Ubisoft nam na Assassin’s Creed: Syndicate het wijze besluit om wat meer tijd uit te trekken voor de Assassin’s Creed-serie. Maar de schoorsteen moet roken, dus proberen ze in de tussenjaren de kas wat op te vullen met opgepoetste heruitgaven van oude delen. Tussen Syndicate en Origins was er de Ezio-collectie, en nu tussen Odyssey en wat er ook volgend jaar moet uitkomen is er Assassin’s Creed 3 en Liberation Remastered.
Ik ga niet in detail uitleggen wat AC3 en Liberation zijn. Dat heb ik al hier en hier gedaan. In essentie is deze nieuwe bundel een veredelde GOTY-editie van AC3 met alle DLC – waaronder de Benedict Arnold-missies die destijds exclusief voor PS3 waren – die er ooit voor is uitgekomen. Het spel is visueel aanzienlijk opgepoetst met een breder kleurenpalet die de boel er zeker fraaier doet uitzien. De 3D-modellen zijn hetzelfde, want Desmond en andere personages in het moderne gedeelte lopen er nog steeds bij alsof ze zo uit de Tim Burton-versie van The Planet of the Apes zijn gesprongen. De interface is wat verbeterd waardoor de minikaart een stuk duidelijker is wat objecten in de spelwereld zijn in plaats van de generieke en nikszeggende stipjes uit het origineel. Maar ook Ubisoft weet dat je geen veertig euro gaat uitgeven aan een spel van ruim zes jaar oud, dus geven ze ook AC: Liberation mee, de spin-off die origineel op PS Vita uitkwam en na een eerdere HD-versie voor de tweede keer opgepoetst is. Deze is overduidelijk slechter geoptimaliseerd, want waar AC3 Remastered zowat altijd 60fps lijkt te halen, heeft Liberation Remastered hier nog wel eens moeite mee. Een beetje vreemd gezien het ooit moest draaien op aanzienlijk verouderde hardware als de PS Vita, maar het is niet dat je iets mist.
Nu we duidelijk hebben wat deze bundel te bieden heeft, kunnen we het hebben over de vraag: hadden we dit nou echt nodig? De echte liefhebbers van de serie hebben het origineel immers al. Daarbij heeft Ubisoft niet zo lang geleden, tijdens hun jubileumviering in 2016, deze ook gratis weggegeven en krijgen bezitters van de seizoenspas van AC: Odyssey de Remastered-versie gratis. Wat is de doelgroep die Ubisoft hiermee wilt aanspreken? Wie moet dit gaan kopen? Wat ook niet motiverend is om deze nieuwe versie van AC3 te halen is dat de multi-player eruit verwijderd is. Gecombineerd met Ubisoft´s besluit om de originele AC3 volledig uit de handel te halen voelt het als een verkapte wijze om AC3’s multi-player, voor zover die nog gespeeld wordt, de nek om te draaien. Je kunt hiermee beargumenteren dat deze versie van AC3 als totaalpakket inferieur is aan het origineel. Kan het gebrek aan multi-player opwegen tegen de Remastered’s verbetering? Verbetering die door Ubisoft groter is gemaakt dan het is? Zo beweerde de ontwikkelaar gameplay-mechanieken te hebben toegevoegd, zoals sluipen in bosjes of fluiten om tegenstanders te lokken, terwijl deze gewoon in het origineel te vinden zijn.
En dan heb ik het nog niet eens over de hamvraag: waarom AC3 en Liberation remasteren, als je een perfecte kandidaat daarvoor hebt in de vorm van de allereerste Assassin’s Creed? Dit spel, dat al bijna twaalf jaar oud is, zou enorm kunnen profiteren van een grafische update en zou voor hen die nooit een AC hebben opgepakt een uitstekend instappunt zijn; het is immers het begin van de serie. Met de Ezio-collectie kon ik het nog begrijpen; Ezio Auditore is mede door zijn grote rol in de hoofdserie het uithangbord van het AC-merk geworden. Maar Connor, het naïeve kind met de karakterontwikkeling van een baksteen?
Maar zijn er dan helemaal geen redenen te verzinnen waarom AC3 en Liberation Remastered wel moeten bestaan? Jawel, al zijn het er niet veel. Voor wie als ik niet echt geïnteresseerd is in AC’s multi-player is het wellicht makkelijker te slikken dat deze er niet meer is in ruil voor wat betere graphics. Het is een nostalgische trip in het verleden van de serie; het deed een hoop dingen slechter, zoals het vechten en die tergende optionele doeleinden in missies, maar ook een hoop beter. En dat brengt mij bij de belangrijkste, en enige echte reden waarom vooral AC3 Remastered moet bestaan, al is het één verzonnen uit ijdele hoop.
De serie heeft na AC3 enorme steken laten vallen als het gaat om narratief. AC4: Black Flag was een sterke epiloog voor de Desmond-sage en leek een springplank te zijn naar een nieuw overkoepelend plot waar alles aan opgehangen kon worden. Maar het ging nergens heen, want na jaren de spanning, voor zover die er was, te hebben opgebouwd besloot de ontwikkelaar om dit verhaal stilletjes elders, in een stripboekenreeks, af te sluiten. Alsof George Martin in het nieuwste deel van Het Lied van IJs en Vuur zou schrijven dat al het gedoe rond de draken opeens geen rol van betekenis meer speelt en dit uit te leggen niet meer dan een paragraaf waard vond. Het feit dat Ubisoft er vervolgens niks voor in de plaats bracht, toont aan dat de schrijvers van de Assassin’s Creed-serie zoekende zijn. Daarom hoop ik dat terwijl Ubisoft bezig was met het oppoetsen van AC3 – niet Liberation, want die gaat nergens over – de juiste mensen in het bedrijf meekeken en bij zichzelf te rade gingen. Dat ze zich lieten inspireren door het overduidelijk hogere niveau van dit spel’s schrijfwerk, ook al was het niet perfect. ‘Weet je nog dat we ooit een idee hadden waar we heen wilden met de serie? Dat er iemand als Corey May rondliep om de rode lijn te bewaken? Dat de tijd en plaats waarin een AC-spel zich afspeelde niet alleen cool waren maar ook resoneerden met het verhaal dat we vertelden? En dat dit verhaal niet zo zwart-wit was en de speler uitdaagde om na te denken?’ Het zou fijn als deze gedachten en vele als deze bij de juiste mensen bij Ubisoft zijn opgekomen, maar zoals ik al zei, het is niks meer dan ijdele hoop.
Dus hoewel deze Remastered-bundel niet iets wat wij als consument nodig hebben, is het misschien wel iets wat Ubisoft zelf nodig heeft om de kwaliteiten van de serie te herontdekken.
Heer Mida 
