Screenshot Sunday #96

Welkom bij Screenshot Sunday, dé wekelijkse post waarin we games bespreken via prachtige, gekke of interessante screenshots. Misschien scoor je wel een nieuwe wallpaper. Meedoen? Plaats een screenshot in de comments of stuur hem in via deze Google Form.

Vorige week zag ik een bericht voorbij komen dat een maandje PS Plus in de aanbieding was. Essential voor 1 euro, Extra voor 3 en Premium voor 5. De enige vereiste was dat je op dat moment geen lopend abonnement mocht hebben. Nou heb ik dat sowieso zelden, dus dat zat wel goed. Ik heb maar meteen Extra genomen om een aantal spellen uit te proberen. Ja, en nu voel je ‘m waarschijnlijk al een beetje aankomen. Daar zul je de komende tijd waarschijnlijk wat screenshots van gaan zien. Dus bij deze alvast mijn welgemeende excuses, ghehehe.

Rainking

Een spel dat ik wel vaker op de PlayStation Store voorbij zie komen is Erica. Op het kleine, vierkante plaatje zie je alleen de afbeelding van een vrouw en dat is het. Ik had wel eens begrepen dat het een beetje als een Quantic Dream spel zou spelen, maar verder had ik geen idee. Het bleek op PS Plus Extra te staan en ik was toch wel nieuwsgierig wat het nou precies voor iets was. En ja, qua bediening heeft het nog wel iets weg van de spellen van Quantic Dream, maar het bleek live action te zijn en daardoor kreeg ik toch wat meer het gevoel van de FMV games uit de jaren ’90. A little less corny, though. Ik heb in dit geval niet zo heel erg veel ervan gespeeld, omdat ik het interessant genoeg vond om een keer aan te schaffen en daarom wilde ik nog niet teveel van het verhaal meekrijgen.

In tegenstelling tot de bovenstaande spellen speel je dit voornamelijk met de touchpad van de PlayStation controller, wat even wennen is, maar verder wel goed te doen. Toen ik het spel opstartte, schotelde ze me nog een alternatieve besturing voor, namelijk via een app op je telefoon, maarreeeeeeee…

De 90s belden. Ze willen hun gameplay terug.

We’d like to check in, please.

Waarom? Je hebt jaren de tijd gehad.

De laatste jaren ben ik steeds meer aan indies gaan wennen. Ik kocht er wel eens eentje, maar blijkbaar ben ik de schoonheid ervan in gaan zien. Ja, triple A games kunnen erg gaaf zijn, maar zijn steeds vaker erg veilig. Voor de apartere ervaringen moet je tegenwoordig meestal bij de indies zijn. Eind 2019 zag ik tijdens een presentatie deze trailer van The Artful Escape.

Het was me nog niet meteen duidelijk waar het spel over ging en hoe het speelde, maar de interesse was gewekt. De eerste noten klonken als iets wat op Jean-Michel Jarre’s Oxygene stond en de rest van de muziek klonk ook erg gaaf. Ook dit spel bleek op PS Plus Extra te staan en ik moest ‘t dan ook even uitproberen om te kijken of ik deze een keertje wilde aanschaffen. Aan de ene kant wilde ik er niet teveel van spelen, maar ik had toch moeite om het neer te leggen. Als dat geen reclame voor je spel is, weet ik ‘t ook niet meer.

Is it me you’re looking for?

Now thát’s a good boy.

Het menu is geheel in stijl.

Woah, wat een psychedelische shit!

Hét grote nieuws deze week was natuurlijk dat er een demo verscheen van de Resident Evil 4 remake. Ik heb ‘m wel voor de PS2, maar verder dan de eerste baas ben ik geloof ik nooit echt gekomen. Ik heb hier dan ook niet de nostalgie mee die veel andere gamers hebben. Ergens heb ik ook altijd een beetje mijn twijfels bij deze titel gehad. Aan de ene kant vond ik de over-the-shoulders camera, dat dit spel introduceerde, wel gaaf, maar het voelde niet echt als de Resident Evil survival horror spellen van de generatie ervoor. Dat betekent niet dat ik deze nieuwe versie meteen afschrijf. De remake van Resident Evil 2, bijvoorbeeld, vond ik echt geweldig, ook al week de speelstijl behoorlijk af van het toch al legendarische origineel. Tijdens mijn eerste poging ging ik helaas al redelijk snel af. Ik weet dat ik ‘t al vaker gezegd heb, maar als gamer ben ik gewoon niet zo geweldig goed. Mogelijk staat de moeilijkheidsgraad van deze demo standaard wat hoger. Met het volledige spel zal ik het, als die mogelijkheid er is, waarschijnlijk op easy of story mode zetten.

Ja hoor, hier hebben ze ze ook.

Volgens mij heb ik ergens een verkeerde afslag genomen en ben ik in Bloodborne beland.

Kunstschilder1987

“The Koala Brothers stond op mijn GBA flashcart. soms probeer je eens iets. het is gemaakt voor de allerkleinsten, en is een verzameling minigames. wel heb ik m uitgespeeld, waarom? omdat de tekenstijl wel erg mooi vind van deze op kinderboeken gebaseerde game.”

Die tekenstijl ziet er zeker leuk uit. Ik ben niet bekend met de kinderboeken, maar ik zou het wel begrijpen als die populair zijn.

“AVGN 2, grappige maar hele moeilijke 2d platformer, waarin echt de humor van de youtube reeks goed naar voren komt. speelt als een megaman geïnspireerde game.”

Mega Man is nooit verkeerd, natuurlijk. Het wordt dan nog beter als het herkenbaar is voor fans van de show.

Is dat een TMNT referentie?

“Rising Hell (xb1)”

Volgens mij heb ik hier een keer een demo van gespeeld, maar het lijkt me meer een spel voor hem dan voor mij.

Victorie!

“La-Mulana 2, meer retro inspired goodness”

Het gebeurt niet vaak, maar dit retro-achtige spel heb ik toevallig ook. Erg leuk en ietsjes makkelijker dan het eerste deel. De speciale editie waar beide spellen in zitten heeft zelfs een legpuzzel in de doos zitten.

Veel aandacht zal hij niet voor je hebben, ghehehe.

Luigi1985

Richting het einde van de week kijk ik nog wel eens of er al nieuwe screenshots zijn ingestuurd. Afgelopen vrijdagavond keek ik voor de gein even, niet verwachtend dat er iets binnen gekomen zou zijn. Daar bleek ik vet naast te zitten, want er waren weer een aantal mooie foto’s binnen gekomen van de nieuwe oude avonturen van Samus Aran.

“Deze week behoorlijk veel tijd gehad te gamen en die tijd heb ik ook gepakt. Ik schiet aardig op met Metroid Prime. De thermal visor heb ik al, de eerste Metroids ben ik al tegengekomen en ik heb een aantal eindbazen gespot (of zij mij) en er een aantal een lesje geleerd. Ik heb wel het idee dat het spel me een stuk gemakkelijker afgaat dan voorheen. Dat komt en door de verbeterde besturing waarmee je kan lopen en richten tegelijk , maar ook omdat ik me nog veel energy tanks etc. kon herinneren.”

Ziet er weer erg gaaf uit. Ik denk dat ‘t wel een goede zet is geweest van Nintendo om deze te remasteren. Nu maar hopen dat ze datzelfde met de vervolgen ook doen, zoals je afgelopen week in jouw stukje schreef.

Dat gaat nog een probleem worden…

Incoming!

Bugenhagen komt zo uitleggen hoe de lifestream werkt.

Lavalera

Elke zondagochtend is het weer een verrassing. Zijn het er veel? Of iets minder? Sowieso zijn het er altijd meer dan genoeg en ook deze week is geen uitzondering. Daar gaan we!

“Het was vakantie week en ontzettend nat en koud rot weer, dus er op uit gaan was niet echt een optie. Dat betekende dus gamen, gamen en nog meer gamen. Ik heb dan ook aardige voortgang gemaakt met een stapel spellen. Zo is het verhaal klaar van Like A Dragon: Ishin. Ruim 70 verder en ik zag de credits rollen. Het is niet de beste Like a Dragon game, ergens midden in vind ik, maar zelfs de slechtste Like a Dragon game is nog beter dan menig andere game. Ik speel het er nu zo af en toe nog naast voor de fun er is altijd zo veel te doen.”

Of, zoals Johan Cruijff ooit zei, ‘elk nadeel heeft zijn voordeel.’ Zo te zien ben je er weer vlot doorheen gescheurd. Mooi dat je er weer goed mee kan vermaken.

“Het 2e spel wat ik heb uitgespeeld is Life Is Strange. Ik had deel 2 en True colors al gespeeld maar deel 1 nog nooit. Dankzij ps plus kon ik deel 1 nu ook eindelijk spelen. Het is een erg vermakelijk spel als je van dit type spellen houdt en vindt het minstens net zo goed als True Colors.”

Dat klinkt goed. Ik heb zelf alleen True Colors uitgespeeld en de originele Life Is Strange is de enige andere die ik heb.

Bitch better have my money.

Ah, de silly walks van Monty Python.

“Na het uitspelen van Life is Strange ging ik over naar Ratchet & Clank: Rift Apart. Een typisch Ratchet and Clank spel, waarbij je al platformend door de wereld slechterikken neer schiet. Als je fan bent van R&C stelt Insomniac niet te teleur. Het is een erg mooie game, 1 van de mooist uitziende deze generatie zelfs en nog erg humoristisch ook. Wat dat betreft prima er mee vermaakt totdat de platinum om de hoek kwam kijken. Ik zat vast op de kristallen en de plekken waar die zaten kwam ik niet meer bij omdat nadat je het stuk gedaan hebt ze de lift om er te komen dicht hebben gegooid. Ik moest dus een 2e playthrough doen. Beetje frustrerend omdat mijn Hogwarts platinum helaas ook al gebugged is, een bug waar meer mensen last van hebben en daarvoor moet ik ook al wachten op een patch of een 2e playthrough dus daar heb ik het maar op pauze gezet. Gelukkig is R&C kort dus ik was klaar met de 2e playthrough maar frustrerend is het wel.”

Jaaaaaaaa, daar istie dan! Dit is echt een heel leuk spel. Voor mij persoonlijk niet zo goed als A Crack In Time, maar het zou zeker op de tweede of derde plek eindigen, wat verre van slecht is, want ik vind deze serie erg goed.

Rivet is een leuk nieuw karakter (en een schatje).

LAWREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEENCE!!!!!!!!!

Kom je hier vaak?

Alsof ik naar Fringe zit te kijken.

Wacht even, heette hij niet Pete?

“In januari kwam de bundel van Persona 4 Golden en Persona 3 uit voor moderne consoles. Wat dat betreft begint Atlus zich steeds meer te houden aan de uitspraak van Sega dat ze de spellen op alle consoles willen uitbrengen. En dat lukte dit keer met deze 2 persona spellen. Omdat ik 5 zo geweldig vond ben ik ook maar begonnen aan P4g. En wat dat betreft voelt het vertrouwd. Een mysterie die je op moet lossen door in het dagelijkse leven te kiezen wat je doet op een dag. Ga je werken aan je banden met je vrienden, ga je werken, sporten of studeren. Of ga je de dungeons in om met je personas te vechten en items te farmen of om mensen te redden. Een fantastische soundtrack is ook weer aanwezig. Ik ga me hier nog wel flink wat uurtjes mee vermaken.”

Mooi dat deze ook aanslaat, want de lat lag door Persona 5 waarschijnlijk erg hoog.

Y’hello!

Dat probeer ik nou ook altijd, maar no luck so far.

En dat was ‘m voor nummer 96. Kun je je voorstellen dat deze rubriek alweer bijna twee jaar loopt? En nog steeds leer ik er nieuwe spellen door kennen, wat ik zelf een erg leuk aspect vind. Vind jij het ook leuk om spellen aan anderen te introduceren? Stuur dan je screenshots ervan in. Tot de volgende!

Wist je dat…?

Sommige Persona spellen, naast de bekendere animatie series, fighting en dans games, ook op het toneel zijn verschenen als theatervoorstellingen?