Review: Smarties: Meltdown (PS2)

Bij een eerdere review op dit platform, kreeg ik van een van de community-leden de terechte vraag waarom ik nu nog de tijd neem om games van járen geleden te spelen en ook nog te reviewen. Het eerlijke antwoord is dat ik dat gewoon leuk vind! Maar er is meer. Liefhebbers van oude spellen moeten vaak grote investeringen doen om die te spelen zoals bedoeld. Voor deze review heb ik bijvoorbeeld niet enkel de PS2 en de game die we gaan reviewen staan, maar ook een CRT-televisie voor een authentieke ervaring. En als je dat soort dingen gaat doen, wil je graag weten welke spellen ook nu nog die moeite waard zijn.

Smarties: Meltdown, de game die we ditmaal recenseren, is dat zeer zeker niet. Wie ten tijde van de PlayStation 2 slechts een beperkt aantal games kon kopen, wist ongetwijfeld dat je licentietitels als de pest moest mijden, vooral als ze gebaseerd waren op een film en tegelijkertijd ermee verschenen. Dit is niet het geval bij Smarties, maar voor de rest kun je alle tie-in-hokjes aanvinken.

De lijst afwerken

Laten we beginnen bij het genre. Meltdown is een driedimensionale platformer met lichte combat-elementen, welke zich afspeelt in een gigantisch ruimteschip dat Smarties maakt om onze magen mee te vullen. Smarties die, bizar genoeg als je er over nadenkt, bewustzijn blijken te hebben. Dus wanneer de boosaardige dokter Sweetsour probeert de vliegende fabriek over te nemen, ontsnapt een van de Smarties voor hij gegrepen wordt.

Blue, zoals de andere hem noemen, grijpt een exoskelet (want dat is iets Smarties blijken nodig hebben) en besluit met grof geweld Sweetsours plannen een halt toe te roepen. Maar eerst moet hij het schip terugkrijgen.

Kort van stof

In de twee á drie uur die volgen, als je op je gemak speelt, doorkruis je zes levels terwijl je de kleurrijke chocolaadjes verzameld om het schip mee van kracht te voorzien. De logica van levende snoepjes die als energiebron dienen daargelaten, is de weg die je aflegt vrij standaard voor het genre. Je springt door en over obstakels, wordt eens een keer omhoog geschoten door een luchtstroom, drukt op knopjes om deuren te openen en trakteert slechteriken op een metalen vuist van je powerpak. Het is niets bijzonders op zich, maar dat kun je zowel positief als negatief opvatten. Want hoewel het niets echt goed doet op het gebied van gameplay, doet het ook niets écht slecht. Maar dan is daar de camera…

Ten tijde van de PlayStation 2, waren nog vrij veel ontwikkelaars zoekende naar de ideale manier om een driedimensionale wereld weer te geven. En dat voel je enorm in Smarties: Meltdown. De camera is met de rechterstick te besturen, maar besluit niet zelden uit zichzelf te draaien, zelfs als je midden in een sprong zit. Dat die daarbij plotseling ergens achter gaat zitten, maakt hem niet veel uit, met een hoop onnodige game overs als gevolgd. Niet fijn als je daardoor stukken opnieuw moet doen, maar een ramp als je levens hebt die op kunnen raken, waarna je teruggestuurd wordt naar jouw laatste save. Dus als je om wat voor reden dan ook deze game na deze review toch wil spelen, is regelmaat opslaan mijn advies, al was het maar omdat de game ook niet zelden volledig bevriest.

Conclusie:

Smarties: Meltdown is een letdown. Als de camera nou niet je grootste vijand zou zijn, zou het een krappe voldoende krijgen, daar het technisch gezien wel speelbaar is zonder al te grote problemen. Maar dat is ook het positiefste wat ik over het spel kan zeggen gezien zijn basale gameplay en opzet en absurd korte speelduur.

50/100

+
Op crashes na goed speelbaar

–
Maar crashes zouden er niet moeten zijn
Camera
Er is hier niets bijzonders