Review Titan Quest (Switch)

Twaalf jaar geleden (2006) werd deze RPG met mythologische setting uitgebracht door uitgever THQ. Hrt was een moeilijke taak voor ontwikkelaar Iron Lore om een waardig concurrent voor het geeweldige Diablo2 op de markt te brengen. Destijds werd het redelijk ontvangen, maar toch was het ondergeschikt aan de Blizzard-game. Nu is Titan Quest eindelijk geport naar de consoles (door Black Forest Games), maar is het de moeite waard om op te pakken?

Het verhaal begint met een cutscene (en enige cutscene) waarin duidelijk wordt dat de eeuwenoude titanen door de olympische goden zijn verbannen of gevangen genomen. Gouden tijden waren er voor mensen en goden. Uiteraard willen onderdanen van deze titanen deze situatie veranderen. Een leger van monsters, met Telkines aan de leiding, bestormt een aantal historische gebieden om de titanen weer aan de macht te krijgen. Aan de protagonist om hier een stokje voor te steken.
De main quest doet niets bijzonders en dat hoeft ook niet. Het is leuk en eenvoudig om te volgen en wordt door middel van NPC’s verder toegelicht en uitgediept.

De protagonist komt langs een viertal prachtige gebieden. Het gaat om Griekenland, het oude Egypte, Azië en de Onderwereld, onderverdeeld in Acts. Tijdens deze tocht zien we bekende plaatsen zoals Athene, de Vallei der Koningen, de Hangende Tuinen van Babylon en de Chinese Muur. Hier vind je mythologische bosses die je wel herkent. Mede door storytellers wordt de herkomst van verschillende plaatsen en mythologische personages beschreven in de vorm van gedichten of liedjes. Het is een leuke manier om het over te brengen en blijft je bij.

Alle NPC’s in de wereld hebben voice-acting en komen goed uit de verf. De side-quests activeer je veelal door met NPC’s in de verschillende dorpen te praten. Bij een aantal is dat echter niet het geval, deze vind je door de grote gebieden goed uit te kammen. Het loont dus om elk stukje van de map te onderzoeken. De beloningen voor deze side-quests bestaan meestal uit het verkrijgen van een item of XP.De side-quests die ze echter meegeven zijn niet bijzonder of uitgebreid. Deze bestaan alleen maar uit het vinden van een familielid of het slachten van een monster. Daarnaast zijn ze ook nooit lang. Hierdoor creëer je weinig gevoel of emotie bij de NPC’s, een gemiste kans dus.

Deze uitgebreide wereld heeft helaas wel te maken met pop-in, wat iets wegneemt van de prachtige wereld. Voor een game die uitkwam in 2006 is dit toch kwalijk. Er is qua graphics het minimale opgepoetst voor deze remaster, dus er mag verwacht worden dat het solide loopt. De game loopt wel soepel op 30FPS.

Het sterkste punt van Titan Quest is de gameplay, die erg te vergelijken is met de Diablo-serie. De player kan uit negen verschillende masteries kiezen en deze aan de hand van een skill tree uitbreiden met diverse moves. Voorbeelden van masteries zijn Nature, Roque, Warfare en Hunter. Als de player level 8 bereikt kan er een tweede mastery worden gekozen. Hierin onderscheid Titan Quest zich van de concurrent, de mogelijkheden met twee masteries zijn enorm en biedt een enorm scala aan personages. De replay-value is hierdoor ook veel groter, aangezien de masteries ook heel uiteenlopend zijn. Het werkt lekker en wekt de interesse om meerdere playthroughs te doen om alle masteries uit te testen.

Loot speelt natuurlijk ook een belangrijke rol. De hoeveelheid loot is echt enorm. De meer common loot lijkt allemaal erg op elkaar qua uiterlijk, maar de wat meer zeldzamere items hebben allemaal een eigen design. Het werkt verslavend om steeds een iets betere armor of wapen te vinden en deze vervolgens aan te trekken. Sommige wapens of items kunnen in samenwerking met je mastery een dodelijke combinatie worden. Een voorbeeld; een Hunter met boog heeft skills die piercing damage verhoogt. Om vervolgens een boog te vinden die extra piercing damage doet geeft een extra fijn gevoel.

Toch heeft de game z’n gebreken als het gaat om gameplay. Op de Switch is targeting echt een probleem. De game kiest, vooral met close combat, zelf uit welke vijand er wordt aangevallen. Er is een richthoek aanwezig, maar deze werkt niet naar behoren. Daarnaast heeft elke mastery een pet die opgeroepen kan worden. Deze pets willen niet altijd meelopen of zelfs opgeroepen worden. Er komen ook verschillende bugs voorbij, zoals items die in de lucht zweven. Bij elkaar opgeteld kunnen deze punten veel frustratie opleveren en dit moet z.s.m. gepatched worden. (Note; dit geldt alleen voor console, PC werkt dit prima)

Titan Quest brengt drie moeilijkheidsgraden met zich mee: Normal, Epic en Legendary. Iedereen begint op Normal en op het moment dat je klaar bent met de story kan je overstappen op een moeilijkere setting. De eerste Acts op Normal zijn nog makkelijk te doen, maar daarna wordt het echt pittig. Dit is prettig, de game verwacht daardoor dat je een strategie maakt aan de hand van je skills.

Er is een mogelijkheid voor couch co-op, dit heb ik echter nog niet kunnen en willen testen. Het is verplicht om per persoon twee joy-cons te hebben (of een pro-controller natuurlijk). Het online-gedeelte werkt vaak prima, al is de verbinding niet altijd stabiel. Misschien komt dat goed wanneer Nintendo de online updates in september heeft doorgevoerd.

Op het moment van uitbrengen wordt er € 40,- gevraagd voor Titan Quest op de Nintendo Switch. Onbegrijpelijk. Het origineel is 12 jaar oud en qua graphics is het minimale gedaan. Dat in combinatie met een aantal bugs en gameplay-technische fouten is het eigenlijk schandalig om er zo’n prijskaartje aan te hangen. Het oogt alsof de ontwikkelaar een deadline moest halen.