrompeld. De gemiddelde leeftijd ligt hier volgens mij ergens tussen te 40 en 50 jaar, heb ik het idee. Sowieso een leuke community, zoals je zelf al zegt.
Mooi stukje, SenseNL. Het laat goed zien dat we tussen de releases van consoles en spellen door nog steeds mensen van vlees en bloed zijn, met onze eigen strubbelingen en problemen. Ik hoop dat je veel plezier zal hebben van je nieuwe Switch. Er is een scala aan spellen voor te krijgen, van leuke indies tot exclusieve JRPG’s en Nintendo-only titels. Ik snap ook goed dat ze de meeste exclusieve Wii U titels opnieuw uitgebracht hebben voor de Switch. Dat apparaat was erg leuk, maar flopte helaas.
Fijn dat je je operatie ondertussen gehad hebt. Tijdens Corona kun je beter wat levensbedreigends hebben, zodat je meteen aan de beurt bent. Anders moet je helaas maanden wachten, zoals bij jou het geval was.
Nogmaals veel plezier met je Switch. Ik vind het één van de beste Nintendo consoles.
Bedankt voor het delen, je verhaal raakt. Heel herkenbaar, dat ‘radicale’ en ook die heimwee en het terugkomen naar gaming na je twenties (gok ik). Of je nu wel of niet in een game-periode zit: je bent en blijft een gamer 🙂
Mooi geschreven stuk! Ik heb ook periodes gehad waarin ik het gamen wat meer liet liggen, maar ik heb eigenlijk nooit de hele zooi verkocht. Wel een deel, maar zelden games die ik echt tof vond. Althans vanaf dat ik de consoles zelf betaalde. Dus ong. vanaf de Cube. Ik vind het wel jammer dat wij vroeger onze NES, Megadrive en Psone wegdeden. Gelukkig heb ik de games van de NES nog. Maar vanaf de Cube heb ik bijna alles wat ik tof vond gehouden en de mindere spellen verkocht.
In de tijd dat ik minder speelde had ik steevast nog een PlayStation, vooral om FIFA te spelen met vrienden. Dus ik kon altijd terugvallen op het gamen.
Mooi verhaal iig en veel plezier met de Switch.
Prachtig stuk! Erg persoonlijk en vooral interessant om de knipperlicht relatie tussen jou en gaming te zien veranderen.
Ikzelf had ook altijd moeite met de balans tussen gamen en sociaal zijn. Vooral toen ik ouder werd voelde ik een soort druk om minder te gamen. “Het is tijd om volwassen te worden.
Inmiddels ben ik zo afschuwelijk lucky geworden dat ik in de gameindustrie werk en een vriendin heb die mij zoveel laat gamen als ik wil (en ook aansluit, meekijkt of soms zelfs meedoet).
Lag het daar niet aan, dan had ik in hetzelfde schuitje gezeten. Daarom kwam het wel enigszins dichtbij. Mooi geschreven.
(En geniet vooral veel van je Switch!)
Heel herkenbaar verhaal, ook ik ben weer gaan gamen doordat gezondheidsproblemen mijn andere hobby’s onmogelijk maakte! Het gamen geeft mij de broodnodige rust en maakt dat ik op slechte dagen (en die zijn er jammer genoeg vaker dan ik zou willen) toch lekker bezig kan zijn!!
Geniet lekker van het gamen en van de avonturen die je kunt ervaren!!
Prachtig verhaal! Ik heb zelf ook een tijdje gedacht dat ik het gamen wilde opgeven, maar die periode duurde niet zo lang. Geniet van je Switch Oled man! Heel fijn apparaat 🙂
Wat!? Gamen opgeven!? Unpossible!!!