Review: Prototype 2

Als een ontwikkelaar stel je jezelf bij het maken van een game altijd een aantal doelen. Dit kan zijn om winstgevend te zijn, om een deadline te halen of om je streeft naar een minimale score op Metacritic. Doelen zijn net zo veelzijdig als dat ontwikkelaars zijn en gissen naar de filosofie die gepaard ging bij de ontwikkeling is hooguit een leuk tijdverdrijf. Mocht Radical Entertainment met Prototype 2 echter ernaar gestreefd hebben om een betere game te maken dan zijn voorganger was, dan is het daar zonder twijfel in geslaagd. Alleen al door het kiezen van een andere hoofdpersoon.

Dat klopt! Alex Mercer, powerhouse extraordinaire uit de originele game, is ditmaal niet de hoofdpersoon van het verhaal! Maar dat betekent niet dat hij van de kaart verdwenen is. Ruim een jaar ging voorbij sinds de gebeurtenissen in Prototype en New York wordt voor de tweede keer getroffen door wat de overheid het Mercer Virus heeft gedoopt. De aanwezigheid van de Blackwatch-organisatie is dan ook sterker dan ooit. En in hun rangen bevindt zich James Heller, een gebroken man die Mercer verantwoordelijk houdt voor het verlies van zijn gezin en enkele maanden na de uitbraak in New York arriveert.

Wat al in de eerste minuten van de game duidelijk wordt, is dat de twee jaar die voorbijgingen turbulent waren. New York ligt er zowaar nog slechter bij dan voorheen en gigantische tentakels bedekken vervallen gebouwen, terwijl infected en mutanten de straten bevolken. Een apocalyptisch beeld, dat je direct nieuwsgierig maakt naar wat de game te vertellen heeft.

Anderzijds schetst deze introductie ook een positief beeld. Niet van de in-game wereld, maar van het spel zelf. Een van de hekelpunten van de originele Prototype, was dat het verhaal an sich vrij basaal was en dat je veel moeite moest doen om de interessante stukken ervan te ontrafelen, iets wat niet tegen elkaar opwoog. In dit vervolg speelt het verhaal echter een veel prominentere rol en is het een stuk boeiender.

Wanneer Heller oog in oog komt te staan met de man die hij schuldig acht aan de moord op zijn vrouw en dochter, vecht hij als een bezetenen tegen de bovennatuurlijke Alex Mercer die we in het vorige spel nog bestuurde. Een verloren strijd, zo blijkt al snel. Desondanks wordt zijn leven gespaard. Want in plaats van Heller te doden, besmet Mercer hem met het virus dat hem zijn krachten gaf.

‘’Gezegend’’ met zijn nieuwe gaven is hij niet langer een soldaat voor Blackwatch, maar een monster waar ze naar hartenlust op experimenteren. Het is op dit moment dat Heller zijn eerste glimp krijgt van het gruwelijke regime waar New York reeds jaren onder gebukt gaat. Hij gebruikt zijn krachten daarom om te ontsnappen en gaat op zoek naar antwoorden in The Big Apple. Als je dat wilt tenminste.

Sedert de tutorial achter je ligt, is een van Amerika’s bekendste steden jouw persoonlijke speeltuin. Vanaf het eerste moment kan James tegen gebouwen oprennen, zweven, absurde sprongen maken en auto’s gooien alsof het honkballen zijn, waardoor je flink tekeer kunt gaan in de straten van deze metropool. En naarmate het verhaal vordert, komen alleen maar meer opties tot je beschikking.

Wat spelers van de originele game tijdens het rotzooi schoppen zal opvallen, is dat Prototype 2 audiovisueel een stuk aangenamer is dan zijn voorganger. Iemand die blanco in deze game stapt, zal niet verrast worden. De graphics zijn voor het moment waarop het spel is uitgekomen acceptabel, de voice acting is solide en de wereld, die drie keer zo groot is als die van de originele game, weet echt geen grenzen te verleggen. Voor zij die vanuit de vorige game komen aanwaaien, is het echter een verademing; een wereld van verschil ten opzichte van de rommelige en bij vlagen ondermaatse presentatie van het origineel.

Een ander gebied waarop Prototype 2 weet te imponeren, is met diens actie. Heller heeft vijf soorten wapens tot zijn beschikking en kan deze moeiteloos aan elkaar rijgen om indrukwekkende combo’s uit zijn mouw te schudden. Hiernaast kun je ook nog razendsnel om vijanden heen springen, verschillende speciale aanvallen opladen, een schild of counter gebruiken en zelfs mutanten als hulpjes oproepen. De mogelijkheden zijn eindeloos en zorgen ervoor dat de combat in de game niet snel gaat vervelen.

En doet het dat wel? Dan kun je je nog altijd als een soldaat vermommen en een voertuig stelen om stennis te schoppen of zelfs als een ware schaduw stealth kills aan elkaar rijgen met behulp van Heller’s hunter sense. De mogelijkheden zijn talrijk en het is juist die vrijheid die Prototype 2 zo leuk maakt. Je hebt slechts zelden saaie fetch quests en nagenoeg nooit moet je missies doen die de snelle flow van de game onderbreken. Tel hierbij een hele serie sidequests en kleinere verhalen op die je kunt verkennen en Prototype 2 blijft leuk, zelfs na de ruim tien uur die ik nodig had om het hoofdverhaal volledig door te spelen. Sterker nog: juist deze content doorspelen maakt de game nóg leuker. Pas dan krijg je namelijk de echt absurde upgrades waarmee je door de game kunt vliegen alsof je een mensetende God bent met het scheldrepertoire van Marshall fucking Mathers! Halleluja!