Michael-Raymond-Clayton De Assassin’s Creed-serie is mateloos populair (155 miljoen verkochte spellen in oktober 2020), maar zoals alle hoge bomen, vangt ook dit exemplaar veel wind: er worden immers ook bakken kritiek over deze spellen (en Ubisoft) uitgestort: de serie zou te makkelijk, te mainstream en commercieel te hard uitgemolken zijn. Het lijkt Ajax wel: of je bent een groot fan of je bent fel anti. Ter illustratie: op 16 februari 2021 verschenen op deze website twee recensies van de jongste telg (Valhalla): eentje van coola die de game beloonde met een 9,6 (verrassend, haha) en eentje van SilentFOrce-1 die zijn recensie voorzag van de weinig subtiele titel “Assassin’s Creed: Valhalla is pure ellende”. Nu ik het spel zelf heb uitgespeeld (Platinum Trophy behaald in een kleine 150 uur) vind ik dat voor beide (extreme) standpunten wel wat te zeggen is. Vandaar dat ik nog wel ruimte zie voor een – durf ik het te zeggen? – wat genuanceerdere blik.
Hoge productiewaarde en een geweldige eerste indruk
Wat je ook van Valhalla vindt, niet valt te ontkennen dat het spel audiovisueel bijzonder goed in elkaar steekt. Ubisoft is erin geslaagd een mooie, levendige wereld te creëren waarin volop valt te bewonderen en veel valt te doen. Variërend van het volgen van de verhaallijn tot het vinden van schatten en van het jagen op dieren tot het ontwikkelen van je eigen thuisbasis. En dat wil je ook doen, want het spel heeft bakken sfeer! Om spoilers te voorkomen, zal ik niets van het verhaal prijsgeven, maar als je ook maar vaag interesse hebt in Vikingen/middeleeuwen, kom je met alle intriges, bondgenootschappen, rooftochten en wat al niet meer zij volop aan je trekken! Daarbij wil ook niet onvermeld laten dat je op diverse plekken in het spel voor lastige keuzes wordt gesteld die ook echt gevolgen hebben! Tegen het einde van het spel (wanneer de link wordt gelegd naar de moderne wereld en de beschaving vóór ons) vliegt het verhaal wel (weer) volledig uit de bocht en vraag je je echt af wat er bij Ubisoft in het water zit, maar dat is wat mij betreft een terugkerend probleem van de serie. Gewoon negeren die onzin en probeer het gewoon te zien als puur een Vikingen-avontuur (met hooguit een teleurstellend ‘einde’ dat je vermoedelijk niet eens als zodanig zult herkennen; nogal een anti-climax…).
Te veel van hetzelfde
De eerste tientallen uren heb ik mij ge-wel-dig met Valhalla vermaakt! Ik zat volledig in de ‘coola-modus’ en kon alleen maar denken: méér, méér, méér!! En kort daarna begreep ik waar de uitdrukking ‘be careful what you wish for’ vandaan komt, want ik kréég meer. Véél meer. Véél meer dan mij lief was ook. Want oh mijn God, wat is de spelwereld groot. En wat zijn er een hoop schatten te vinden, een hoop zij-missies te doen en wat is de verhaallijn opgerekt. Helaas valt niet te ontkennen dat Ubisoft niet heeft gewerkt vanuit de gedachte: wat is interessante content en hoeveel tijd neemt die in beslag? Maar vanuit de gedachte: er moet een game komen met een speelduur van minimaal zo’n 125 uur en wat kunnen we voor content verzinnen om daar te komen? Wat de eerste (tientallen) uren nog aanvoelt als fris, gevarieerd en geïnspireerd, voelt daarna als een plichtmatig karwei. De (zij)missies komen vaak geforceerd over. Ik denk bijvoorbeeld aan een zijmissie waarin ik als volwassen stoere Viking verstoppertje moest spelen met kinderen of een hele verhaallijn waarin ik als een soort Cupido op zoek moest naar de oude vlam van een edelman… gewoon opvulling om de speelduur maar op te rekken.
Reden voor de sleur – los van de belachelijke omvang van het spel – is dat Valhalla ook wel héél makkelijk is (en mind you, ik ben geen briljant gamer). Natuurlijk kun je aan het begin van het spel nog niet meteen overleven in het laatste gebied, maar als je de gebieden gewoon in volgorde van moeilijkheidsgraad afwerkt, ben je altijd véél sterker dan de tegenstanders. Je kunt in je uppie als Middeleeuwse Rambo hele legers de baas en ervaart dus nooit enige spanning of voldoening… Extra zuur, omdat een groot deel van het spel draait om het verzamelen van bondgenoten en om het samen met je clan op rooftocht gaan. Maar die heb je dus helemaal niet nodig. En omdat het spel zo simpel is, hoef je ook niet op zoek te gaan naar bepaalde wapens, uitrusting of vaardigheden, want hoe je ook speelt, je wint toch wel. Doodgaan is ook buiten de gevechten om bijna niet mogelijk. Alleen de sprong van een berg zul je met de dood moeten bekopen, maar voor een sprong van een verdieping of acht draait onze Rambo zijn hand niet om.
Conclusie
Assassin’s Creed: Valhalla is een gelikt product waar veel van te genieten valt. Zou het spel na een uur of 40 of 50 zijn afgelopen (zéker wanneer alle content dus in die 40 à 50 uur zou zijn gestopt), had ik het vermoedelijk met een dikke 9 beloond (puntje aftrek voor het gebrek aan uitdaging). Maar helaas vond Ubisoft het nodig om mij daarna nog maar liefst een uurtje of 100 (!) te vermoeien met een schier eindeloze herhaling van zetten. Waar ik aanvankelijk nog elk briefje dat de spelwereld rijk is (en dat zijn er veel) zorgvuldig las en waar mogelijk koos voor een min of meer realistische (stealthy) aanpak, was ik er op enig moment zó klaar mee dat ik de bekende icoontjes in een veredelde speedrun heb afgewerkt en geen enkel briefje meer las. Met elk uur ging de game mij méér tegenstaan en toen het ‘einde’ was bereikt (na een tijdje kwam ik er pas achter dat ik het spel kennelijk had uitgespeeld…), voelde ik alleen nog de blijdschap dat ik er vanaf was. Ik moest echt mijn best doen om nog te herinneren dat ik de game dus ook lange tijd wél heel tof had gevonden. En die eer verdient Valhalla natuurlijk ook. Dit alles overwegende, kom ik uit op een 7. Ruim voldoende dus, maar ook niet meer dan dat en dat is doodzonde, want was totaal onnodig.
Nabrander (groter is niet grootser)
Hopelijk leert Ubisoft (en dat geldt net zo goed voor het leeuwendeel van de ontwikkelaars) ooit eens dat groter niet altijd beter is. Het doel moet niet zijn om de grootste wereld te creëren met de meeste zij-missies die de speler het grootst mogelijk aantal uren gevangen houdt, maar om een inspirerend spel te maken dat je als speler gedurende de volledige looptijd ervan graag wilt blijven spelen (of die looptijd nu 20 uur of 200 uur is). En bij twijfel: beter een spel dat wat de vroeg eindigt en de speler doet snakken naar meer dan een spel dat wat te laat eindigt en de speler doet snakken naar dat einde… In dat eerste geval had ik bovendien ook de DLC graag aangeschaft. Nu niet. Ik heb mijn portie Assassin’s Creed: Valhalla wel gehad!
+ audiovisueel sterk
+ toffe setting
+ aanvankelijk veel variatie
– veel te groot
– veel te makkelijk
– teleurstellend ‘einde’
SCORE: 7.0
Uitstekende review.
Naarmate ik Valhalla meer speelde werd het meer van hetzelfde. En datzelfde was nogal zwak. Valhalla heeft een van de zwakste verhalen in een AC game ooit.
Je bent nooit een assassin. Het enige wat je doet is dom allies maken zonder reden. En het einde wordt afgedaan als een tussenstukje zonder credits. Denkende dat je nog een laatste gebiedje moet wat gewoon weer hetzelfde riedeltje is.
Thanx! Dat einde was wel een behoorlijke domper inderdaad na 150 uur afzien (vooruit, 30, 40 uur dolle pret en dik 100 uur afzien, haha). Is een leuk CGI-filmpje te veel gevraagd als ‘beloning’?
Het begin was leuk inderdaad. Maar al heel snel krijg je door dat er een bepaalde structuur in zit dat zich elk gebied herhaalt. Dus uiteindelijk werd het meer een chore ja
Ik kan mij heel goed vinden in deze review.
Overigens veels te groot of veels te lang vind ik bij mij persoonlijk toch al een probleem. Vaak als een game 100 uur of meer duurt ben ik ergens halverwege mijn intresse al verloren.
Het probleem is tegenwoordig ook een beetje dat zoveel games zo groot en lang duren, dat als je gewoon je dagelijkse dingen hebt zoals werk, school, gezin of wat dan ook er geen doorkomen aan meer is.
Ik verbaas me dan ook heel vaak als bekend is dat een game maar 10 of 20 uur duurt er zoveel kritiek is of er wordt gezegd dan is de game zijn geld niet waard.
Dit is natuurlijk voor iedereen persoonlijk, maar ik vind het vaak juist een verademing dat ik weet dat ik er in 10 a 20 uurtjes doorheen kan wezen.
En als dat 10 of 20 geweldige uurtjes zijn is het voor mij een 40 of 60 euro zeker wel waard en helemaal als de game dan ook nog een goede replay waarde zou hebben.
Thanx!! En we kunnen het niet méér met elkaar eens zijn! Het gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit! Al heb ik (wij?) wellicht ook makkelijk praten, omdat ik niet zo op de kosten hoef te letten. Als je wat krapper bij kas zit en bijvoorbeeld maar twee spellen per jaar kan aanschaffen, snap ik ergens wel dat je niet vrolijk wordt als je na 10 uur de credits al in beeld ziet verschijnen.
Maar ja, ik (wij?) hebben dan juist weer wat minder tijd. Ga maar na, ik ben eind februari aan deze game begonnen, NIETS anders gespeeld en half mei was ik pas klaar. Dan kom je dus tot 5 spellen per jaar… Vind ik wat karig.
Netjes geschreven hoor, heb het in één ruk uitgelezen. Ik ben het ook helemaal met je eens, volledig. Ben je van plan een grote wereld te maken? Vul deze dan met toffe content. Icoontjes verstoppen, kisten met kleine beetjes geld of generieke schatten rondstrooien en gegenereerde quests toevoegen is niet de manier. Je hebt als speler dan namelijk meer te doen, niet zozeer meer plezier. Zodra ik in een game doorkrijg dat ik keer op keer dezelfde shit in een grote spelwereld tegen ga komen, dan haak ik af en heb geen interesse deze verder te onderzoeken.
Zelda BotW bleef je keer op keer verrassen met locaties en nieuwe bezienswaardigheden. RDR2 wierp je spontaan verhaallijnen in de schoot die echt boeiend waren om te volgen, ik heb de hele wereld uitgeplozen om er maar geen één te hoeven missen. The Witcher heeft genoeg gebieden die je aan het begin gewoon niet aan kunt, deze blijven interessant ‘want wat houdt dit gebied verborgen?’. De spelwereld houdt je aan het lijntje want je weet dat je ooit wel sterk genoeg zult zijn. Je weet namelijk niet of het de moeite waard gaat zijn, want TW3 kan je soms verrekte goed belonen met grondstoffen of nieuwe armor of wapens die letterlijk uniek in zijn soort zijn.
In AC weet ik dat ik keer op keer dezelfde shit tegen ga komen, exploreren is voor mij dan op een gegeven moment klaar. Verras je speler op zijn tijd, beloon hem/haar voor onderzoek. Doe je dit, dan zullen ze jouw hele spelwereld uitpluizen. AC is te voorspelbaar en boring wat dat betreft.
Thanx! Ja, ik snap er ook werkelijk niets van. Het grappige is: in best veel gevallen moet je echt even nadenken hoe je bij een bepaalde schatkist komt. Supertof. Maar als er 4.653 schatkisten te vinden zijn, ga ik toch geen moeite meer doen?! Ubisoft zou schaarste moeten creëren. Zijn er maar 20 schatten, ga ik er wel mijn best voor doen, hoor! En zoals gezegd, dan koop ik daarna de DLC ook nog.
Kan me redelijk vinden in je recensie. Echter val ik zelf meer over het “audiovisuele” aspect.
Deze game is op het gebied van audio zo ongelofelijk ondermaats, dat dat de reden was voor mij om niet verder te gaan met de game. Nou ben ik hierin bovengemiddeld kritisch ( hifi is na gamen mijn grootste hobby ) Origins klinkt overigens wel vrij goed op mijn set. Maar in Valhalla klinkt alles zo ontzettend vlak. Wapen effecten laten 0 indruk achter, in ghost of Tsushima hoor je je zwaard “echt snijden” , hoor je het geluid van metaal op metaal. Maar Deze game was voor mij echt een flinke downgrade op gebied van audio.
Iemand anders die zich hier aan stoorde? Audio weet zich steeds minder vaak terug te vinden in de gemiddelde review , maar is voor mij altijd erg belangrijk ook in een game.
Het hangt er vanaf hoe kritisch je bent natuurlijk. Kijk ik naar het feit dat alles is ingesproken, de stemmen anders klinken (holler) wanneer je een ruimte binnenloopt, er sfeervolle achtergrondmuziek is etc. vind ik het behoorlijk goed. Maar je hebt gelijk, het visuele is sterker dan het auditieve. Al vind ik het alles bij elkaar wel een gelikte presentatie; een mooi afgewerkt spel (inmiddels dan, ik begreep dat er aanvankelijk veel bugs in zaten).
Ik heb de game gespeeld voor zo’n 25 uur en toen was ik er al klaar mee. Ik dacht weer zo’n Assassin’s Creed waar je geen Assassin speelt!!
Ze hadden dit beter viking the game kunnen noemen in mijn ogen. De combat vond ik erg saai en indd wat sommige zeggen echt super makkelijk zelfs op hard. En dit is net zoals odysey een te grote wereld met saaie Quest, dat is ook niet verrassend als je een game maakt die timesavers verkoopt like wtf!! En dat je evenveel armor sets in de transaction store hebt als in de game. En was eerder altijd die hard fan van Assassin’s Creed maar de laatste paar games zijn echt super slecht in mijn ogen.
Met veel plezier je review gelezen! Ik ga zeker akkoord met je score. Als ze de game niet zo zouden rekken met nutteloze toevoegingen zou het inderdaad een stuk beter zijn.
De Assassin’s Creed games zijn voor mij altijd leuke games geweest, maar ze zijn niet zoals sommige andere meesterwerken. Het is jammer dat Ubisoft altijd kwantiteit boven kwaliteit verkiest.
Desalniettemin erg genoten van deze game. Ook wat in uurtjes in gestoken. Maar inderdaad, het voelt soms al “werken” als je een AC-game speelt. Ik blijf een fan van het franchise, maar ik kan de reeks niet ophemelen omwille van de redenen die je opnoemde. Ik hoop ten zeerste dat Ubisoft de tijd neemt om een nieuwe next-gen AC-game te ontwikkelen die de verwachtingen overstijgt. Liefst een grote stad op schaal zoals in Unity, dat mis ik de laatste tijd wel in hun games. Ik zou echt graag een keertje Venetië, Rome of Moskou op ware grootte willen verkennen. 🙂
Ach ja. Leuk geschreven! 😉
Thanx!! Ik vrees dat ook ik de volgende keer ondanks alles weer gewoon de nieuwe AC zal aanschaffen… Die eerste 30 a 40 uur vind ik doorgaans zo tof dat het de moeite waard is. Al zou ik daarna moeten stoppen en dat doe ik als Trophy Hunter met milde OCD dan weer niet. Stomstomstom. Ik vrees dat Ubisoft het licht nooit gaat zien als het gaat om de omvang van spellen… Ach ja.
Haha, ik snap het!
Ik koop de meeste delen ook wel op de eerste dag, hangt een beetje af van de setting. Hopelijk zijn de geruchten over een volgende middeleeuwse AC-game niet waar, want dan hoef ik ‘m niet meteen te spelen. Anderen hopen op Japan, maar na Ghost of Tsushima, die ik persoonlijk nogal overroepen vind, heb ik daar niet zo’n zin in.
Trofeeën verzamelen doe ik meestal niet zo, tenzij bij de PlayStation Exclusives. Dan wil alles ontdekken in die game. Bij een Assassin’s Creed is het voor mij persoonlijk een mogelijke frustratie niet waard. 🙂
Nee, dat snap ik ook niet… Wie zit na Ghost of Tsushima nog te wachten op een AC in dezelfde setting?! Maar er zijn genoeg interessante settings over. We gaan het meemaken.
Mooie review! Volledig mee eens. Ik heb ontzettend genoten van Valhalla, maar ik heb momenten gehad dat ik de schijf wel doormidden kon breken. Er is geen enkele game waarbij ik zoveel vastlopers heb gehad (op ps4, en later ook op ps5)
Thanx! Ik heb hem op de PS5 gespeeld en ben nauwelijks bugs tegengekomen moet ik eerlijk zeggen (en 0 vastlopers). Maar vermoedelijk heb ik een nieuwere versie gespeeld. Ben er pas eind februari aan begonnen. Altijd zuur dat je tegenwoordig zo gestraft wordt voor Day One-aankopen…
Niks gamebreaking gehad hier op PS5 ook. Wel een maand moeten wachten op 1 gebugde side quest die ik als laatste moest voor de platinum trophy. Uiteindelijk hebben ze het wel gefixt dus ik klaag verder niet.
Ah, jij behoort ook tot die 2,3% idioten die zich de martelgang tot aan de Platinum Trophy heeft aangedaan 😉 overigens zou ik echt gék worden als ie op één trophy zou stuklopen. Knap dat je een maand geduld hebt kunnen opbrengen.
Ik ga nooit meer vissen.
Hahaha, goud. breek.me.de.bek.niet.open.
Je legt de vinger wel echt precies op de zere plek! Ik heb er nu 80 uur in zitten en ik ben de game nu al zo zat! Het voelt echt als werken. Door jou review heb ik besloten om hem te laten voor wat hij is. Het voelt allemaal als zo’n enorme verplichting (eigen schuld, I know).
Toevallig vandaag resident evil 8 gekocht. Hier dacht ik ook over, nee veel te kort, dit moet ik niet doen. Maar nee, beter een krachtige 15 uur en met plezier er aan terug denken -wat ook van onderschat belang is- dan vol frustratie steeds maar hetzelfde doen.
Thanx! En wat een verstandige beslissing! Ik ben zo’n idioot die per se die Platinum Trophy wilde scoren, maar anders had ik er ook al lang de brui aan gegeven! Maar vond je het in het begin – net als ik – wél leuk?
Ja, het begin heb ik wel echt van genoten! De eerste keer in Noorwegen en vervolgens de eerste stapjes in Engeland. Ik voelde me een echte “Ragnar”. Dus ik kijk wel met plezier terug. Maar de lengte….
Mooie review. Ik heb ooit de eerst AC gespeeld en die vond ik niet zo tof dus daarna nooit meer iets van aangeraakt. Het staat me sowieso een beetje tegen dat er ieder jaar een deel wordt uitgepoept. Dan word ik al een beetje argwanend.
Maarja ik mag niet oordelen want ik heb t nooit gespeeld. Voor mij geldt iig dat een game alleen lang mag zijn als t de kwaliteit hooghoudt en zo te lezen doet Valhalla dat niet overal. Klinkt alsof ze veel willen, maar alles net niet goed genoeg doen. (Ik heb ook andere reviews gelezen).
Thanx. Om eerlijk te zijn, weet ik niet of ze zo heel veel willen. Ze willen slechts dat je 150 uur aan het spel besteedt en dat doen ze door dingen die op zichzelf wel goed in elkaar zitten, zo ontzettend vaak te herhalen dat je er compleet gestoord van wordt. Misschien dat ze alleen wat te veel willen met dat overkoepelende verhaal. Ik heb het idee dat ze zichzelf op dat punt echt voorbij zijn gelopen, maar verder is het gewoon leuk en goed genoeg voor 30 uur, maar niet voor 150 uur. En dat is geen schande (verre van), maar als je een tof spel hebt gemaakt van 30 uur, laat het dat dan zijn. En ga dat spel dan niet 5 keer kopiëren en achter elkaar zetten en doen of je daarmee een groots, meeslepend avontuur hebt gecreëerd…
Maar je hebt gelijk natuurlijk: als er te veel games in een serie uitkomen, is dat een grote red flag. Die games zullen dan toch niet steeds allemaal fris en fruitig aanvoelen. En ik was na Odyssey nog een gewaarschuwd mens ook (ook een belachelijk grote map), maar ja, het was sterker dan ikzelf. Die setting heeft me toch weer verleid… En misschien onbewust de marketingmachine ook wel. Doen ze natuurlijk ook goed!
Beetje laat maar wou tof ff toevoegen dat ik dit überhaupt vindt van Ubisoft games.
Ze hebben allemaal hetzelfde sausje Far Cry, Creed en Watch Dogs.
Supergrote map verspreid daar 7miljoenen iconen in waarvan 6 verschillende, klim in een toren om wat meer details van de map te zien.
Rinse and repeat.
Leuke review. Alleen ieder natuurijk zo zijn eigen mening.
Ik hoop nog steeds dat als ze AC ancient rome maken ze het Romeinse rijk bijna 1:1 namaken.
Over het moderne gedeelte ben ik het overigens niet eens. Voor mij is juist die rode draad met Isu het grootste selling point van de franchise.
Zeker, AC in Rome = instant buy
Thanx! En we zaten gedurende een uurtje of 30 dus ook volledig op één lijn! Ik snapte jouw enthousiasme helemaal. Bij mij verdween die daarna, bij jou niet. Alleen maar fijn voor je.
Overigens zou ik geen moeite hebben met die moderne verhaallijn (integendeel, leuk juist!) als die enigszins consistent was geweest en váág op iets van logica zou zijn gebaseerd. Maar de plotholes waren bijna groter dan de map 😉
Het moderne gedeelte is voor mij letterlijk hetgeen dat mij weerhoud om de games opnieuw te spelen. Ze zijn zo saai, zo verplicht en voelen aan als reclameblokken. Prima dat jij er plezier uithaalt, ik daarentegen heb grote grote haat tegen dit onderdeel van de franchise. De games hadden van mij gewoon games in verschillende tijdperken mogen zijn waarbij je een assassin speelt. Deze verhalen hadden van mij ook helemaal los van elkaar mogen staan. Er zijn zoveel AC’s dus dit maakt de instapdrempel voor mij minder hoog. Sommige titels binnen de franchise vragen wel van je om enkele andere games gespeeld te hebben wil je de verhaallijn echt volledig begrijpen. the Witcher heeft hetzelfde probleem.
Ja, dat zou natuurlijk veel slimmer zijn geweest. Gewoon separate historische avonturen. Maar op zich kán een overkoepelende moderne verhaallijn best wat toevoegen, maar dan moet het dus wel een stuk beter worden gedaan…
Laten we het houden op verschillende meningen. Ik vind het Isu gedeelte ( wat een integraal onderdeel is van het overkoepelende verhaal) van Valhalla echt sterk. De link met het einde van AC 2 en Revelatations is echt heel goed gedaan, in deel 2 heeft Minnerva het over de ramp die er aan zit te komen en in Valhalla zie je Gunlodr oftewel Minnerva bezig zijn met hoe die ramp af te wenden. De puzzelstukjes vallen imho allemaal op hun plek.
En, en ik zit dit maar in spoilers
In de je moet A volgen om H te snappen discussie verschil ik qua mening ook heel erg met andere mensen. Ik vind het persoonlijk namelijk een goede ontwikkeling dat je om het totaal plaatje te kunnen volgen de games moeten spelen , de film moet kijken en de boeken en comics moet lezen. Van mij mogen meer franchises dat gaan doen.
Hoe kun je een tekst als ‘spoiler’ weergeven, coola? Dan ga ik graag op wat punten in…
[ Spoiler] [ /spoiler]
Alleen dan zonder de spaties na de [
Top, thanx! Nou, bij dezen (zomaar een greep uit de vele voorbeelden) met daarbij wel de kanttekening dat ik niet alle spellen uit de serie heb gespeeld, laat staan uitgespeeld en sommige voorbeelden dus kunnen liggen aan mijn eigen kennisachterstand…
Ik zal het proberen uit te leggen met de kennis die ik heb van de serie.
Allereerst
Het tweede punt
Derde punt
Vierde punt
En ten laatste
Dank voor jouw antwoorden, coola!
Over die staf, het is een piece of eden die de drager er van een lang leven geeft, Daarom ging Kassandra pas dood in 2018 terwijl ze in 480 bc al 25 was
Haha, ik geef het op. Misschien als je alle spellen en alle lore eromheen heel goed kent en begrijpt, dat hier nog chocola van te maken is (al zul je e.e.a. dan nog heel welwillend moeten uitleggen), maar ik hoop dat je begrijpt dat de gemiddelde gamer hier met zijn/haar petje niet bij kan. Ik niet in elk geval. Het komt op mij allemaal nogal pretentieus en rammelend over. De instapdrempel voor nieuwe spelers wordt op deze manier overigens wel héél hoog. Als je niet eens tig (bijzonder grote) spellen sinds 2007 moet gaan spelen, maar kennelijk ook nog een berg boeken, strips en weet ik wat al niet meer moet bestuderen om het te vatten.
En vergeet niet: de échte diehards zullen allemaal de Platinum Trophy hebben en dat zijn er dus maar 2,3% van alle mensen met het spel. En bij die 2,3% zitten dus ook nog mensen zoals ik die wat minder diehard zijn om het maar zo te noemen. Dus uiteindelijk heb je het dan over 1 tot 2% van de kopers die het spel vermoedelijk enigszins kunnen volgen. Dan doe je als Ubisoft natuurlijk toch iets verkeerd. Hoewel, commercieel is het een groot succes allemaal, dus wat weet ik ervan, maar ik ben ervan overtuigd dat het nog véél en véél succesvoller zou kunnen worden:
Kortere, compactere games met een optioneel achtergrondverhaal over alles vanaf 2007 voor nieuwkomers. En aantrekkelijke, compacte DLC. Ik ben ervan overtuigd dat dit tot nog veel betere verkoopcijfers zou leiden.