Review: Call of Duty: Black Ops – Declassified

Na het optikken van mijn Cold War-recensie, dacht ik voorlopig klaar te zijn met Call of Duty. Maar toen ik dat verkondigde op Discord, werd ik gewezen op een feit dat ik ergens diep in de krochten van mijn geheugen had verstopt: er zijn ook handheld-delen. Drie om precies te zijn, die andere verhalen vertellen dan de games waar ze bij horen. Ik heb daarom alle drie de games online besteld en gespeeld op de volgorde waarop ze arriveerden.

Ik begon daarom met Call of Duty: Black Ops – Declassified voor de PlayStation Vita. Een game waarvan ik enkel weet dat het meerdere ‘’worst of’’ awards heeft gewonnen in het jaar dat het uitkwam. Dat belooft wat…

Alweer hallo

De tijdlijn van de Black Ops-serie is na een hele hoop tijdspringen tussen en zelfs in games op momenten een clusterfuck geworden. Dat web ga ik niet ontwarren in deze review, maar voor beeldvorming is het fijn om te weten dat het spel zich afspeelt tussen het eerste en tweede deel van de Black Ops-serie. De spanningen tussen naties zijn nog niet bijgekomen van het Nova Six-project, dat maar weer eens de kop opsteekt. In sommige missies dan. Want Declassified is niet één verhaal. Het zijn een handjevol missies, die losjes verbonden zijn aan karakters en gebeurtenissen die we al kennen. Dit is geen main line entry en dat ga je voelen en horen. Bewegen en schieten mist de finesse en soepelheid die we jaren voor Declassified gewend waren en die niet kunnen worden verklaard door het feit dat de game op de Vita is verschenen. Het is immers een platform waarop ik letterlijk honderden spellen heb gespeeld, waarvan vele indie-titels het beter deden.

Op het audio-gebied is het niet beter. Woods, Mason en Hudson, de drie karakters waar we maar niet vanaf lijken te komen, keren terug maar klinken amper als zichzelf. Of dit komt door de speakers van de Vita, een andere mix of nieuwe voice actors weet ik niet, maar de presentatie is beduidend slechter dan de lat die de franchise voor zichzelf heeft gelegd. Het lijkt wel of ontwikkelaar nStigate Games vooral zo snel mogelijk van het project af wilde zijn, iets wat niet enkel aan de kwaliteit te zien is.

Voor in de holle kies

Ik zei al dat deze draagbare Black Ops slechts een handjevol missies heeft en dat is niet direct een ramp. De meeste games in deze serie zitten zo rond de tien missies en daarmee kun je tussen de zes en tien uur zoet zijn, afhankelijk van naar welke titel je kijkt. In Declassified duren de meeste levels echter amper vijf minuten. Je zult sommige wel over moeten doen, daar er geen checkpoints in zijn en dood dus back to start betekent, maar zelfs dan zal je niet veel langer dan één uur bezig zijn. En dat voor een spel wat voor de volledige prijs wordt verkocht!

Conclusie:

Tenzij je net als mij om de een of andere reden alle delen van Call of Duty: Black Ops moet hebben gespeeld, is er geen goede reden om deze titel op te pikken. Visuals, graphics, gameplay en story zijn allen ondermaats en je mist eigenlijk niets als je het gewoon laat voor wat het is.

30/100

+
Absoluut niets

–
Korte speelduur
Amper verhaal
Speelt niet echt lekker