aRc 
Goedemiddag Inside.Gamer lezers,
Al een tijdje aan het twijfelen om hier een artikel te plaatsen dus nu besloten het maar te doen.
Dit bericht gaat over een beetje uit de hand gelopen hobby.
Waar ik het met jullie over wil hebben is namelijk als volgt:
Het bezitten van meer Videogames dan dat je daadwerkelijk ooit zult kunnen spelen.
Dat klinkt voor sommige waarschijnlijk niet realistisch immers er kan altijd nog wel een spel bij, toch?
Zo dacht/denk ik er zelf ook nog wel steeds over, maar…
Ondertussen is mijn collectie op het videogame platform Steam gegroeid tot over de 200o spellen.
En dan zijn er sites zoals Steamdb die keurig voor je kunnen berekenen hoeveel geld je +/- hebt uitgegeven en het aantal gespeelde spellen in categorieën opgedeeld per X aantal uur.
Nu mag een hobby geld kosten en let ik over het algemeen wel kortingen dus dat verzacht de pijn wel iets maar desalniettemin blijft er een behoorlijk bedrag over wat reeds uitgegeven is.
Nu speel ik bij lange niet meer zoveel als een 5+ jaar geleden en merk ik dat ik steeds meer moeite heb met een titel uit te kiezen om daadwerkelijk te gaan spelen.
Het proces is ongeveer als volgt:
- Start Steam op.
- Kijk in de bibliotheek naar icoontjes van spellen
- Scrol er doorheen totdat ik een game tegenkom waar ik op dat moment zin heb.
- Bedenk een of ander matig excuus voor mijzelf om het alsnog niet te starten. (Zoals bijvoorbeeld: In game X kan ik niet snel saven en ik heb nu maar een half uur tijd, Game Y is een hele tijdsinvestering maar daar heb ik nu toch niet zoveel in)
- Sluit gefrustreerd Steam weer af en besluit iets anders te gaan doen.
Ja we hebben het het hier over een verschrikkelijk luxe “probleem”.
Nu heb ik in mijn voorbeeld over Steam, maar ik heb het vermoeden dat hier ook wel leden zijn die een behoorlijk grootte al dan niet fysieke spellen collectie bezitten.
Is dit herkenbaar voor sommige van jullie?
Hopelijk is de schrijfstijl van dit artikel niet te warrig, aan of opmerkingen zijn welkom.
Ik ga ook slecht op overvloed. Vroeger kocht ik bewust en single of een album en genoot ik van het aandachtig luisteren. Je speelde zo’n plaat echt grijs en de doosjes stonden trots in de kast te pronken. Met Spotify en consorten vind ik er geen klap meer aan. Leuk dat ik het hele oeuvre van Johnny Cash met een paar klikken in mijn bibliotheek heb staan, maar de charme is er voor mij echt af op deze manier.
Met VHS en dvd’s idem. Ik was pas in een kringloop en zag daar een oude 2006 lcd-tv met een aangesloten dvd-speler. Ice Ace. Ik kreeg gewoon heimwee. Lekker ouderwets een dvd’tje kijken. Er echt op uitgaan om een filmpje uit te zoeken, thuis het doosje op tafel, disc erin, en aandachtig kijken. Geen keuzestress. Het was veel meer een belevenis. Ik wil niet meerdere abonnementen met oneindig aanbod (overvloed), terwijl ik nooit eigenaar word van de content en dus rustig kan kijken wanneer ik dat wil (en hoe vaak ik wil).
En dan de games. Steam ben ik nooit aan begonnen: leerde twintig jaar geleden al dat goedkope illegale cd-roms met lelijk geprinte hoesjes zorgde voor afbraak van mijn gamepassie door de overvloed die dat creëerde. Daarom alleen op consoles blijven gamen, maar ook ik ben vol in de fuik getrapt die Gamepass heet. Nergens meer enthousiast voor te krijgen. Eigenlijk is het plezier al langzaam verdwenen sinds games eerst gedownload moet worden en je dus niet meer offline gewoon een disc kan draaien en kan gaan met die banaan… En dan heb ik nog niet eens over het leed van DLC’s, patches, grinding, craften, open-world, etc.
Ik heb vorig jaar een New Nintendo 3DS van Marktplaats getrokken en wat losse games besteld en had weer ouderwets plezier. De Switch vind ik dan alweer minder omdat je nu die retro games ook in zo’n abonnement hebt, i.t.t. tot de virtual console op de 3DS waarbij je voor een klein bedrag de games kocht.
Nu snap ik natuurlijk heel goed all-you-can-eat abonnementen niet meer weggaan en dat alles service-based aan het worden is. Straks betaal je zelfs een maandfee voor je IKEA sofaflix abonnement en krijg je maandelijks een nieuwe geleverd (eigendom Ikea uiteraard). Je bepaalt nog altijd zelf in hoeverre je hierin meegaat. Ik merk bij mijzelf als rasechte minimalist dat ik dingen gewoon steeds meer op mijn eigen manier ga doen. Geen streaming-abonnementen, een retroconsole kopen, de smartphone heb ik zoveel mogelijk gestript en is tegenwoordig een goedkoop model zonder dataplan. Ik typ dit bericht dan ook op een… PC. Jawel, dames en heren, dat is toch even fijn zo’n toetsenbord. De smartphone gebruik ik nauwelijks binnenshuis. Ik kon niet fatsoenlijk meer een voetbalwedstrijd kijken of ik zat weer doelloos te scrollen… Social media heb ik jaren geleden de deur uitgedaan. En ga zo maar door.
Flinke rant, maar zo is het gewoon voor mij. Er zullen genoeg mensen (iedereen om mij heen?) blij zijn met al deze ontwikkelingen dus ik heb mij er gewoon bij neergelegd: het is mijn probleem en ik moet er mee omgaan. Dus dat doe ik dus o.a. op de manieren die ik hierboven heb aangegeven. Aandacht, focus en waardering is wat ik nodig heb om van mijn passies te genieten (van gamen tot voetbal kijken), daarom blijft het zaak om niet de trends binnen de industrieën blind te volgen. Die zijn namelijk primair goed voor de aandeelhouders, niet voor de liefhebbers.
Mooie reactie! Precies dit merkte ik toen ik toegang kreeg tot het downloaden van muziek jaren terug. Was het uitzoeken van een nieuwe cd voorheen een hele happening met neuzen in de eindeloze cd-bakken, hoesjes kijken, album luisteren in de platenzaak met de hoofdtelefoon en soms die niet verwachte vondsten, bij het downloaden verdween dit totaal, één klik en je had inderdaad alle albums van een artiest. Het ergste is dat je het vaak helemaal niet luisterde, alles voor de heb.
Sinds een half jaar heb ik nu de Gamepass en hoe leuk het is om een game ‘veilig’ te kunnen proberen krijgt het wel minder waarde. In sommige gevallen vind ik een game zo leuk dat ik hem ook daadwerkelijk koop (zoals Snowrunner en Arkhem Knight) maar dat is dan puur om de ontwikkelaar te steunen en het gevoel te hebben dat ik de game echt bezit.
We leven in een tijd waarin alles snel en direct beschikbaar moet zijn, aanklikken, betalen, downloaden en klaar, al met al 5 minuten werk. Hiermee verdwijnt het gevoel van een leuke ontdekking en het uitzoeken in zijn geheel.
Mis ik die ‘ouwe tijd’? Ja, maar ik zie ook het gemak van de huidige ontwikkelingen. Het is aan jezelf om deze op zo’n manier te gebruiken dat je je er goed bij voelt en er voldoening uithaalt.
Mooie reactie en ik kan me er wel deels in vinden. Alleen bij muziek heb ik het wel iets minder. Oké, ik ging vroeger ook vaak naar de FRS om ff een cdtje te luisteren en daarna evt. te kopen, maar nu klik ik in Apple Music van alles aan en ontdek ik ook best veel. En veel albums luister ik wel vaak hoor. Ja, die hoesjes etc. mis ik wel een beetje.
Netflix en consorten vind ik vooral voor series wel fijn, want een serie kijken was eerder wel echt vervelend: of je moest elke week gaan kijken (als ie al op de NL TV kwam) met 18 minuten reclame en 42 minuten serie, of je moest voor veel geld een hele box kopen. Ik doe het nog wel eens als ik een serie echt tof vind, maar ik vind het fijn dat je ze nu gewoon kan kijken (veel series althans).
Ik vind wel dat de continue toegang tot alle informatie, het continue contact dat je met iemand kan hebben en het luie stoelprincipe (Getir, Gorillaz enz.) eigenlijk allemaal niet nodig zijn. Het was eerder eigenlijk wel prima, we draven allemaal een beetje te ver door.
En bij zowel games, films, muziek etc. denk ik dat de kwaliteit achteruit aan het gaan is. We zitten wel in een soort wegwerpmaatschappij. Snel consumeren en dan nooit meer naar om kijken. Maar misschien heeft het ook met de leeftijd te maken, dat je vroeger als kind gewoon meer van de dingen hield.
@Luigi
Ik denk dat het inderdaad ook met de leeftijd te maken heeft. Ik ben het met je eens over films, veel is tegenwoordig om te janken zo matig. Maar je mening over series, muziek en games deel ik absoluut niet. Op regelmatige basis maak ik nog prachtige ervaringen in al deze mediums mee. Smaak verandert ook met de jaren trouwens 😉
Dat consumeren/wegwerpen en niet meer naar omkijken vind ik persoonlijk meer een beeld wat we ons aangepraat hebben. We hebben het als volwassenen simpelweg te druk, er wordt veel te veel van je gevraagd. Werken tot je erbij neervalt, tig feestjes en sociale aangelegenheden, het huishouden en rond je 30 komen daar ook nog eens kinderen bij.
De tijd om je aan games te hechten, erover na te denken en meerdere keren uit te spelen heb je na de middelbare school niet meer. Als jij je Playstation/Xbox/Switch uitzet schakel je meteen weer door naar de orde van de dag.
Dit verhaal is zeer herkenbaar. En niet alleen met een steam library, maar daarnaast ook met GoG, playstation en nintendo. Op zolder staan er dozen met oude consoles en bijbehorende spellen. Sommige spellen zelfs nog in plastic.
Ik heb mij er bij neergelegd, dat ik een deel van de spellen die ik bezit nooit ga spelen. Ik hoop ooit een groter huis met mooie, grote mancave te bezitten en dan alles mooi uit te stallen. Die droom en het zo nu en dan een oude doos open maken alsof het een schat is, maken het voor mij waard.
Dit is precies hoe ik erin sta en dat zou ik eveneens hemels vinden later, die mancave.
Het verzamelen zelf en dat machtige gevoel van iets opentrekken wanneer jij wil maakt het voor mij een gedeelte onspeelbaar laten helemaal waard!
Leuk dat je wat plaatst. Het klinkt inderdaad als een luxeprobleem en het is wel enigszins herkenbaar.
Toen ik een PS1 had, had ik ook enorm veel games: hij was omgebouwd dus voor 10-20 gulden kon je destijds een spel kopen. Zelf had ik toen geen cent te makken, maar van mijn oma kreeg ik echt super vaak een klein zakcentje waar ik dan weer games van kocht. Het resultaat was dat ik super veel games had van bijna ieder spel enkel de eerste levels speelde.
Tussen 2006-2013 heb ik voor een gameswebsite geschreven. In ruil voor mijn reviews en andere artikels ontving ik vanaf een bepaald moment soms twee of drie games per week. Veel troep. Ik had een DS, een Wii en een PS3 die tijd en aangezien ik nog studeerde had ik wel wat tijd over, dus reviewde ik die games graag, maar door alle reviews heb ik weinig tijd gehad om echt van de games te genieten. Overigens speelde ik lang niet alle reviewcopy’s uit.
Toen ik om die reden en vanwege werkdrukte en andere activiteiten stopte met schrijven, is het gamen direct op een lager pitje komen te staan. Tegenwoordig doe ik het weer met veel meer plezier (eigenlijk sinds 2015 toen ik Link Between Worlds kocht voor de 3DS en daarna weer Nintendofan werd en een Wii U kocht), maar sinds die tijd heb ik wel een soort regel: eerst uitspelen, vervolgens een nieuwe game kopen. Ik speel dan wel altijd een Switch- en een PS5game tegelijk. Bij hele hoge uitzondering wil ik tussendoor nog wel eens wat kopen, maar als een game niet leuk genoeg is, dan verkoop ik m gewoon weer.
De verzameldrang heb ik niet. Het is veel leuker om in een game op te gaan en dan weer verder. Dan mis ik liever wat toppers (vaak pak ik die later alsnog).
Leuke reactie.
Vooral dat het in bepaalde mate herkenbaar is.
De regel van eerst iets uitspelen en dan pas iets nieuws kopen is iets wat ik zelf wil gaan toepassen, denk dat voor mijzelf ook beter bevalt dan lukraak maar wat kopen en het nooit starten.
Verzameldrang is bij mij wel een ding, helaas. Ik kan moeilijk afstand doen van spellen. Dus heb nog een halve kast vol liggen met allerlei spellen voor de 3DS, DS, Playstation Vita, Wii PS3 en Nintendo Switch.
Wat een herkenbaar verhaal, ook ik kan me soms maar moeilijk beheersen als ik een mooie sale in de Microsoft store zie.
Als ik dan die ene game voor een paar euro zie, een game ik bijvoorbeeld ooit eerder heb gehad, koop ik het toch weer.
Ook ik wil eigenlijk hoogstens 2 games tegelijk spelen maar soms lukt me dat gewoonweg niet, dan ben ik zo enthousiast over een nieuwe aankoop (of zo gefrustreerd over de huidige game 😉 ) dat ik toch met een nieuwe start met als gevolg dat ik niet alles uitspeel, al probeer ik dat wel. Eigenlijk doe je beide games daarmee geen recht omdat je spanningsboog dan te kort is en je de game amper een kans geeft.
Ik heb me dan ook voorgenomen om me niet meer te laten leiden door dat gevoel van: ‘ik heb het gekocht en moet het dus spelen’, en dat betekent dat ik het of niet meer koop of echt eerst probeer de huidige game (die ik toch ook echt enthousiast gekocht heb) uitspeel en dan pas doorga naar de volgende.
Het gaat mij overigens niet om het verzamelen maar ben snel enthousiast zullen we maar zeggen 🙂
Dit is zo ontzettend herkenbaar. Ik speel pas sinds deze console generatie echt single player games. De xbox had ik gelijk op dag 1 met gamepass erbij. Ik begon nog relatief rustig met games te kopen naast gamepass maar op een gegeven moment kwamen er steeds meer games die me wel interessant leken in de aanbieding erbij en werd mijn verzanrling groter en groter. En speelde ik soms zoveel spellen daardoor dat ik de aandacht te veel verspreide en veel games na een paar uur links liet liggen. Toen ik begin dit jaar ook een ps5 kreeg moest ik daar wel echt van aan gaan veranderen. Ik ben voor mezelf begonnen bij te houden welke spellen ik speel, wanneer ik ze uit speel en wat ik er van vind. Ik heb daarbij altijd 1 spel op de xbox en 1 spel op de playstation. Heel soms komt daar een 3e spel bij. Maar meestal is dat een potje fifa, Diablo, final fantasy 14 etc, dus niet echt spellen die je aan 1 stuk door moet spelen. Hierdoor ben ik wel spellen gaan uitspelen, ik heb nu 90% uitgespeeld van wat ik gestart was, alleen als het echt begon te vervelen, bijvoorbeeld Dying Light was cool maar na een uur of 60 werd het te eentonig. Nu ben ik ook gestopt met games kopen totdat ik een spel heb uitgespeeld mag ik van mezelf niets nieuws kopen en dat werkt aardig. Nu stapel je niets extras op in de toch al grote backlog en die game die op je wenslijst staat is binnenkort weer in de aanbieding en dan misschien nog wel goedkoper
Ik ben inderdaad ook met een lijstje begonnen waarin ik registreer sinds wanneer een game actief is en wanneer ik de game heb uitgespeeld dat geeft een mooi inzicht en maakt ook dat wanneer een game lange tijd ‘actief’ is zonder voortgang ik het dus te weinig speel. Ik probeer inderdaad ook 2 actieve games te hebben, het liefst één waarin je echt in een verhaal zit en één die je lekker voor de ontspanning kunt spelen, mooie en fijne afwisseling!
Ik speel en koop zelf 1 game per keer. En pas een nieuwe als ik met eentje klaar ben, puur om dit soort problemen te voorkomen.
Wat ik ook merk op steam is dat men vaak gewoon games inslaat onder het mom “die wil ik ooit spelen en nu is ‘ie maar x euro”.
Tja. Als je dan 20 games koopt voor 100 euro totaal, dan komt dit probleem naar voren. Wat ik heb geleerd is dat als een game nu in de aanbieding is, dan is ‘ie dat over een maand of 3 weer. Dus als je hem NU niet per sé wilt spelen, koop het lekker niet. Scheelt je weer voor overzicht (en geld).
Ik heb zelf een flinke verzameldrang en heb een grote collectie aan games voor zowel de Playstation als de Switch, fysiek en digitaal.
Ga ik alles spelen wat ik koop? Zeker niet, daar heb ik de tijd niet voor. Vind ik het zonde van het geld dat ik meer koop dan ik speel? Nee, eigenlijk niet!
Dat komt omdat ik van het verzamelaspect net zo geniet als het spelen van de games zelf. Van jongs af aan verzamelde ik al: stripboeken, flippo’s, TCG kaarten etc. Ik krijg een machtig gevoel wanneer ik besef dat ik uit zo’n grote bibliotheek aan toffe games kan kiezen, waar ik voor elke mood wel iets hebben liggen. Dat is voor mij voldoende om de aankopen te verantwoorden 🙂 Ben eveneens een trophy hunter (ook een soort verzamelen toch? xD).
Ik heb dus nergens spijt van!
De keerzijde is echter wel dat ik mezelf distantieer van Playstation Plus, Gamepass etc. Games moeten echt van mij zijn en ik heb een hekel aan paywalls.
Ten slotte nam ik mezelf kwalijk dat ik teveel spellen door elkaar speelde zonder iets af te maken, dat is zonde… Ik speel nu dus netjes 1 singleplayer spel per keer, in combinatie met Nintendo party games (Mario Kart, Party en Smash). Ik merk nu ook wel echt dat ik weer de eindes (incl. Platinum) haal.
Zeer herkenbaar verhaal, inclusief het niet kunnen kiezen wat nu te gaan spelen. Ben er laatst achter gekomen dat er op de XBOX en knop is die at random een spel voor je uitkiest. Erg handig in dat soort situaties als ik het even niet meer weet.
Verder probeer ik mijzelf aan te leren om pas een nieuw spel te kopen als ik de vorige uit heb. Dat wil helaas nog niet lukken.
Ik heb nog nooit een spel gekocht via Steam. Wat dat betreft ben ik van de fysieke spellen. Het dichtstbijzijnde dat ik kom, is toen ik een paar jaar geleden Cities Skylines kocht en tijdens het installeren aan Steam werd toegevoegd, waardoor ik het alsnog via dat platform moet spelen. Nee, net als de Epic Games Store, heb ik Steam alleen maar voor de freebies.
Meer spellen bezitten dan je kan uitspelen, kijk, dat ken ik dan weer wel. Ik heb op het moment meer dan 1.600 fysieke spellen voor ± 20 systemen. Naast dat ik het leuk vind om van alles te spelen, heb ik veel plezier van het verzamelen van van alles. Zo behoren tot mijn collectie bijvoorbeeld een Super Famicom met diverse games (zie mijn allereerste stukje op deze site), een PlayStation 2 TV, een aantal soundtracks op cd en een Xbox 360 Kinect. Eh, vergeet die laatste maar, ghehehe.
Ik heb ook een subverzameling die ik de Square Enix Legacy Collection noem. Die bestaat uit zo’n beetje alles dat door Squaresoft, Enix en Square Enix is uitgebracht door de jaren heen. Denk aan oude Dragon Quest spellen voor de Super Famicom, Final Fantasy delen voor de amerikaanse PlayStation en spellen of uitvoeringen die hier überhaupt nooit zijn uitgekomen. Kun je er echt wat mee? Afgezien van de amerikaanse spellen, nee, niet veel, maar het verzamelen maakt het gewoon leuk.
Het zal misschien niet hetzelfde zijn wat jij doet, maar ik begrijp het maar al te goed.