The Witcher op Netflix – Waarom ik m’n hart vasthoud

The Witcher 3: Wild Hunt heeft een onuitwisbare indruk op me achtergelaten. Sommige videogames komen op het juiste moment onder de juiste omstandigheden, en deze game biedt alles wat ik op dat moment nodig had. Dit artikel is geen relaas over hoe goed The Witcher 3 wel niet is, maar weet dat de wereld me bij de lurven greep en totaal opzoog toen ik even wilde vluchten voor alles om me heen. De serie fascineert me zelfs zo dat ik de boeken ben gaan te lezen en eindelijk beleefde hoe Sapkowski The Witcher eigenlijk bedoeld heeft.

Mijn angst voor de uiteindelijke Netflix-serie is dus meer dan een allergie voor games op het grote scherm, maar een aantal factoren stelt mij enigszins gerust. Met name de wijze waarop hoofdschrijfster Lauren S. Hissrich op Twitter spreekt over de personages, haar visie op hun persoonlijkheden en haar respect voor de boeken wijst erop dat de serie in ieder geval in goede handen is. Hissrich omschrijft Geralt, Ciri, Yennnefer en zelfs personages die mij al waren ontschoten zoals ieder die verliefd is op de fantasy-serie dat zou doen.

Ook het feit dat Netflix de Poolse auteur Adrzej Sapkowski bij de productie ‘betrekt’ is ongetwijfeld van positieve invloed op de uiteindelijke acht afleveringen. Op z’n minst is de man die de Slavische mythologie op unieke wijze verweeft in fantasy zo nu en dan aanwezig om een oogje in het zeil te houden. De serie mag van mij namelijk niet het zoveelste drama worden op basis van welke acteurs goed scoren, bij welke kleursamenstellingen abonnees nooit meer terugkomen en de voorkeuren van het grote publiek. Nee, The Witcher is speciaal en ik kan niet wachten totdat ik kan aanschouwen hoe mijn favoriete momenten worden vertolkt.

Maar waar moet Netflix beginnen? Wat mij betreft bij het begin, namelijk de twee verhalenbundels: The Last Wish en The Sword of Destiny. Ik zou er absoluut vrede mee hebben als het eerste seizoen deze korte maar oh zo krachtige verhalen over de jongere Geralt gebruikt om de personages een achtergrond te geven die je bijvoorbeeld niet helemaal meekrijgt in de games. Bijvoorbeeld het emotionele moment dat Geralt er eindelijk voor kiest om Ciri onder zijn hoede te nemen, omdat het zijn lotsbestemming is en het kind bovenal niemand anders heeft. Of de brok in je keel die je als lezer krijgt wanneer Sapkowski vertelt hoe een geliefde van Geralt plotseling overlijdt aan de griep.

Hier en daar noemt schrijfster Hissrich ook personages die voorkomen in de saga, de vijf romans die volgen op de bundels. Het wordt een klus van Game of Thrones-niveau om de politieke geografie van The Continent neer te zetten, want zelfs tijdens het herlezen van de boeken haal ik soms nog steeds koningen, landen, steden en regio’s door elkaar. Niet dat de saga ongeschikt is voor een televisieserie, want deze boeken zitten bomvol spannende slagen, interessante inkijkjes in de ‘regels’ van magie en confrontaties met de vreemdste monsters. De vijf hoofdboeken zijn spannend, evenals regelmatig ontzettend geestig.

Eigenlijk weten we nog maar weinig over de serie. Wellicht komt Netflix met een nieuw verhaal en vormen de boeken slechts de fundering. Hier zit eigenlijk mijn grootste zorg, want een aantal van de series waar de schrijvers aan gewerkt hebben kan me niet bepaald bekoren, zoals Marvel’s The Defenders. Het verhaal van vooral deze serie gaat alle kanten op en dat heeft comicliefhebbers huilend achtergelaten. Aan de andere kant werken er ook schrijvers mee van onder andere het geweldige Jessica Jones en Daredevil, en is BAFTA-winnende regisseur Tomasz Baginski aan boord voor tenminste een aflevering. Een origineel verhaal kan flink misgaan, maar ook het niveau van CD Projekt Reds excellente uitvoeren halen.

Sinds de aankondiging van de serie is er nog niets bekendgemaakt over de casting van acteurs, los van het feit dat er wordt vergaderd. Gezien mijn gebrek aan expertise op televisie- en filmgebied kun je beter aan een pak vla vragen welke acteurs de rollen van de hoofdpersonages moeten vervullen, maar er doet een aantal suggesties de ronde waarin ik me kan vinden, zoals Mads Mikkelsen of Nikolaj Coster-Waldau als Geralt en James Cosmo als Vesemir. Veel van de acteurs die fans graag zouden zien lijken me overigens qua budget vrij hoog gegrepen en misschien heb ik zelfs liever dat Geralt wordt gespeeld door een nieuw gezicht.

Over met name Geralt is een hoop commotie onder ‘fans’, die de productie van de serie nog vele malen serieuzer nemen dan ik. Sommige lezers en gamers zijn bang dat zijn huidskleur of geslacht afwijkt van de boeken en schreeuwden moord in brand over de etniciteiten van het schrijversteam. Op zo’n moment is het belangrijk te realiseren dat fandom ook veel te ver kan gaan, en gelukkig sabelt hoofdschrijfster Hissrich de ene na de andere hater neer alsof ze zelf monsters in de pan hakt met een zilveren zwaard.

Uiteindelijk moet ik accepteren dat een televisieserie van een lange boekenreeks waar drie uitstekende games van zijn nooit dezelfde diepgang biedt. Mocht The Witcher op Netflix totaal in de soep lopen, dan doet dat uiteindelijk niets af aan de bestaande media. Hoewel ik daarnaast nog steeds geen hoge pet op heb van de originele Netflix-series zijn er genoeg redenen om de overzetting van mijn Witcher-vrienden naar de dienst positief af te wachten. Positief maar gespannen, zoals Roach in een moeras vol met nekkers.