Q en A: Welke game zou je NOOIT van je leven spelen?

Voor mij een eitje: Pokémon… geen énkele pokémon-game. Er is niéts maar dan ook écht niéts wat ik van mijn soms irritant lang doorratelende collega’s meekrijg over die games en dat universum waarvan ik denk “nou, laat ik het eens proberen”. Sterker nog: omdat het voor mij net is alsof mijn collega’s Turks praten als ze over Splexclops, of Poinkiboe, of WEET-IK-VEEL-HOE-DIE-DINGEN-HETEN, voel ik me oud en word ik kwaad (het old man yelling at the sky syndrome). Dus hell no dat ik ooit een pokémon-game ga spelen. Sorry, pokéfans.

Daar hoef ik niet lang over na te denken: karaoke-games. Wat een verschrikking. Niet alleen om naar de schelle stemmen van je vrienden te luisteren die veel slechter zingen dan ze denken, maar vooral om het zelf te doen. Ik heb dat dan ook nooit gedaan (geloof mij: je wilt me niet horen zingen) en zal het ook nooit en te nimmer doen. Zelfs lazarus ben ik nog in staat het te weigeren (die tactiek is al eens geprobeerd).

Ik wilde eerst zeggen Resident Evil, maar ik ben toch begonnen aan de remake van het tweede deel. Ook ben ik geen Dark Souls-fan, maar ik zal die game ooit nog weleens spelen, of in ieder geval even proeven van die zelfpijniging. Een game die ik écht nooit zou spelen is een moba als League of Legends of DOTA 2. Die games vergen zoveel toewijding en gevoel voor strategie dat ik er gewoon geen zin in heb. Überhaupt spreekt de gameplay van die games me niet zo aan en speel ik veel liever een Mario + Rabbids bijvoorbeeld, waarbij je rustig de tijd hebt om je volgende zet te plannen.

Zeg nooit nooit, maar de Football manager-serie zal ik niet snel op mijn laptop zetten. Voetbal vind ik leuk hoor, prima om naar te kijken en zelf tegen een balletje trappen is ook lachen. Maar een football manager-game klinkt als werk en ik speel games ter ontspanning. Als ik naar grafieken en excel sheets wil kijken, ga ik wel de administratie doen op kantoor.

Dit is een no-brainer voor mij, ik ga nooit van mijn leven Clash of Clans spelen. Ik heb het nog nooit gespeeld en ben het ook écht niet van plan. Ik heb genoeg mensen overgenomen zien worden door Clash of Clans alsof het die ene ring was. Dan vragen ze wel eens: “Kijk een beetje mee, het is echt leuk”. Laat ik het zo zeggen, ik schrijf liever een essay van tien kantjes waarom ik het niet kan uitstaan, dan dat ik mijn clans ga laten clashen.

Als er iets is wat ik nooit heb gedaan dan is dat wel doen wat populair is bij anderen. Alles wat ik speel heb ik uit mezelf ontdekt en dat blijft ook zo. “Geert je moet dit spelen, want iedereen doet het!” Oké, bedankt voor de tip, gaan we niks mee doen.’ Daarom zou ik nooit games als Fortnite, League of Legends of Super Mario Maker 2, om maar een paar te noemen, spelen. Het is vast allemaal even leuk en goed uitgedacht, maar ik ga het nooit doen alleen al omdat zoveel anderen mij vertellen dat ik het moet spelen. Laat mij maar gewoon mijn eigen ding ontdekken.

League of Legends heb ik één potje gespeeld en dat beviel nou niet echt. Als noob was ik natuurlijk nog niet zo goed en dat konden mijn medespelers totaal niet waarderen. Gelijk werd in de chat gedropt ‘FEEDER’, gevolgd door genoeg scheldwoorden. Dus dankzij de toxic community heb ik totaal geen zin om ooit nog een poging te wagen. Dat geldt sowieso voor elke game of online omgeving. Als mensen kut doen, ben ik weg. Doe mij maar lieve mensen.