The Decider Mijn hemel, die soundtrack. Misschien wel de kortste soundtrack die het maakt tot mijn lijstje van beste soundtracks ooit, na 24 minuten zijn je oren totaal uitgewoond en blijven de loops nog lang doorgalmen. De muziek is misschien niet eens zo gelaagd of episch als je nu wellicht verwacht maar geeft de sfeer van deze game enorm goed weer. Tijdens het schrijven van deze aanbeveling hoor ik de scheepskanonnen, doodskreten en rochelende crewleden elkaar één voor één afslachten en verlang ik direct weer naar het moment dat ik weer voet kan zetten aan boord van de ongenode gast om daar wat meer werk te verrichten. Want man, man, vrouw, vrouw (ik probeer politiek correct te blijven, ook in tekst) je zult moeten werken met je donder als hij terugkomt. Wie? Nou (slecht bruggtje passend bij dit format incoming…), de Obra Dinn in: Return of the Obra Dinn.
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/61731383/ss_63206a87c60ff7b4a5e22d98f10b426a6789981d.0.jpg)
Lucas Pope, de bedenker van de douane-simulator Papers, please heeft een behoorlijke obsessie met deductie en logisch redeneren. Nadat hij ons aan de grenspost heeft gezet om zonder enig medelijden uitgemergelde lichamen terug te sturen in de barre kou, heeft hij nu zijn fantasieën gebotvierd op een schip waar zo’n 60 bemanningsleden (nja, meer hun nabestaanden) nog steeds gillend in het zweet van moeten ontwaken. Er is nogal wat gebeurd en zo bijna iedereen is dood. Ja, shit happens, maar wie moet dat betalen in deze tijd van materialisme? Dat ga jij uitzoeken, als verzekeringsagent. Geen superheld, geen aan alcohol verslaafde agent, nee, een verzekeringsagent.
In het begin van dit klusje stap je aan boord van het schip met een notitieboekje, gastenlijst en een paar foto’s van de crew in levendigere tijden, dat laatste mag je letterlijk nemen. Je hebt hierbij maar één doel voor ogen: “What the fuck did I just see?” en met die gedachte stap je op het eerste lijk af. Een bizarre stopwatch begint te trillen en als je deze op het lichaam richt, wordt alles zwart. Hierna hoor je de laatste seconden van het leven van dit lichaam inclusief spraak en omgevingsgeluiden, tot in de details uitgewerkt. Daarna komt je zicht weer terug en sta je in een stilstaand tableau waarin de laatste seconde van het leven plaatsvindt.
De combinatie van het geluidsfragment en het stilstaande beeld geeft je informatie die je opslaat, opschrijft en onthoudt, waarna je jezelf richting het volgende lichaam beweegt.
Het gegeven is heel simpel, als jij van ieder crewlid op de foto’s weet te vermelden wie ze zijn en hoe ze aan hun einde zijn gekomen (als dat het geval is) dan ben jij de onvolprezen recher.. ehh.. verzekeringsagent en word je getrakteerd op het echte einde van deze game. Maar, nog belangrijker, dan heb jij donders goed door wat er allemaal gebeurd is op de Obra Dinn, vergeleken bij dit tochtje is de tocht op de Titanic nog een rustige attractie op een zondagmiddag in de Efteling. De enige drive om dit spel uit te spelen is ook de nieuwsgierigheid naar alle gebeurtenissen op het dek, in de masten en benedendeks en hierbij heeft meneer Pope zijn duistere en morbide fantasieën heel erg de vrije loop gelaten. Je gaat dingen meemaken en zien die je nog lang bij zullen blijven.
Het spel doet mij nog het meeste denken aan de logigrammen die ik als kind altijd invulde. De buurman van het huis met een oneven nummer heeft het niet gedaan met de buurvrouw van drie huizen verderop maar wel met de man in het huis met het rode dak toen hij betrapt werd door zijn vrouw. Wie deed het met wie? Je kent dit soort raadsels wel. De Obra Dinn is ook één grote vertakking van verhalen, waarbij het ene fragment de naam of slaapplaats kan verklappen van iemand die in het andere fragment zijn sterfscene toont, om vervolgens met het nummer op zijn slaapzak i.c.m. de gastenlijst te verhullen wie hij op de foto is. Vermoeiend? Nee! Intrigerend, hell yeah!
Deze game ademt atmosfeer en verhaalvertelling en lanceert daarbij een unieke gameplay die wij volgens mij nergens eerder gezien hebben. Het is uniek, gewaagd en met enorm veel toewijding gemaakt. De puzzel zit zo ontzettend goed in elkaar en sommige momenten aan boord van deze hellecruise zijn instant nachtmerrie-voer.
Er is een kans dat je inmiddels tussen twee werelden zweeft. Aan de éne kant een tekst vol orgastische bewoordingen en aan de andere kant de zaaddodende plaatjes die deze recensie sieren. De art-style is op zijn zachtst gezegd bijzonder te noemen, maar past als geen ander bij het avontuur. Het is totaal geen ramp als je dit plaatje niet helemaal passend krijgt in je hoofd want dat is nu precies waar deze game om draait, alle losse elementen passen als geen ander in elkaar en het is aan jou om dat te ontdekken. Dit geldt net zozeer voor de esthetische stijl als de onderliggende puzzel.
Het is tijd om afscheid te nemen, over de reling te hangen en even te zwaaien naar hen die op de bank achterblijven want je verblijft een poosje op zee. De golven slokken je op en je gedachten raken bezeten van dit meesterlijke moordintrige. Ik draai er niet langer om heen en raad je aan om terug te keren naar de Obra Dinn, nu het nog kan.
