Surviving Mars review – Heeft veel in zijn…

Surviving Mars combineert een city builder en een survivalgame. Met slechts wat Marsvoertuigen en robotjes bereid je de komst van de eerste mensen voor door te voorzien in water, zuurstof en een veilige woonomgeving in een doorzichtige koepel. Vervolgens is het net als in bijvoorbeeld Cities: Skylines zaak om de aanvoer van water en energie op pijl te houden en ervoor te zorgen dat je kersverse Marsbewoners onderkomen en werk hebben. Daarnaast moet je net als in menig survivalgame je grondstofvoorraden op pijl houden.

Het maakt van Survival Mars een unieke city builder die erg uitdagend is. Er is namelijk veel minder ruimte voor fouten dan bij een Aardse stad. In Cities: Skylines is het natuurlijk heel vervelend als de stront door de afvoerputjes terug omhoog stroomt, maar daar gaat niemand dood van. Als in Survival Mars de zuurstoftoevoer hapert staan er wel degelijk levens op het spel. Of het nou door slijtage in het onherbergzame klimaat komt, of doordat een inslaande meteoriet een aantal installaties met de grond gelijk maakt, je moet de machine snel weer aan de praat krijgen.

Heb je niet genoeg grondstoffen om de machines te repareren of de middelen om nieuwe te bouwen? Misschien kan een noodzending vanaf Aarde nog soelaas bieden, maar dat kost tijd. Een crisis resulteert daardoor al snel in een race tegen de klok en het is zeker niet uitgesloten dat een paar onfortuinlijke Marsbewoners het leven laten door verstikking, uitdroging of verhongering voordat je die crisis beteugelt. Gelukkig zijn er altijd weer nieuwe stervelingen die zich opgeven om Mars te bevolken.

Daar schemert Haemimont Games’ ervaring met Tropico door. De aanstaande bezoekers van Mars zijn namelijk geen standaard poppetjes, maar hebben bepaalde eigenschappen. Er zijn wetenschappers en botanisten, die erg van pas komen op het desolate Mars. Maar er zijn ook idioten, alcoholisten, lafaards en doemdenkers; mensen die je misschien liever niet erbij hebt in een kleine, zelf bedruipende maatschappij ver weg van huis. Ook zijn er genderneutrale Marsbewoners, veganisten en ‘sexy’ mensen die gemakkelijker kinderen krijgen. Religieuze Marsbewoners zullen nooit zelfmoord plegen (een serieus risico bij de rest als alles mis dreigt te gaan en de situatie écht uitzichtloos is!) en gamers krijgen hun geestelijke gezondheid terug door te gamen (eat that, Trump). Er is kortom genoeg om rekening mee te houden als je de verschillende koepels inricht en je Martiaanse kolonie vorm geeft.

Zelfs voor wie je de missie uitvoert heeft bijeffecten, waarbij de Tropico-ontwikkelaar het politiek incorrecte niet schroomt. Zo zijn de raketten van de Amerikanen groter, maar passen er meer Chinezen in een raket. SpaceY komt dan weer standaard met extra drones. Het is allemaal minder in your face dan bij Tropico, maar een humoristische noot ontbreekt niet in Surviving Mars. En dat is maar goed ook, want overleven op de dorre planeet is soms best afzien.

Surviving Mars is niet alleen afzien door de uitdaging die met het klimaat komt, maar ook omdat de game je weinig uitlegt. De game laat je maar wat graag zelf uitvogelen welke grondstoffen nou echt nodig zijn en in welke hoeveelheid. Of wat de eigenschappen van je bewoners zijn, en of woonruimte en werkplekken wel per koepel in balans zijn. De interface is zo ingedeeld dat je pas meldingen krijgt als er echt problemen ontstaan, waardoor je tekorten of infrastructurele problemen lang niet altijd ziet aankomen. Surviving Mars is een harde leermeester, die je laat bungelen en uiteindelijk dwingt te micromanagen. Wat overigens niet per se kritiek is, want het past ook wel weer bij de setting en dwingt tot nadenken, automatiseren, maar ook zeker de boel in de gaten te houden. Wie achterover leunt, valt om.

Wel een punt van kritiek is de onlogische besturing op console. Het is lastig units te selecteren en een kleine beweging van een pookje resulteert er al in dat je plots naar een satellietperspectief op de rode planeet gaat. Knoppen zijn onlogisch ingedeeld en een aantal heeft bovendien meerdere functies, waardoor het weleens gebeurt dat je hardnekkig probeert met een koepel grondstoffen te vervoeren, omdat je denkt dat je een transportvoertuig onder de knoppen hebt. Lullig als nou net door zo’n misverstand een paar Marsbewoners verstikken.

Ook mist de game langetermijndoelen. Zodra je (misschien na een paar keer vallen en opstaan) eindelijk een kolonie hebt die goed draait, is het een beetje de vraag wat je nu precies kunt of moet doen. Er zijn geen scenario’s die je echt kunt uitspelen – overleven is het doel. Er zijn wel tal van nieuwe technologieën te ontdekken, maar progressie is evenals de map iedere keer willekeurig gegenereerd, waardoor je een beetje in het duister tast waar je heen gaat. Is in bijvoorbeeld Cities Skylines gelijk zichtbaar dat je op een gegeven moment een vliegveld vrijspeelt zodat je daar rekening mee kan houden en naartoe kan bouwen, hangt Surviving Mars van de verrassingen aan elkaar.