Pure Farming 2018 Review – Oogst wat het zaait

Pure Farming 2018 is misschien wel de puurste vorm van escapisme. Elke game houdt je een virtuele wereld voor, maar zelden gaan we daar zo in op als in Pure Farming. Het is meer simulator dan game en juist daardoor is het zo makkelijk om jezelf erin te verliezen. Dat terwijl de game helemaal niet bijzonder leuk is, integendeel zelfs. En toch heeft het iets bijzonders.

Een boerderij onderhouden is geen spelletje, het is hard werken. Een simpel veld van een paar vierkante meter omploegen, bezaaien en vervolgens bewateren kost je met gemak een heel dagdeel – en dan moet je nog wachten tot de gewassen gegroeid zijn voordat je ze kan oogsten, sorteren en verkopen. Een cyclus die je met gemak net zoveel tijd kost.

Tijd waarin je, tja, eigenlijk maar een beetje rondkart met je trekker en dezelfde herhaaldelijke routinehandelingen uitvoert. Van links naar rechts, naar links, naar rechts, in strakke rechte lijnen tot je eindelijk het hele veld hebt gehad, om vervolgens met een andere aanhanger achter je aan exact dezelfde route af te leggen. Of misschien eens van rechts naar links, als je in een kolderieke bui bent. Pure Farming is traag, tijdrovend, saai, geestdodend, maar vooral ontspannend.

Veel meer dan eindeloos van links naar rechts rijden kun je immers niet. Het veld moet toch geploegd worden. Juist het gebrek aan opties betekent dat je ook nergens over na hoeft te denken. En dat betekent dat je geen zorgen hebt. Hooguit wat frustratie, als je na een kwart van het veld ploegen erachter komt dat je effectiever te werk gaat als je je ploeg ook daadwerkelijk uitklapt en niet alleen maar achter je aan sleept. Dat krijg je als je zo’n stadse jongen als deze, die nog nooit een trekker van dichtbij heeft gezien, achter de knoppen laat. Of wanneer je een trekker aan de andere kant van de boerderij hebt laten staan en je dus eerst een pleuriseind moet rijden om dat ding op te halen. Maar ook dat is Pure Farming 2018: een realistische sim waarin je alles zelf moet doen.

Onverlaten kunnen nog zelf een beetje lol trappen door niet netjes over de paden te rijden, maar dwars door de boomgaard van je buren te scheuren. Niet dat er veel kapot kan. Een botsing met een appelboom resulteert in een doffe ‘plof’ waarop jouw trekker tot stilstand komt. Niks aan de hand. Pure Farming kent geen stress, geen problemen. Dingen kunnen niet fout gaan. Hooguit minder goed. Je verpest een keer een oogst, nou en. Het is niet alsof het voortbestaan van het universum daarvan afhangt.

Wie graag kritisch is, kan genoeg vinden om kritisch over te zijn. De aftandse graphics, de priegelige icoontjes die allemaal op elkaar lijken, de verschrikkelijke interface van je tablet waarop allerlei informatie over je boerderij te vinden is, en de stortvloed aan e-mails die op dat ding binnenkomen om je over van alles te vertellen. Het lijkt de echte wereld wel. Maar wie daar echt van wakker ligt, snapt Pure Farming niet. Pure Farming is niet gemaakt om mooi, uniek, gebruiksvriendelijk of zelfs maar leuk te zijn. Pure Farming is gemaakt om het boerenleven te simuleren. Dat is gelukt.