The Surge 2 review – Verdienstelijke soulslike

Een van de kritieken op The Surge was het gebrek aan een solide verhaal. Niet een meeslepend epos, maar enige vorm van world building dat daadwerkelijk iets doet met de boeiende premisse van de game en verkennende spelers beloont. Na de kortste introductievideo uit de geschiedenis van games, gooit The Surge 2 het verhaal compleet overboord. Althans, zo lijkt het.

De ontwikkelaar probeert er namelijk wel wat van te maken. De game begint in de futuristische stad Jericho City, waar je naamloze personage neerstort en daar vanwege een nanovirus voorlopig vastzit. Allerlei soorten bendes en sektes delen de lakens uit, terwijl de overheid de bevolking onderdrukt met zwaar geschut en robots. Gedurende je zoektocht naar antwoorden over het nanovirus en potentiele gevolgen voor de mensheid verschijnt er in hologramopnames constant een mysterieus meisje, dat na vijftien uur in het tweede tussenfilmpje van de game pas écht opduikt. Het verhaal geeft je geen reden om je te interesseren voor dit ogenschijnlijk mysterieuze personage, maar duwt wel steeds vage sciencefictiontermen, overdreven acterende npc’s en ‘edgy’ dialoogopties in je gezicht. Ook de antwoorden op je vragen zijn simpelweg niet boeiend en erg vaag, waardoor het verhaal meer kwaad dan goed doet.

Gelukkig zijn de gevechten tussen het verhaal door zo prettig en straffend als ze maar kunnen zijn. Deck13 had met The Surge al een briljant vechtsysteem bedacht en het vervolg overtuigt hiermee nog steeds. Los van ontwijken, blokkeren en slaan, selecteer je lichaamsdelen, die je uiteindelijk op lugubere wijze kunt amputeren. Sommige delen zijn bepantserd en leveren belangrijke scraps, wapens en recepten voor uitrustingen op. Andere delen zijn ‘bloot’ en zijn dus kwetsbaarder. Dit levert een boeiend risico-beloningssysteem op: gaan voor een snelle kill of het pantser breken en er met belangrijke items vandoor gaan.

In The Surge 2 werkt dit vlotte systeem nog steeds als een trein. Hier en daar zijn de animaties van je personage wat vloeiender en vergeeflijker en tevens is er een pareermechaniek toegevoegd. Dat laatste betekent dat je nog meer risico kunt nemen tijdens gevechten door aanvallen af te kaatsen, zo een groot deel van je staminabalk bespaart en een opening creëert om terug te slaan. Het in de juiste richting pareren van een slag is met de parry-implantaat – een passieve bonus – en veel oefening een hele fijne mechaniek. Wie het na dertig pijnlijke pogingen eindelijk onder de knie heeft en de soms verwarrende aanvalspatronen van vijanden kent, maakt een betere kans tegen de listige bendeleden, soldaten, robots en nanobeesten in de game.

Na de onwijs brute animaties bij het afhakken van een ledemaat – of het regelrecht eruit snijden van een romp – volgt een beloning in de vorm van scraps, die je veilig bij medbays dient te brengen om uitrusting te upgraden en te craften. De game biedt een overweldigende hoeveelheid aan pantserstukken en wapens, die je afhankelijk van een bepaalde speelstijl kunt instellen. Zo ziet ons personage – dat we aanvankelijk nog zo mooi hadden samengesteld in het customization-menu – eruit als een futuristische ninja-juggernaut met een lichtgevende katana. Ook zijn er tal van opties om je batterij-energie te spenderen aan implantaten met handige bonussen als extra snelheid, heelkracht of aangebrachte schade, waardoor je een unieke samenstelling kunt creëren.

Wat variatie qua vijanden betreft stelt The Surge 2 wederom een beetje teleur. De game introduceert nieuwe vijanden gestaag, zodat je hun aanvalsbewegingen kunt leren pareren en ze op een gegeven moment wel kunt dromen, maar al relatief snel slaat de herhaling toe. Ook sommige eindbazen worden soms herhaald, hoewel er ook een aantal tof ontworpen wezens en duivels moeilijke gevechten te vinden zijn in de game. Bazen zijn memorabel spannend en bevredigend genoeg om te bestuderen en te verslaan. Soms moet er een kleine grind aan te pas te komen, maar dat draagt enkel bij aan het gevoel van overwinning.

Wel vervelend zijn de sporadische cameraproblemen tijdens gevechten, waardoor je soms oprecht het loodje legt. Met name in kleine ruimtes kan de camera nogal dalen, waardoor je meer het achterste van de je personage bestudeert dan de vijand die ondertussen op je afstormt. Ook zitten omgevingsstukken soms in de weg wanneer je naar achteren beweegt en is er een gigantische eindbaas met lange poten die je simpelweg niet goed in beeld krijgt, omdat je één poot moet selecteren. Het gevolg is dat hij buiten beeld soms een aanval uitvoert, terwijl je totaal gefocust bent op dat ene been Het zijn kleine ergernissen die juist in een uitdagende game als deze voor extra irritatie zorgen.

De eentonigheid in The Surge was voor velen het voornaamste minpunt en in het vervolg is daar marginaal verbetering in gekomen. De game speelt zich af in de afgesloten stad Jericho City, die qua pure verscheidenheid beter uit de verf komt dan het eerste deel. Er is zowaar wat groen te bewonderen en gedurende de game bezoek je vluchtelingenkampen, discotheken, ziekenhuizen en gebouwen met meerdere etages. Dit maakt het reizen een stuk prettiger, maar tegelijkertijd is de aankleding van omgevingen zo mager dat er nog steeds een gebrek aan sfeer is in The Surge 2. In forten zijn grofweg twee winkels te vinden en voor de rest npc’s die niets staan te doen. Ook de stad zelf, die je kriskras doorkruist om bij de volgende locatie te komen, is een verzameling grijze gebouwen en donkere steegjes. Het is gewoon een beetje generiek.

Ook tof is de manier waarop The Surge 2 sociale elementen implementeert. Met je drone, die overigens een veelzijdige metgezel is tijdens gevechten, markeer je plekken met symbolen voor andere spelers. Omgekeerd spot je regelmatig symbolen van behulpzame spelers, die je de weg wijzen, je waarschuwen voor (heel irritant) verstopte vijanden en verborgen loot aangeven. Een puike aanvulling dus.

Helaas kunnen we dat niet zeggen van alle vernieuwingen in The Surge 2. Uiteindelijk is het een fijnere game om te spelen dan het eerste deel en een verdienstelijke soulslike, maar helaas schiet de game nog steeds tekort op aspecten die er echt toe doen.