Terminator: Resistance review – Fallout-game op budget

In Terminator: Resistance speel je als de soldaat Jacob Rivers, die deel uitmaakt van het verzet tegen Skynet. Ongeveer dertig jaar na Judgement Day probeert Rivers in contact te komen met de zuidelijke divisie van het verzet in een post-apocalyptisch Los Angeles, met het doel om de zogenoemde ‘lijn van vernietiging’ van de Terminators tegen te houden. Deze missie wordt bemoeilijkt als Rivers erachter komt dat hij wordt achterna gezeten door een menselijke Terminator, niet wetende dat hij net als John Connor een belangrijke rol zal spelen in het neerhalen van Skynet.

De zoektocht van Rivers naar het verzet speelt zich af in verschillende semi-lineaire gebieden. De speler kan in elke omgeving vrij rondlopen en verschillende routes bewandelen, maar heeft weinig vrijheid om op avontuur te gaan. Helaas zijn locaties over het algemeen niet groot en interessant genoeg om er meer tijd door te brengen dan nodig is. Het is wel mogelijk om naast het hoofdverhaal ook kleinere missies uit te voeren voor de groep overlevenden die je onderweg tegenkomt, maar behalve het blij of boos maken van de npc’s en iets afwijkende tussenfilmpjes na afloop van het spel voegen deze weinig toe. Tijdens het spelen van Terminator: Resistance wordt het dan ook vrij snel duidelijk dat ontwikkelaar Teyon niet het grote budget en de mankracht heeft van bijvoorbeeld een Bethesda of Ubisoft.

Wie bekend is met de studio Teyon, heeft wellicht al alle hoop in het spel verloren. Teyon is namelijk dezelfde ontwikkelaar die in 2014 Rambo: The Video Game lanceerde, dat veel kritiek kreeg en door velen zelfs wordt gezien als een van de slechtste games ooit. Terminator: Resistance is ten opzichte hiervan al een grote stap vooruit, maar dat verandert niet dat het spel op veel vlakken een generatie achterloopt.

Op het gebied van gameplay doet Terminator: Resistance ons opvallend genoeg denken aan de Fallout-games. Zo bevat het spel een craftingsysteem om allerlei middelen en wapens te maken van gevonden materialen, kunnen deuren en kratten worden opengebroken door middel van lockpicking en kan de speler kiezen tussen knallen op vijanden of ze vermijden door er stilletjes langs te sluipen. Ook met verschillende rpg-elementen, waarmee de speler ervaringspunten kan uitgeven om beter te worden in verschillende vaardigheden, probeert Teyon meer diepgang te geven aan de gameplay. Geen van deze systemen bieden echter een betekenisvolle toevoeging, omdat het luidruchtig knallen op vijanden bijna altijd de beste optie is. We hadden dan ook geen behoefte om beter te kunnen sluipen of om betere items te gebruiken.

Ook visueel is Terminator: Resistance niet indrukwekkend. De eentonige locaties motiveren niet om op ontdekking te gaan, terwijl de generieke npc’s en de soms houterige animaties het idee geven dat je een spel van een aantal jaar geleden speelt. Bovendien helpen de ingesproken stemmen van de personages en de matige dialogen niet mee om geïnvesteerd te raken in het verhaal van het spel. Een enkel lichtpuntje zijn de originele muziekstukken van componist Brad Fiedel uit de eerste Terminator-film, die te horen zijn in en toch nog het echte Terminator-gevoel helpen opwekken.

Wat Terminator: Resistance tekortkomt qua diepgang en op visueel gebied, wordt helaas niet goedgemaakt in het shooter-gedeelte van het spel. Hoewel er weinig mis is met het schieten en de wapens op zich, zijn het namelijk vooral de vijanden die de ervaring te eenvoudig maken. Zowel de kleinere, minder angstaanjagende machines als de iconische T-800 Terminators, die na een paar uur in het spel verschijnen als vijanden, lijken ironisch genoeg niet slim genoeg te zijn om het de speler ook maar een beetje lastig te maken. Zo genadeloos als deze machines zijn in de films, zo ongevaarlijk in het spel.

In het spel word je als speler aangemoedigd om ook langs vijanden te sluipen, in plaats van alleen maar roekeloos het gevecht in te rennen. Zo zijn er bijvoorbeeld gadgets die geluid maken om de machines af te leiden. Op het normale moeilijkheidsniveau hebben we hier echter nooit de noodzaak van ingezien, omdat vijanden vrijwel nooit een echte uitdaging vormen. Bovendien wordt het spel nog makkelijker gemaakt met behulp van de nachtkijker, waarmee je vijanden door muren kunt zien, en het plasma geweer, het sterkste wapen in het spel dat de speler al redelijk snel krijgt. De enige echte Terminator in Terminator: Resistance is dan ook de speler zelf.

Rekening houdend met het beperkte budget van Teyon is het wellicht niet helemaal terecht om Terminator: Resistance af te kraken op alle hierboven genoemde punten. De waarheid is namelijk wel dat dit de mooiste en beste Terminator-game tot nu toe is en het spel een aantal interessante referenties naar de films bevat voor fans van de franchise. Aan de andere kant wordt er tegenwoordig nou eenmaal meer verwacht van een first-person shooter met rpg-elementen, helemaal voor een prijs van 40 euro.

Terminator: Resistance is nu verkrijgbaar voor Windows, Playstation 4 en Xbox One. Voor deze review is de game gespeeld op een Windows-pc.