Robbert. Nostalgische trip
Ik heb dan ook in 2003 enorm genoten van SpongeBob Squarepants: Battle for Bikini Bottom; het origineel waar deze remake op is gebaseerd. Patrick, de droge humor (of beter gezegd natte, ha-ha), Patrick, de onderwaterwereld, Patrick, de blues-deuntjes op de achtergrond en natuurlijk Patrick. Er zijn niet veel tekenfilms waar ik zo heb moeten lachen als bij deze Nickelodeonserie. Rehyrated heeft dezelfde charme van de animatieserie. De stemmen zijn ingesproken door de originele voicecast, er wordt volop gerefereerd naar de onderbroekenhumor uit de serie, de werelden zijn bedekt met populaire memes en de fysica is nog steeds zo belachelijk als voorheen (kampvuren en strand onder water). De bluesmuziek op de achtergrond is catchy en de kleuren spatten van het scherm.
Het verhaal heeft de diepgang, maar gelukkig ook de humor, van een gemiddelde aflevering. Robots vallen Bikinibroek aan en SpongeBob, Patrick en Sandy, die alle drie bespeelbaar zijn, moeten dit zien op te lossen. De game is duidelijk gebaseerd op Super Mario 64. Je springt door verschillende levels die gebaseerd zijn op bekende locaties van de serie. Ondertussen verzamel je gouden spatels waarmee nieuwe levels beschikbaar worden. Deze spatels krijg je door relatief makkelijke opdrachten uit te voeren als het verslaan van een aantal vijanden, het springen van plateau naar plateau of het oplossen van puzzels. Het is allemaal redelijk simpel, maar de game is natuurlijk ook oorspronkelijk bedoeld voor kinderen. Met zo’n tien uur kun je het spel uitspelen. Wat dat betreft is €30,- wel een eerlijke prijs voor Rehyrated.
SpongeBob Rehydrated is helemaal opnieuw ontwikkeld en daarmee een remake, maar het voelt meer aan als een remaster. Alsof er flink met de spons over het origineel is gegaan. Dit maakt het best lastig om te bepalen vanuit welk perspectief deze game bekeken en beoordeeld moet worden. Na een paar minuten spelen sprongen de tranen opnieuw in mijn ogen, maar dit keer niet vanwege de humor. Het speelt namelijk precies zoals de versie uit 2003, inclusief de technische mankementen. Dat kun je bij het spelen van een remake tot een bepaalde grens voor lief nemen. Maar een niet-werkende camera, vastlopende animaties en eeuwenlange laadtijden zijn toch zaken die in 2020 niet meer kunnen. En zeker bij een platformer die niet al te groot is.
De F.U.N. die ik als kind aan deze game beleefde werd waarschijnlijk voor een groot deel aangezwengeld door de alle referenties naar SpongeBob, want Rehydrated is geen topper. Het is alsof eerst de werelden zijn gecreëerd en daar later de personages in zijn geplaatst. Het sluit niet lekker op elkaar aan. De afstand tussen de springbare plateaus is vaak moeilijk in te schatten. Wanneer je wordt geraakt door een vijand, verlies je de controle en vlieg je een aantal meters weg. Ook de grenzen van de levels zijn niet duidelijk genoeg waardoor je vaak terug wordt geplaatst bij een checkpoint omdat je er overheen bent gegaan.
Je speelt voornamelijk met SpongeBob die de meeste vaardigheden heeft van iedereen. Wanneer het spel zich vordert krijg je zelfs nog extra vaardigheden ter beschikking. Patrick is mijn meest favoriete personage in de serie, maar de minste in de game. Hij speelt sloom, kan nauwelijks springen en zijn enige superkracht ten opzichte van de andere personages is het optillen van zware objecten. Sandy daarentegen is een soort van onverwoestbare eekhoorn die zich met haar lasso door de levels heen weet te vliegen en vijanden vanaf een afstand in één klap weet te verslaan. De omgevingen zijn ontworpen voor één speelbaar personage, terwijl je per level tussen twee personages kunt wisselen. Zo ben je bijvoorbeeld met Patrick in de meeste gevallen kansloos.
Bovenop de bestaande gameplay is een nieuwe multiplayermodus toegevoegd waarbij je nu ook met Okto, Gerrit, Meneer Krabs en Plankton kunt spelen. Met z’n allen ga je van eilandje naar eilandje waar je telkens een golf van vijanden moet verslaan. Deze modus is een leuke toevoeging waarmee je je met een groep vrienden een avondje kan vermaken, maar het is niet meer dan dat.
Conclusie
Rehydrated voelt een beetje als het bezoeken van een attractiepark waar je als kind graag naar toe ging. In je hoofd was het geweldig, groot en bijzonder. Totdat je als volwassene weer terug gaat en de attracties nog net niet van ellende uit elkaar vallen. Rehydrated ziet er leuk uit, maar heeft de tand des tijds niet goed doorstaan. Ouderwetse en repetitieve gameplay met een flinke laag glazuur. Rehydrated is bedoeld voor de gamer die zeventien jaar geleden het origineel heeft gespeeld en daar nostalgische gevoelens aan over heeft gehouden. Nieuwe spelers gaan vanwege de technische issues waarschijnlijk minder plezier beleven aan deze remake, tenzij het om minder kieskeurige kinderen gaat die fan zijn van de serie. Houd er in dat laatste geval wel rekening mee dat de game niet in het Nederlands te spelen is. Uiteindelijk levert SpongeBob een paar uurtjes vertier op, de game is dan ook niet zo lang, maar komt bij lange na niet in de buurt van de kwaliteit die hedendaagse remakes weten te leveren.
Gespeeld op PS4.
