Screenshot Sunday #44

Welkom bij Screenshot Sunday, dé wekelijkse post waarin we games bespreken via prachtige, gekke, of interessante screenshots. Misschien scoor je wel een nieuwe wallpaper. Meedoen? Plaats een screenshot in de comments of stuur hem in via deze Google Form.

Ergens rond SS #20 deelde ik screenshots van It Takes Two. Dat was slechts het eerste hoofdstuk. Sindsdien er is niet veel meer van gekomen, omdat m’n vriendin er niet zo’n trek in had. Nu heeft ze dat wel dus hebben we de game weer opgepakt! Ik kan niet genoeg krijgen van It Takes Two. Wat een geweldige game. Ze hebben ontzettend goed nagedacht over hoe ze teamwork pushen door de gameplayelementen. Samenwerken is vereist en dat wordt op veel creatieve manieren gedaan. Daarnaast is het ook nog eens grafisch een prachtige game. Mijn vriendin is niet de grootste gamer dus die heeft soms meer tijd nodig bij bepaalde platformstukjes. Het resultaat is dat ik hier en daar op haar moet wachten. Dat is wel een mooi moment om screenshots te maken. Zo maakte ik deze actiefoto terwijl ze haar 3e slingerpoging in gang zette.

Daarbovenop weet de game ook heel slim onderdelen van het echte leven te verweven met de wereld van It Takes Two. Zo maak je praatjes met voorwerpen zoals een verrekijker of vecht je tegen de kapotte stofzuiger die stof lag te happen in de schuur. It Takes Two verteld een verhaal over een relatie die in stukken licht. Zo lopen Cody en May regelmatig tegen elkaar te mekkeren over kleine dingen. Vooral als je het met je partner speelt herken je sommige gekkigheden wel. Dat brengt vaak een glimlach op je gezicht. Verder weet de game constant leuke, nieuwe gameplaymechanieken te introduceren zodat het nooit hetzelfde voelt. It Takes Two heeft wat mij betreft terecht de GOTY gewonnen.

Erik was weer lekker bezig in Uncharted 4. Die upgrade van Uncharted is geweldig, het voelt echt aan als een nieuwe game. Het grote minpunt in al die games vond ik het schieten/richten, maar dat werkt nu erg fijn. Wel hadden ze er een betere photo mode in kunnen stoppen, want deze werkt echt voor geen meter qua besturing. Het is jammer als een game een matige photo mode heeft. Vooral als je een kleine radius hebt waarin je de camera mag bewegen. Hoewel hun games niet altijd je van het zijn, moet ik toch aan Ubisoft denken als het om beste photo modes gaat. Assassin’s Creed, Riders Republic, Immortals, het werkt allemaal gewoon fijn. Maar die games zien er niet zo mooi uit als Uncharted 4.

Na deel 4 ben ik aanbeland in Lost Legacy en ook die is nog steeds waanzinnig mooi. En ja hoor, Erik heeft weer een woah-momentje gescoord. Wat een prachtige screenshot. Wallpaper-waardig zou ik zeggen. Ik heb voor de thumbnail lopen spelen met de tekst door het doorzichtig te maken. Vaak maken we (terecht) foto’s met het personage in het midden, want dat is gewoon mooi. Maar door de tekst Screenshot Sunday gaan er vaak details verloren. Niet dat het erg boeit, maar ik had tijd over. Einde bericht.

Edit na het posten: De leesbaarheid is wel een beetje achteruit gegaan als de thumbnail klein is. Oh well.

Edit 2: Op mobiel is het wél weer gewoon leesbaar.

Ook nog een stukje Dying Light 2 gespeeld. Groot fan van deel 1, dus deze kwam blind in huis. Ik ben gelukkig nog geen bugs tegengekomen waar je veel over hoort in reviews. Ook veel plezier gehad met het eerste deel. The Following was ook erg goed! Sommigen zeggen dat die zelfs beter is dan de main game. Dying Light 2 gaat er ook zeker komen bij mij. Ik vind de lucht er gek genoeg erg goed uit zien. Mooie kleuren en wolken!

Ha Rainking! Ik ga even koffie zetten. Volgende week vrijdag komt Horizon: Forbidden West eindelijk uit. Daar ben ik wel benieuwd naar. Toen bedacht ik me dat, van de PS5 spellen die ik heb, ik er nog maar een paar had uitgespeeld. Ik heb me toen als doel gesteld om er een paar proberen uit te spelen voor komende vrijdag. Ik heb toen alle spellen die ik nog niet had uitgespeeld op de PS5 geïnstalleerd. Ik was blij verrast om te zien dat dat nog paste ook. Toen bekend werd dat je maar 667 gig aan te vullen ruimte op dat apparaat zou krijgen, was ik een beetje teleurgesteld, maar die nieuwe compressietechnologie is blijkbaar toch zo goed dat ik alles er net op kreeg. En nu ben ik dus bezig met uitspelen (ik weet dat ze daar niet voor bedoeld zijn, maar ik doe het toch maar even, he!?), zodat ik ruimte krijg voor Horizon: Forbidden West en de week erna Elden Ring. Drukdrukdruk!!! Die compressie door de SSD’s (en weet ik het) blijken inderdaad goed te werken. Ik zag op Reddit dat Dying Light 2 op PS5 iets van 24GB is, terwijl het zo’n 48 is op PS4! Zal die 667 GB uiteindelijk toch wel voldoende zijn.

Als eerste besloot ik weer terug te gaan naar Spirit Of The North, dat spel met die vos, waarin je omgevingspuzzels moet oplossen. Die bleek niet te lang en niet te kort te zijn. De vorige keer toen ik hier een screenshot van plaatste, was het met een mooie omgeving met mooie blauwe lucht. Betere tijden, ghehehe. Iemand anders speelde deze game een tijdje terug ook. Misschien was het Erik. Zag er toen al mooi uit, maar deze screenshot heeft een hele andere (wél mooie) atmosfeer. 

Het volgende slachtoffer was Marvel’s Guardians Of The Galaxy. Dit vond ik een heel leuk spel en dan nog meer vanwege het verhaal en de humor dan door de gameplay. Het was heel mooi om bepaalde karakters voorbij te zien komen, zoals Cosmo The Space Dog. Wat dat betreft ben ik blij dat dit geen movie tie-in game is en meer op de comics is gebaseerd. Ik zie me deze ooit nog wel een keer spelen. Waarschijnlijk met een guide erbij voor de collectibles, dan heb ik er waarschijnlijk meteen weer een platinum bij. Ik heb hem nog steeds klaar liggen, maar Forbidden West loopt in m’n nek te hijgen dus ik laat die nog even tussen het stof zitten. Wel veel zin in! De game ziet er echt goed uit.

En nu ben ik bezig met mijn favoriete spel van 2020, Final Fantasy VII Remake, alleen dan nu de PS5 versie. Ik weet dat je de trophies kan overzetten van de PS4 naar de PS5, maar dat wil ik juist niet. Ik heb ‘m nog een keer gekocht om ‘m nog een keer te spelen, dus dan wil ik ook nog een keer trophies in beeld zien verschijnen. Al heeft 50 trophies in een keer halen ook wel wat. Zit je een minuut of twee naar het heerlijke geplangel te luisteren. Maar uiteindelijk is het opnieuw behalen ook wel leuk. INTERmission had ik meteen al gespeeld nadat-ie binnen kwam, dus nu weer lekker bezig met de base game. Het eerste screenshot is van één van de mooiere locaties in Midgar.

En mijn laatste screenshot van deze week is van Aerith. Oh, Aerith. Lieve, schattige, quirky Aerith. Laat iedereen altijd maar doorgaan over hoe stoer, mooi en gaaf Tifa is, ik weet wie de échte ster is. #TeamAerith #Aerith4Life Ik kan niks anders zeggen dan #ikhebnognooiteenFFgamegespeeldendatdurfikniettezeggen #dezewordtvaakaangeradenmaarikbennognietoverstaggegaan #sorry

Aprotodon heeft ook weer lekker veel screenshots gestuurd. Geen beschrijving dit keer maar maak je niet druk, i got you. Immortals heb ik immers wél gespeeld. Dus daar kan ik wel het een en het ander over zeggen. Ahem… Dit is… een van de goden die je moet bevrijden. Zij was ehhh…. iets anders. Was het een kip? Die van het dambord wat ik vorige week stuurde? Toch maar even Googelen. 

Ah het was Athena (natuurlijk). Had ik kunnen weten als ik gewoon haar heldhaftige helm zag (of gewoon oplette tijdens mijn eigen playthrough). Fun fact: Athena is ingesproken door dezelfde stemactrice als Kassandra van AC Odyssey.

Aan de dorre, blauwige omgeving te zien is Aprotodon hier op King’s Peak. Het besneeuwde gebied zagen we vorige keer ook al in mijn screenshot waar ik kort over het gebied schreef. De maan past goed bij de kale takken van de bomen. Het zou kunnen dat het gewoon blauwig lijkt doordat het ‘s nachts is en dat hij niet op King’s Peak is, ik zie namelijk geen sneeuw. Misschien is het wel het gebied voor de vulkaan. Zoveel vragen, Aprotodon heeft het antwoord.

De andere open wereld waar Aprotodon te vinden was is Hisui in Pokémon Legends: Arceus. Deze staat ook nog op mijn lijst maar nog niet aan toe gekomen. Allereerst mogen we zijn shiny Ponyta aanschouwen. Ik had begrepen dat shiny’s makkelijker te vinden zijn in Arceus. Dat zou ik stiekem wel fijn vinden omdat ik nog nooit een shiny heb gevonden (op die Gyarados van Gold na dan).

Aprotodon weet duidelijk wat hij doet want na het veranderen van zijn haarkleur is hij even in het bezit van een Jolteon én Vaporeon. Zijn character is er ook erg blij mee. Ik krijg wel erg veel zin in de game nu. Maar zoals ik eerder zei: eerst Horizon!

En dat was nummer 44! Bedankt voor het meedoen en schrijven. Bedankt Rainking voor je mini-artikelen :P. Geniet nog even van de zondag en tot volgende week.