Screenshot Sunday #48

Welkom bij Screenshot Sunday, dé wekelijkse post waarin we games bespreken via prachtige, gekke, of interessante screenshots. Misschien scoor je wel een nieuwe wallpaper. Meedoen? Plaats een screenshot in de comments of stuur hem in via deze Google Form.

Deze week heb ik weer eens weinig tot bijna niet kunnen gamen. Ik heb kort de DLC van Mario Kart 8 gecheckt. Die tracks waren leuk maar misten wel de grafische kwaliteit van de tracks die in de hoofdgame zitten. Ik heb daar geen screenshots van gemaakt want Nintendo maakt het nogal omslachtig om die te delen. Daardoor ben ik ook minder snel gemotiveerd om screenshots te maken. Daarom deel ik deze week nog maar een keer Horizon-foto’s. Ik probeer zo min mogelijk dezelfde game wekelijks te plaatsen, maar soms kan het even niet anders. Het scheelt dat Forbidden West een prachtige game blijft.

In bovenstaande foto had ik beter de lens flare uit kunnen zetten. Wat mij opviel is dat je heel vaak een verticale oranje streep krijgt, dat is in dit geval niet erg, maar er zit ook een lens flare in het midden, wat een beetje in de weg staat. Het feit dat je die überhaupt kan uitzetten is wel heel fijn. Een nog fijnere functie is controle over de tijd. Zo kan je precies de zon plaatsen waar je wilt. Weinig games geven je deze optie. De laatste keer dat ik die mogelijkheid zag, was bij Riders Republic. Deze functie heb ik mooi kunnen gebruiken bij onderstaande foto, waarbij de zon achter de bergen en de mist zit, maar Aloy wel een mooi silhouet geeft. Eigenlijk is de tijd maar met een paar minuten verschoven om Aloy precies in het licht te krijgen.

Het was eventjes stil in de Google Form maar Igra96NL heeft de boel lekker wakker geschud. Vorige week heb ik de game (na 42,5 uur) voor de eerste keer uitgespeeld. Wanneer ik een game bijna heb uitgespeeld ben ik vaak ook wel toe aan iets nieuws. Met The Last of Us Part II had ik dit niet, dit weekend start ik dan ook een tweede playthrough om de platinum trofee te halen.

TLOU2 heb ik ook breed zitten posten, net als Forbidden West. Dat is lastig om niet te doen want ook The Last of Us 2 is een lopende screenshot generator. Daarbovenop is het gewoon de beste game ooit gemaakt (als je het mij vraagt). Ik heb het niet zo ervaren als Igra, dat ik de game opnieuw wil spelen. Althans, niet meteen. Ik ga de game zeker nog een keer spelen, vooral om die felbegeerde trofee, maar ook om het sterke verhaal.

Wat ik er tof vind is dat Igra lekker focust op de wereld en niet de personages. We maken allemaal graag foto’s van onze personages. Vaak in de rug, terwijl ze naar het uitzicht kijken. Een beetje cliché maar het is gewoon mooi. Maar tegelijkertijd is het ook heel gaaf om gewoon foto’s te schieten van de omgeving, de natuur en de uitzichten. Ik heb mijzelf hier ook op betrapt bij TLOU2. Ik heb misschien wel meer foto’s gemaakt van alleen de omgeving, dan foto’s met personages erin.

Ook interessant is de keuze van Igra om het logo van de game erbij te plaatsen. Vrijwel alle games geven je de optie om dit te doen. Het is allereerst handig om het te labellen, zodat je altijd weet welke game het was. Tegelijkertijd geeft het de foto een officieuze sfeer. Alsof het een officiële foto is van de devs zelf die gebruikt wordt voor websites of social media. Ik weet niet of ik nu wat raars zeg. Ik heb zelf ook wel eens foto’s gemaakt met logo’s erbij, echter nooit gepost in de Screenshot Sunday. Erg mooie foto’s Igra!

Ruan was ook weer van de partij. Hij ging de uitbreiding van AC Valhalla checken. Ik mocht Dawn of Ragnarök reviewen en daarom hier wat screenshots die ik heb gemaakt. Dat was best wel pittig als je tientallen uren in Forbidden West hebt gestoken. Die game is natuurlijk prachtig mooi, maar Valhalla kampte bij de main game al van een merkbare 4K-bubbel. Op een grasveld kon je precies zien waar de 4K bubbel ophield want het gras stopte met renderen en het ziet er gewoon niet uit. Kijk maar naar de berg links. Geen grassprietje te bekennen en zo ver weg is het niet. Ik kan mij goed voorstellen dat dit soort grafische kwalen er sneller uitspringen als je net uit het prachtige Forbidden West komt. Toch vind ik het er nog wel goed uit zien. Vooral de zwevende stenen zien er wel imponerend uit.

Houdt dat de gameplay tegen? Niet echt. Zolang je er niet op gaat letten. Het houdt wel een beetje de screenshots tegen. Svartalfheim heeft best mooie vistas, maar deze worden verziekt door de matige render distance van stenen, grassen en bomen. Ergens had ik hoop dat deze 4K-bubbel opgelost zou zijn in deze uitbreiding. Toen ik zag dat de uitbreiding weinig nieuws deed, was het ook niet verassend dat de bubbel er nog was. Hoewel het wel te zien is, zien de bomen er op afstand nog prima uit. Het zijn gelukkig geen Pokémon Legends: Arceus-bomen!

We sluiten af met Rainking, die sinds zijn terugkomst maar niet kan ophouden met praten… Geintje natuurlijk, je weet vast wel dat ik je bijdrage ontzettend waardeer! Mijn bedoeling was om dit weekend Tales Of Arise en Tunic te spelen. Van Tunic is nog even niks gekomen, want Tales Of Arise blijft teveel boeien. Ik keek vanmorgen voor de grap even naar het statistiekenscherm en toen zag ik dat ik al 49 uur had gespeeld, waarvan maar 8 uur combat was. De rest bestond uit rondlopen en praten. Veel, heel veel praten. En weet je wat? Ik wil er niks van missen. Dat is namelijk wat het verhaal en de karakters diepte geven. Ah yes! Tales of Arise, de game die ik er best lekker uit vond zien vorige week. Geen straf om er weer wat plaatjes van te zien.

Dus ja, alleen maar screenshots van Tales Of Arise deze keer, maar ik ga toch proberen om het zo gevarieerd en spoiler-free te houden. De art stijl en het kleurgebruik vind ik erg mooi in dit spel. Blijft een kunstje. Vaak speel je een game al screenshottend en op een gegeven moment kom je bij een gedeelte achterin de game waarbij je denkt: oke, vanaf nu kan ik ze niet echt meer delen. Of vette momenten in cutscenes die je vast hebt gelegd maar niet kan delen. Trust me, ook ik heb veel verboden screenshots die ik helaas nooit heb kunnen delen.

[De mooie art stijl en het kleurgebruik] geldt al helemaal voor de gevechten. Dit shot is van een team-up aanval en zie je van boven. Dat verklaart haar vreemde houding. Maar de blauwe kleuren en de lichtval vind ik er prachtig uit zien. Ik zei het vorige week ook en ga het nu weer zeggen, deze game ziet er echt prettig voor het oog uit.

Af en toe heb je een onderonsje met een teamgenoot en die zijn wel eens grappig. Niet meteen hilarisch, maar je hebt altijd kans op een glimlach.

Vorige week zei ik dat Rinwell superschattig is, maar dat weerhoudt haar niet om kont te schoppen. Rinwell heeft een beste capuchon overigens.

Van Rinwell gesproken, zij reist rond met een baby uiltje genaamd Hootle. En je kan Rinwell gerust vergeten, want Hootle is the most adorable piece of adorable evar! Ik kwam er zelfs achter dat er een Hootle editie van het spel bestaat, waar een pluche bij zit. I wants it. I needs it. My precious!!! Goede naam wel! The Pokémon Company zou hier wel van gebaald hebben, gezien het oprecht een goede naam zou zijn voor een nieuwe uil-pokémon. Het spel bevat ook een paar anime stijl video’s en dit shot komt uit de openingsvideo van het menuscherm.

Nou, dat waren mijn foto’s voor deze week. Tot de vol… SWEET MERCIFUL MENGELE!!! WHAT THE HELL IS THAT!!!??? Ik kan het niet beter verwoorden. What the hell is that indeed! Wel cute. Ik wil alleen niet weten hoe dit wezen tot stand is gekomen…

En dat was hem w- Tallneck???? Stiekem tóch nog een Tallneck van mijn kant? Facebook herinnerde me er net aan dat ik vandaag vijf jaar geleden mijn eerste Tallneck heb beklommen. Daar had ik toen een video van gemaakt en vorig jaar maar eens op YouTube gezet. Logischerwijs is dit van Zero Dawn in plaats van Forbidden West. Gezien we ondertussen de Tallneck-fanclub zijn geworden ga ik dit clipje van Rainking zeker delen. Tallnecks 4 life.

Tot de volgende, 49e editie van Screenshot Sunday, daarna zijn we er eindelijk! Nummertje 50!