Shaq Fu: A Legend Reborn – Een doodgeboren legende

Spelers die Shaq Fu op de SNES of Sega Megadrive hebben gespeeld vragen zich wellicht af waarom Shaq Fu na 24 jaar is wedergekeerd. Het origineel is een bijzonder ondermaatse beat ‘m up en wordt vandaag de dag zelfs onder de slechtste games aller tijden geschaard. Echter was Shaq Fu min of meer hetzelfde lot beschoren als E.T. the Extra-Terrestrial, eveneens beschouwd als een van de slechtste games ooit gemaakt.

In de jaren 90 was Shaq een superster in de Amerikaanse basketbalwereld en zoals bij veel beroemdheden het geval was zagen entertainmentbedrijven in dat ook hij breder inzetbaar was. Het in 1994 uitgebrachte Shaq Fu was dan ook een van de vele pogingen van uitgevers om te profiteren van de populariteit van beroemdheden, met vaak bedenkelijke resultaten als gevolg. Gek genoeg werd Shaq Fu aanvankelijk nog best goed ontvangen, maar in de jaren na de lancering werd de game finaal met de grond gelijk gemaakt.

Echter heeft deze negatieve ontvangst er juist voor gezorgd dat de game in de loop der jaren, net als E.T., een zekere cultstatus heeft vergaard. De vele gebreken die het spel vertoont zijn juist wat spelers zo nieuwsgierig hebben gemaakt naar het spel. Ontwikkelaar Big Deez Productions voelde zich geroepen om de wens van fans na al die jaren te vervullen en een vervolg te maken met als belofte dat ze er dit keer geen potje van maken.

Inmiddels kunnen we bevestigen dat de ontwikkelaar de daad bij het woord heeft gevoegd. A Legend Reborn is namelijk een verbetering op het origineel, maar daarmee is ook meteen alles gezegd. Het spel mist alsnog op veel vlakken de finesse van een goede beat ‘em up en dat is jammer. A Legend Reborn had namelijk genoeg potentie om een aardige game te worden, maar door talloze gebreken krijgt Shaq niet de mogelijkheid zichzelf in ere te herstellen.

Het verhaal bestaat uit zes levels en eindigt doorgaans in een gevecht tegen de meest absurde eindbazen. Opvallend genoeg gaat A Legend Reborn niet verder waar het origineel ophoudt, maar vertelt het een compleet nieuw verhaal. Als baby strandt Shaq in China en wordt door een alleenstaande moeder grootgebracht in een dorpje genaamd Hunglow. Dat dorpje wordt aangevallen en niemand minder dan Shaq, de uitverkorene, is erop aangewezen om dat recht te trekken en het kwaad te bestrijden. Volgens de voorspellingen zou Shaq de wereld verlossen van de greep van beroemdheden en eens en voor altijd korte metten maken met de Chinese god van de dood, Yen Lo Wang. Vanaf het begin is het dus al duidelijk dat de game zichzelf niet al te serieus neemt.

We vechten bijvoorbeeld in een van de levels tegen een enorme kont die ons aanvalt met giftige gassen. Ook worden we tijdens een gevecht door een van de eindbazen uitgedaagd tot een dansgevecht. Naast dit soort gekkigheid bemachtigt Shaq gedurende de game power-ups, zoals Shaq Diesel en de Shaqtus. Laatstgenoemde is een cactuspak waarmee hij razendsnel stekels afvuurt. Ook Shaq vindt dit maar een vreemde toevoeging aan de game en vraagt zichzelf hardop af wie deze game in hemelsnaam gemaakt heeft. Shaq stopt op een gegeven moment zelfs met vechten om ‘de ontwikkelaar’ te vragen om de muziek te veranderen.

Hoewel de korte verhaalmodus grotendeels een goede zet is van de ontwikkelaar mist het verhaal meer van dit soort ongein. Wat meer afwisseling tijdens gevechten had het spel ook ten goede gekomen. Vijanden zien er in elk van de zes levels anders uit, maar gedragen zich doorgaans hetzelfde en richten nauwelijks schade aan. Ook maakt Shaq gedurende het verhaal vrijwel geen ontwikkeling door in het spel. Het vechtsysteem blijft daarbij vrij simplistisch, waardoor de game nergens echt uitdagend wordt. Daar komt nog bij dat het spel hier en daar wat technische mankementjes vertoont. Stotterende beelden komen meer dan eens voor en aanvallen worden net iets te vroeg gedetecteerd.

A Legend Reborn moet het voornamelijk hebben van de cutscenes. Deze zien er stuk voor stuk verrassend goed uit en zorgen voor de nodige humor in een game die overduidelijk een parodie op het origineel is. Het stemacteerwerk komt opzettelijk onnozel over en hoewel dit grotendeels meer op de zenuwen werkt dan dat het in het voordeel van het verhaal is, levert het tijdens cutscenes vooral hilarische dialogen op.

Maar, voor een game die zijn voorganger op vrijwel alle vlakken overtreft is Shaq Fu: A Legend Reborn alsnog een tegenvallende ervaring die gelukkig weinig tijd in beslag neemt. Naast de verhaalmodus is er niets meer om te beleven in het spel, waardoor de replay value overduidelijk wat aan de lage kant is. Het is opmerkelijk te noemen dat zowel de beste als slechtste games vaak eeuwige roem genieten. De rest dreigt in de vergetelheid te geraken, zo ook A Legend Reborn. Puur om het feit dat de game beter is dan het origineel. Fans kunnsn waarschijnlijk om nostalgische reden nog genieten van het spel, maar nieuwkomers vinden in Shaq Fu: A Legend Reborn helaas niets meer dan ergernis.