Dit zijn twee feiten die precies bij mij passen.
- Één van mijn favoriete spellen aller tijden is Silent Hill 2
- Ik ben geen fan van jumpscares
Met deze gegevens in het achterhoofd, leek The Medium me een perfect spel voor mij.
Game: The Medium
Ontwikkelaar: Bloober Team
Uitgever: Bloober Team
Platform: PlayStation 5
Het gras is altijd groener…
Het is ondertussen alweer zo’n anderhalf jaar geleden dat de nieuwe generatie consoles werd geïntroduceerd. Persoonlijk ben ik wat meer fan van de IP’s van Sony, dus natuurlijk zou er eerst een PS5 in huis komen en mogelijk een paar jaar later nog wel een keer een asbak. Sorry, ik bedoel een Xbox Series X. Ik blijf die dingen door elkaar halen, hahaha. Ik heb gewoon meer met God Of War, Horizon, Ratchet & Clank en Spider-Man, dan met Halo, Gears Of War en Forza. Toch werd er voor de nieuwe Xbox een spel aangekondigd waar ik toch een beetje jaloers van werd. The Medium heette het. Daarin zou je in twee werelden tegelijk kunnen bestaan en doet toch al meteen aan Silent Hill denken. In plaats van reizen tussen de normale en een helwereld, zou je in splitscreen allebei tegelijk zien. Dat klonk wel heel erg gaaf, maar moet ik daar nou speciaal een asbak voor aanschaffen, of komt-ie misschien ook nog eens naar de Avengers Tower? Serieus, zo noem ik de PS5, ghehehe.
Yup, het bleek een tijdelijke exclusive. Ik had ‘m dan ook al gauw voor de PS5 besteld. Sterker nog, ik bleek ‘m twee keer besteld te hebben, zonder dat ik er erg in had. Op de dag van release lagen er dus twee mediums in mijn brievenbus. Of lag er een media, omdat het meervoud is? En is het dan bij elkaar opgeteld een maximum, een gemiddelde medium of juist een halve medium? Math = hard! Gelukkig kon ik makkelijk een exemplaar inruilen bij de desbetreffende winkel. De overgebleven game heb ik diezelfde avond nog opgestart.
Daar gaan we! Hoop ik…
Het spel speelt zich af in Polen, eind jaren negentig. Jij bent een vrouw genaamd Marianne. Zoals de titel al doet vermoeden, is ze een medium, die onder andere de kracht heeft om verloren zielen naar het hiernamaals te sturen, zodat ze eindelijk rust krijgen. Jack, de man die je heeft grootgebracht is overleden. Je start in zijn woning om een item te vinden. Enneeeeee… dat lukte me niet. Ik heb een half uur rondgelopen, maar ik kon het niet vinden. Ik baalde een beetje, want dit was een titel die ik erg graag wilde spelen. Lichtelijk gefrustreerd heb ik het toen maar even weggelegd en er een paar weken niet meer naar omgekeken. In de tussentijd heb ik ongetwijfeld wat andere spellen gespeeld, maar het bleef toch knagen. Ik wou The Medium spelen, want het leek me een heel gaaf spel. Een maand later heb ik het nog eens geprobeerd, maar helaas kwam ik even ver als de vorige keer. Ik zag het om de één of andere reden gewoon niet. En dat voor je allereerste opdracht. Zou het hele spel zo zijn? Want dan zou ik vast nooit ver komen.
Begin deze week wilde ik het toch nog eens proberen en wonderbaarlijk had ik het item vrijwel meteen gevonden. Drie maal is blijkbaar soms écht scheepsrecht. Gelukkig, want nu kon ik in ieder geval verder. Ik ben er toen meteen goed voor gaan zitten en een paar dagen later had ik het spel uitgespeeld en was ik een geweldige ervaring rijker.
Nadat je Jack hebt ‘gegeven’ wat je moest, word je gebeld door ene Thomas. Hij weet wie je bent, maar, nog belangrijker, hij weet wát je bent. Hij vraagt je om naar het Niwa Resort te komen en hem daar te ontmoeten. Met frisse tegenzin besluit je om er maar naartoe te gaan. Het pand blijkt volledig verlaten te zijn en half vergaan. Er is geen spoor van die Thomas te bekennen. Inbreken dan maar en kijken of we wat antwoorden kunnen vinden.
Hoe te spelen als een medium
Ok, leuk, maar wat is The Medium precies voor game? Het makkelijke antwoord is een horrorspel. Wat het in ieder geval niet is, is survival horror. Er is geen combat, er zijn geen wapens en er is geen item management. Wel zijn er af en toe stealth sections, maar relatief erg weinig. Het grootste gedeelte van het spel bestaat uit rondlopen en wat niet al te moeilijke puzzels oplossen in een creepy omgeving. Deze bestaat uit fixed camera angles, zoals we het gewend zijn van de survival horror games uit de 90s. In sommige reviews heb ik die zaken als negatieve punten voorbij zien komen, maar zelf vond ik het juist positieve aspecten van de game. Omdat je heel veel rondloopt en raadsels moet oplossen, deed het me in de verte ook een beetje denken aan point & click adventures. Alleen dan zonder pointen en clicken. De puzzels zijn niet echt moeilijk. Echte uitdagingen zul je niet gaan tegenkomen. Tenzij je natuurlijk mij bent en meteen in de eerste kamer van het spel al vastloopt, hahaha. Ergens richting het einde van het spel kwam ik een puzzel tegen in de normale wereld en die was zó duidelijk dat ik ‘m al met gemak opgelost had voordat ik de hint in de andere wereld tegen kwam.
De gimmick van dit spel is dat je regelmatig in beide werelden tegelijk bestaat. Het beeld is dan splitscreen (soms horizontaal, soms verticaal) en je ziet dan twee versies van dezelfde ruimte. Natuurlijk is de layout niet precies hetzelfde en heb je om puzzels op te lossen vaak items uit de andere wereld nodig. Tussendoor word je af en toe opgejaagd door een monster dat naarstig naar je op zoek is. Dit resulteert in een paar stealth sections, maar vergeleken met de totale speeltijd van zo’n acht tot tien uur is dit erg weinig. Dit bleek voor mij juist een goede verhouding. Ik ben nogal slecht in stealth games, ook al blijf ik ze proberen, tegen beter weten in. Soms moet je een andere kracht van je gebruiken, de out-of-body experience. Als je in de gewone wereld niet verder kan, maar in de andere wel, dan kun je uit je lichaam treden. In de normale wereld blijf je stilstaan, maar in de alternatieve kun je verder op onderzoek. De tijd die je dan hebt is niet oneindig. Langzaam maar zeker zie je de alternatieve Marianne vervagen en als je te lang in die staat blijft is het game over. Voor het zo ver is, kun je heel makkelijk terug keren naar je aardse lichaam en het gewoon opnieuw proberen als je er zo gauw niet uitkwam.
Iets dat soms ook wordt aangehaald als zijnde mediocre is het verhaal, dat niet echt hoogstaand zou zijn. Ook hiermee ben ik het oneens, omdat ik het wel een tof, persoonlijk verhaal vind. In de loop van het spel zul je dingen over de diverse karakters, inclusief jezelf, leren. Het is allemaal misschien niet bijster origineel, maar ik vond het zelf erg gaaf. En bij vlagen seriously messed up.
Zoals ik al eerder zei, heeft dit spel een creepy sfeertje, waar het het voornamelijk van moet hebben. Ik ben misschien een beetje een watje, maar ik voelde me regelmatig gewoon niet lekker op mijn gemak. En dat zie ik graag in een horrorspel. En dan vanwege de sfeer, niet omdat er elk moment een jumpscare aan zou kunnen komen. Meer psychologisch, zoals…? Jawel! Weet je wat daarbij ook helpt? Een soundtrack van Akira Yamaoka, de man achter de Silent Hill soundtracks. Dat voegde enorm toe aan de ervaring.
Conclusie
Ik zou dit spel een 8,5 geven. Ik vond het dan ook een geweldig spel. Vanwege het gebrek aan survival horror kun je het in dat opzicht niet echt vergelijken met de bekende namen, maar ik durf toch wel te zeggen dat dit mijn favoriete horror game is sinds Silent Hill 2, de Resident Evil 2 remake even niet meegeteld. Ik weet het. Het is geen verrassing, want het stond ook al in de titel, maar ik wou het toch nog een keer benadrukken. Niet iedereen zal dit echt eng vinden, maar ik vond het juist precies goed. Het spel is ook niet te lang, maar nou ook weer niet te kort. Graag zou ik hier een vervolg op zien.
Pluspunten:
- Creepy sfeertje
- Soundtrack door Akira Yamaoka
Minpunten:
- Puzzels niet echt uitdagend
- Niet heel veel variatie
Bloober Team is een poolse ontwikkelaar en de spirit wereld is gebaseerd op het werk van de poolse kunstenaar Zdzislaw Beksinski. Erg messed up, maar wel heel passend. Ik heb bewust alleen screenshots geplaatst van ongeveer het eerste half uur. Jajaja, tenzij je vast zit in de eerste kamer, ik weet het, hahaha.
Klinkt dit als iets dat je aanspreekt? The Medium is verkrijgbaar voor Xbox One, Xbox Series S|X, PlayStation 5 en PC. Ook staat het op dit moment op Gamepass, al is dat mogelijk aan verandering onderhevig.
Ik ben wel weer toe aan een goede horror-game, maar het splitscreen element spreekt mij totaal niet aan als ik eerlijk ben.
Je hebt zaken goed beschreven, het is helder wat je van de game vindt en waarom je dit vindt. Ik zelf hou van horrorgames die mij echt de stuipen op het lijf jagen, maar ik geloof niet dat dit zo’n game is. Wel erg tof dat je over deze game schrijft want ik lees en hoor er weinig over. Bedankt daarvoor!
Kleine tip : je schrijfstijl is soms wat rommelig en wat ‘te gesproken’ (alsof ik een appje van je lees) naar mijn smaak. De randzaken (over het niet kunnen vinden van het eerste item) zijn best leuk om te lezen, maar probeer hier niet te lang op door te gaan. Het haalt de focus enigszins weg. Ik merk dat ik de stukken waarin je het concreet over de game hebt het prettigst vond lezen. Zie het als feedback, het is verder een prima review!
Bedankt voor je feedback. Ik was er zelf ook al een beetje achter, eerlijk gezegd. Ik heb het in een enthousiaste bui geschreven. Niks mis mee natuurlijk, maar achteraf had ik het eerst even puntsgewijs uit moeten zetten, om daar vanuit verder te werken. Ik beschouw het dan zeker als opbouwende kritiek.
Leuk een review van je te zien en ook een duidelijke review.
Ik ben meer de op actie gerichte survival horror liefhebber, dus ik denk dat het niet echt mijn game is.
Dank je. Ik denk ook niet dat dit iedereen aan zal spreken, inderdaad.
“deed het me in de verte ook een beetje denken aan point & click adventures. Alleen dan zonder pointen en clicken.”
Meest briljante zin ever, haha. Maar ik snap wat je bedoelt.
Verder totaal niet my cup of tea deze game, maar leuk stukje.
Het was een vermakelijke game om te spelen, maar het einde is helaas een zware tegenvaller.