Sea of Thieves review – meer argh argh dan arrr arrr

Sorry voor de woordgrap, maar Sea of Thieves gooit je meteen al in het diepe. Nadat je jouw piraat hebt gekozen uit een groepje piraten die alleen cosmetisch van elkaar verschillen, word je gedropt op een eiland. In eerste instantie lijkt het een grote wereld, maar het gebrek aan uitleg dwingt je rond het eiland te lopen en te ontdekken dat er maar een paar paadjes te bewandelen zijn. Het is namelijk helemaal de bedoeling dat je zo snel mogelijk de zee op gaat.

De game geeft je totaal geen uitleg, dus je bent afhankelijk van de tekst en uitleg van personages die je tegenkomt. Dat kan de barvrouw in de taveerne zijn of een soort halfgestoorde strandjutter in zijn zelfgemaakte hutje. Het kan een uitdaging zijn om de tekst goed te lezen, want op sommige schermen wordt deze wel heel klein weergegeven. Dat is onprettig, want je bent al wat onzeker door het gebrek aan uitleg en het beetje dat je krijgt kost veel energie om te lezen. Aangezien ze ook nog eens allemaal in piratentaal of versjes praten, is het vaak al niet makkelijk te begrijpen wat er nu precies bedoeld wordt. Jammer, want de piratenhumor is een van de dingen die de game juist zo sfeervol maken.

Dat verloren gevoel wordt versterkt door een andere belangrijke eigenschap van Sea of Thieves: het is een multiplayer-game. Heb je geen vrienden om uit te nodigen, dan worden je willekeurig drie andere piraten toegewezen die vervolgens allemaal activiteiten ondernemen waarvan je geen enkele weet hebt. Zo gebeurde het mij diverse malen dat mijn piratenvrienden al vertrokken zonder mij, waardoor ik alleen vanaf de kant kon staan toekijken hoe mijn prachtige schip de haven verliet. Niet wetende hoe ik mijn schip terug kon roepen, stortte ik me maar van een berg af om toch nog op het schip te spawnen.

Je leert Sea of Thieves dus letterlijk en figuurlijk door vallen en opstaan. In de meeste games zorgt dat voor een prettige uitdaging, maar het gevoel van alles te missen is hier vooral vervelend. Het is niet plezierig om te lezen hoe je piratenvrienden nieuwe zeereizen plannen en schatten vinden, terwijl je maar wat schelpen loopt te schoppen op je starteiland. Nu is dat voor eventjes niet zo erg: de werelden in Sea of Thieves zijn kleurrijk, vol planten en grappige piratenattributen. Er is echter niet zoveel te doen behalve luisteren naar personages die steeds dezelfde tekst opdreunen en het leeghalen van kistjes met bananen en kanonskogels. Desondanks kun je heel veel plezier beleven aan Sea of Thieves.

Dat valt of staat daarbij met je bemanning. Als drie mensen dezelfde taal spreken en erop los plannen, terwijl jij ze niet kunt verstaan, dan ben je kansloos. Het is essentieel dat je een headset op je hoofd plant en participeert aan het groepsgevoel. Je kunt ook in je eentje spelen, maar de lol van Sea of Thieves zit hem juist in de multiplayer-ervaring. Rare wil dat je met anderen gamet en de enige manier om dat goed te doen in Sea of Thieves, is om echt contact te leggen met je medemens. En dan kom je soms de gekste dingen tegen: sommige piraten willen alleen maar dronken worden, terwijl anderen juist net even iets te serieus met de quests bezig zijn en veel te fanatiek op elkaar losgaan als niet alle neuzen dezelfde kant opstaan.

Stap je eenmaal dat schip op met je crew, dan kun je genieten van een heerlijk deinende zee, prachtige vergezichten over de oceaan en natuurlijk datgene dat een piraat piraat maakt: zeeslagen. Soms botsen de schepen lomp tegen elkaar op, maar je kunt de tegenpartij effectiever tot zinken brengen door zelf achter een kanon te staan en te vuren. Je moet echt aan het werk op je schip, want als je wordt geramd dan mag je bijvoorbeeld snel met houten planken aan de slag om een lek te dichten. Dat zijn spannende momenten waarin het echt tussen jullie en dat andere schip gaat. Bovendien is er een taak voor iedereen: als je aan het roer staat dan moet je goed bijsturen en bepalen hoe de zeilen het beste kunnen staan om ook echt de richting op te gaan die je voor ogen hebt. Of voor oog, als je de Day One Patch hebt aangeschaft.

Om te weten waar je je piratenbemanning heen mag navigeren, gebruik je je landkaart. De kaart is je zeereis, die je van tevoren op het land hebt aangeschaft bij een van de drie compagnieën: Gold Hoarders, Order of Souls en de Merchant Alliance. Alle drie willen ze iets anders: goud, skeletten of voorwerpen zoals buskruit, maar in de uitvoering komt het op hetzelfde neer. Je moet uitvaren om als het ware voor ze te apporteren. Op zee voel je je echt een piraat omdat je met je reis bezig bent en eventueel met verstekelingen onderweg, maar je moet uiteindelijk steeds naar land, waar het toch extreem saai is. Soms kun je even zwaardvechten met een soort skeletzombies, maar meer dan dat is het helaas niet.

Uiteindelijk leunt Sea of Thieves vooral op het piratenthema. Je kunt met je goud natuurlijk nieuwe reizen kopen, maar uiteindelijk resulteren die in meer geld, waarmee het enige dat je kunt doen het aanschaffen is van wapens, kleding of scheepsdelen. Dat zou de moeite waard zijn als deze nieuwe cosmetische toepassingen ook daadwerkelijk een upgrade voor je waren, maar het is allemaal slechts een aanpassing in uiterlijk. Dat doet Rare bewust om te zorgen dat iedereen gelijk is en gelijke kansen heeft, maar het voelt daardoor wat doelloos gezien de taak-achtige structuur van de zeereizen. Het voelt door de herhalende natuur van de quests na een paar uur meer als werk. Werken om er anders uit te zien biedt niet voor alle gamers genoeg voldoening om steeds weer de zee op te zoeken.

Wat daarbij extra jammer is, is dat je je personage niet kunt aanpassen. Je krijgt een willekeurig bij elkaar geraapt zooitje om uit te kiezen aan het begin van de game, maar het is niet mogelijk om je personage echt op jezelf te laten lijken of op een personage dat je zelf mooi vindt. Hierdoor heb je niet zoveel binding met het figuurtje, waardoor je ook minder snel geneigd zal zijn om hem of haar constant uit te dossen in nieuwe piratenkleren. Uiteindelijk is dat ook zonde van de tijd, want het zijn juist die momenten dat je niet op het vasteland staat die Sea of Thieves de moeite toch nog waard maken.