Screenshot Sunday #54

Welkom bij Screenshot Sunday, dé wekelijkse post waarin we games bespreken via prachtige, gekke of interessante screenshots. Misschien scoor je wel een nieuwe wallpaper. Meedoen? Plaats een screenshot in de comments of stuur hem in via deze Google Form.

Het weer gaat vooruit, dus ik dacht dat het misschien wat rustiger zou worden qua inzendingen, maar jullie blijven lekker doorgaan. Zelf verwachtte ik ook een droogte van mijn kant omdat ik wegens mogelijke spoilers geen screenshots meer van Final Fantasy VII wilde delen, maar ik bleek afgelopen week meer foto’s gemaakt te hebben dan ik verwachtte. In totaal zitten we deze week tegen de vijftig screenshots, so here we go!

Rainking

Vorig weekend was ik na ruim twee jaar weer eens naar de bioscoop geweest. In dit geval de Marvel films Morbius (meh) en Doctor Strange In The Multiverse Of Madness (heel gaaf!). Omdat ik naar Pathé Schouwburgplein in Rotterdam ging, besloot ik ervoor weer eens stripwinkel Yendor binnen te stappen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ik daar met lege handen naar buiten kwam en ook deze keer had ik weer een mooi stapeltje amerikaanse comics van Marvel, DC en Image weten te vinden. Daarna ben ik nog even de Mediamarkt binnen geroltrapt en daar vond ik Sifu: Vengeance Edition voor een mooie prijs. Het grappige is dat ik tot ongeveer een week voor de digitale release er totaal geen interesse in had. Toen pas had ik het idee dat het wel eens een tof spel kon zijn. Gelukkig kondigden ze toen al wel aan dat er in mei een fysieke versie uit zou komen. Dat geduld kon ik wel opbrengen die paar maandjes.

Auw! Dat deed pijn.

De beruchte gang doorgekomen, al ben ik meer dan eens af gegaan. De vijanden liggen nog wat na te kreunen.

Ah, mooi moment om te bespreken wat Sifu nou eigenlijk is. Simpel gezegd is het gewoon een beat ‘m up, maar met wat meer diepgang dan bijvoorbeeld een Streets Of Rage. De combat doet me in de verte wel wat denken aan de free-flow stijl van de Batman Arkham spellen, alleen dan wat uitgebreider. Het is ook best pittig. Bij release had het maar één moeilijkheidsgraad. Tegelijk met de fysieke editie is er een update gekomen die twee difficulty settings heeft toegevoegd. Een makkelijkere en een moeilijkere. Ik ben met de originele stand begonnen onder het motto ‘the way it’s meant to be played’, maar het kriebelt wel om naar de makkelijkste over te schakelen, want zoals ik ooit al eens schreef, ik speel vaak op de loserstand

Dat lijkt me toch niet echt comfortabel liggen.

Aprotodon deelde een paar weken geleden een paar screens van Chronos: Before The Ashes, waarbij hij het vergeleek met Sifu. En dat klopt, want Sifu heeft net als Chronos een ageing mechanic. Elke keer als je af gaat, word je ietsjes ouder. Je begint bij een leeftijd van twintig en je bent game over als je de tachtig passeert. Wel kun je meteen verder waar je was, ook bij boss battles. Die hoef je niet opnieuw te starten. In al het promotie materiaal dat ik gezien heb, zag ik alleen een mannelijk karakter, dus toen ik zag dat je ook een vrouw kan spelen, heb ik daarvoor gekozen.

Aan het begin van level twee was het alweer afgelopen voor me. Of zoals ze in het Dark Souls circuit zeggen: ‘Git gud’.

Eind vorige week kreeg ik weer eens zin om de PlayStation VR aan te sluiten. Die wordt niet zo heel veel gebruikt, maar ik haal er toch best wat plezier uit. Ik heb zelfs mijn ouders een keer VR laten ervaren via PlayStation Worlds. Die duikersklok vonden ze wel mooi om eens mee te maken, ondanks dat ze helemaal niks met gamen hebben. Het eerste spel dat ik opstartte was Marvel’s Iron Man VR. Daarvan heb ik de demo wel eens gespeeld, maar het volledige spel eerlijk gezegd nog niet. Ik heb de tutorial en de prologue even gespeeld en dat was wel geinig. Het is bekend dat de PSVR niet bepaald superscherp beeld levert en dat kun je hier ook wel goed merken.

Als je de eerste keer opstijgt is dat best een aparte ervaring. Je ziet jezelf omhoog gaan en ondanks dat ik niet echt last van hoogtevrees heb, voelt het toch een beetje zo.

Ik vind Gwyneth Paltrow wel leuk als Pepper Potts, dus dit is wel even wennen.

Het VR spel waar ik altijd weer bij terug kom is Beat Saber. Het staat ook regelmatig bovenaan de lijst van verkochte PSVR spellen. Het is een rhythm game waarin je blokjes de juiste kant op moet doorhakken als een echte Jedi. Of een Sith, voor degenen onder jullie die in absolutes dealen, ghehehe. Helaas zitten er voor mij niet superveel leuke nummers tussen, dus ik speel voornamelijk dezelfde vier.

Ene Egon Spengler zei ooit dat je de streams nooit moest crossen, maar waarom voelt het dan zo goed?

Chop chop!

Toen ik een paar weken geleden een paar screenshots van The Pedestrian deelde, reageerde Aprotodon dat het hem deed denken aan een mix tussen Firewatch en The Witness. Die laatste had Sony een tijdje geleden gratis weggegeven en daar had ik al eens een stukje van gespeeld. Door zijn reactie leek het me leuk om er nog eens voor te gaan zitten, maar ik wilde wel opnieuw beginnen. Ik was al gauw verder dan de eerste keer. Een bepaalde serie puzzels was me nu wél duidelijk, omdat ik deze keer de hint zag die me de vorige poging helemaal was ontgaan.

Dit doolhof is mijn favoriete puzzel tot nog toe.

I’ve got this feeling, somebody’s watching meeeeeee…..

Coola

Coola is nog druk bezig met het zaaien van dood en verderf in Assassin’s Creed: Valhalla en als ik het goed heb is hij nu nog bezig met de Wrath Of The Druids DLC (though feel free to correct me if I’m wrong). En wie dood en verderf zaait, oogst bizarre screenshots, zoals we in onderstaande plaatjes kunnen zien. Viewer discretion is advised, ghehehe.

En na al het bloedvergieten is er ook nog even tijd voor een relaxed momentje met een good boi. Dat zal vast niet lang duren, hahaha. Of zoals Coola zelf zegt: “Mijn screenshots reflecteren hoet het er in mijn hoofd aan toe gaat. Chaos chaos chaos rust en dat op repeat.”

Erik07

Erik is op het moment bezig met een spel dat ik zelf heel erg goed vond. “De afgelopen dagen heb ik gewaagd aan Nier Automata… en ik ben EINDELIJK verder gekomen dan alle voorgaande keren. Sterker nog, ik heb het eerste einde gehaald! Er is best veel mis met die game, zoals een rare mini-map, teveel onzichtbare muren en veel button mashen, maar het verhaal intrigeert wel dus ik ga rustig verder.” Dat verhaal heeft mij destijds ook verder doen spelen. De derde playthrough is wel wat leuker dan de tweede, vond ik. Die is op zich ook niet verkeerd, maar lijkt erg veel op de eerste. Nu ik deze screenshots zie, zou ik wel weer een nieuw deel willen zien, het liefst ook weer met 2B.

igra96NL

In de 48e editie van Screenshot Sunday kwamen al eens foto’s voorbij van een eerste playthrough, maar dat smaakte toch naar meer. “Ik ben ondertussen al weer een tijdje bezig met The Last Of Us Part II. Ik ben nu ongeveer op 75% van de story. Nu ik de game voor de tweede keer speel probeer ik ook wapens te gebruiken die ik de eerste keer niet of weinig gebruikte, zoals explosieve pijlen en mijnen.” Dat is altijd wel leuk, om het bij een tweede playthrough wat anders aan te pakken. Soms kom je erachter dat je iets veel eerder had moeten doen.

Rpenning

“Dit is Far Cry 5 en dan met name de laadschermen dat klinkt misschien een beetje vreemd maar er zijn nog zoveel games die je een saai en zwart laadscherm laten zien tijdens het wachten. Dus ik was aangenaam verrast toen ik deze laadschermen voorbij zag komen.” Die zien er zeker goed uit en zijn stukken beter dan een zwart laadscherm. Bloodborne scheen bij release ook drama geweest te zijn, voordat ze het hadden aangepast. Van Far Cry 5 heb ik tot nu toe alleen de openings scene gespeeld, maar die was wel gaaf.

“Mass Effect: Andromeda. Een van mijn guilty pleasures want het schrijf werk in die game is zo super cringy en corny dat het wel grappig is.” Ik denk dat velen van ons wel bekend zullen zijn met de ‘My face is tired’ meme. Ze zijn met een nieuw deel bezig en we hopen dan maar dat die wat beter is.

“Code Vein is een soort anime dark souls kloon. Dit is echt zo’n game die de level design van from software probeert na te maken maar het dan net niet lukt.maar in die game kan je wel lekker snel van build wisselen dus je kan altijd alles uitproberen en je zit nergens aan vast dus het speelt wel lekker weg.” Ik heb voorlopig tot net na de eerste baas gespeeld, maar ik vind dit wel een tof spel. Het is anime, dus je kan lekker full weeb gaan en een hele fijne waifu creëren als je dat wil. De character creator is ook wel redelijk uitgebreid, dus je kan maken wat je wil. Heel eerlijk? Ik krijg nu weer zin om dit te spelen. Ik denk dat ik ‘m maar even op de PS5 installeer en opnieuw begin, want ik ben helemaal uit het verhaal en de mogelijkheden.

En dat was ‘m voor nummertje 54. Wederom bedankt voor jullie input, want het was weer lekker gevarieerd en zonder jullie ben ik alleen maar tegen mezelf aan het lullen, hahaha. Zie je iets moois of leuks tijdens het spelen, maak er even een screenshotje van en deel ‘m in de comments of via het Google Form. Tot de volgende!

Wist je dat…?

Je een amerikaanse of japanse PS2 Slim van de 7-serie gewoon in Europa kan gebruiken als je een externe europese adapter van die serie hebt?

Bij de voorgaande Wist Je Datjes had ik zoiets van ‘Hier heb je een grappig feitje, wil je er meer over weten, dan kun je het Googelen’. Voor deze maak ik even een uitzondering, want hier kan je misschien ook echt wat aan hebben. Een paar jaar geleden zat ik wat op het internet te rommelen. Zoals je misschien wel weet, hebben we hier in Europa best wel wat gemist aan spellen die wel in Amerika en Japan zijn uitgebracht. Ik kwam er op een gegeven moment achter dat PlayStation 2 Slim’s van de 7-serie overal gebruikt kunnen worden, vanwege de externe adapter. Geen gerommel met een step-down converter, gewoon hier in het stopcontact, als je maar een europese externe adapter van diezelfde 7-serie hebt. Hierdoor kun je zowel PS1 als PS2 spellen van andere regio’s zonder al teveel moeite gewoon spelen. Zelf kwam ik mijn amerikaanse PS2 Slim 7-serie (inclusief europese adapter) tegen op een retro beurs. Ik was er op dat moment niet specifiek naar op zoek, maar ik had het wel in mijn achterhoofd. Ik was dan ook enorm blij toen ik ‘m zag liggen. Tot mijn collectie behoren ondertussen amerikaanse spellen als Chrono Cross, Legend Of Mana en Radiata Stories. Ik heb ook al een aantal japanse spellen, maar nog geen japanse PS2 Slim 7-serie. Die gaat er zeker nog een keer komen. Ik heb nadrukkelijk de 7-serie genoemd, want daarna kwam nog de PS2 Slim 9-serie en daarmee kan het niet, omdat die geen externe adapter heeft, maar een interne. Geen idee of iemand hier wat aan heeft, maar zelf heb ik hier toen veel aan gehad, aangezien ik consoles het liefst origineel hou.