Vijf memorabele momenten in games

Let op! Dit artikel bevat spoilers

Of het allemaal echt zo bijzonder was, weet ik niet zeker, want om mijn goede herinnering te bewaren, heb ik Tallon Overworld niet opnieuw bezocht voor dit artikel, maar destijds was het echt vet. Op dat moment had ik geen enkele ervaring met Metroid en schoot ik me een weg door het ruimtestation, om vervolgens net op tijd mijn ruimteschip in te stappen, voordat het station vernietigd werd. Vervolgens kwam ik met mijn ruimteschip op Tallon Overworld terecht. Het is er grijs en grauw, het regent en alles wijst op een verlaten planeet. De sfeer op dat moment bleek een goede afspiegeling van de sfeer in de rest van de game en bleek symbool te staan voor de verlaten sfeer in de gehele Metroidreeks.

Zelden heb ik zo erg naar een game uitgekeken als naar Resident Evil 4 en dat kwam door een lang artikel in het tijdschrift NGamer. Mijn ervaring met Resident Evil was op dat moment nul, maar na het lezen van het artikel wist ik één ding zeker: “Dit wordt één van de beste, spannendste games ooit.”

Als Leon S. Kennedy word je aan de rand van het bos, vlakbij een dorpje afgezet door twee agenten. Je besluit als eerste een soort blokhut te onderzoeken en wordt direct geconfronteerd met de eerste geïnfecteerde. Na een gevecht kan je verder naar het dorpje, waar je al vrij snel op een plein aankomt. De klokken van de kerk beginnen te luiden, de geïnfecteerde dorpsbewoners hebben je gespot en zullen er alles aan doen je te vermoorden. De Spaanse kreten vliegen om je oren en je vlucht een gebouw binnen. De kettingzagen beginnen te ratelen. Snel schuif je nog wat kasten voor de deuren en ramen, trek je je wapen en zoek je een gunstige plek. Je bent nergens veilig, de hulpmiddelen zijn beperkt, maar je moet zien te overleven. De toon voor Resident Evil 4 is gezet.

Mijn all-time favorite game en tevens allereerste game is Super Mario Bros 3 voor de NES. Deze game zorgt voor het meest bijzondere en misschien wel meest belachelijke moment uit mijn rijtje, maar het is me wel altijd bijgebleven. De NES was voor ons destijds misschien wel het grootste cadeau dat we konden wensen. De console werd vergezeld met Super Mario Bros 3., maar het probleem was dat we niet konden saven. Daarnaast was ik (als zevenjarig jochie) er heilig van overtuigd dat het kasteeltje op de eerste kaart het einde van de game was, dus wilde ik niet alles in één keer uitspelen.
Daar kwam verandering in toen één van mijn klasgenootjes op bezoek kwam. Na bijna drie levels verdween hij door een platform, liep in de achtergrond van het level zo naar een paddenstoelhuisje toe, pakte hij een fluitje en bracht ons zo naar een andere wereld. Ik wist niet wat ik zag! Hij stelde me gerust en zei dat je er ook gewoon kon komen door het kasteeltje uit te spelen en dat er in totaal acht werelden zijn. Maandenlang speelplezier lag aan mijn voeten. Wat was ik blij!

Nog een Super Mario game zorgt voor mijn meest recente toffe moment. Namelijk het einde van Super Mario Odyssey, waarin je na een gigantisch lang level de top van de wolkenkrabber op de maan bereikt. Compagnon Cappy heeft een afscheidswoordje, de muziek is geweldig, de game die je daarvoor weken of maanden hebt gespeeld flitst weer even in je gedachten voorbij. Een moment van bezinning. Fantastisch!

The Last of Us heb ik helemaal grijs gespeeld en in alle standen uitgespeeld, maar wat was het soms moeilijk. Er zijn zoveel indrukwekkende momenten in deze game, maar het meest benauwde moment vond plaats ergens in aan het einde van een gebouw waarvan de uitgang geblokkeerd is, vlak voordat je een sluipschutter tegen het lijf loopt. Je zit vast dus en op zo’n moment komen er altijd Clickers. Je bent in een kleine ruimte en daarvoor is een hal met trappen waar je naar beneden bent gesprongen. Terugkeren en wegrennen zijn geen opties. Je moet de golven aan Clickers zien te verslaan.

Het moment dat ik nu beschrijf maakte vooral indruk toen ik het in de Survivor mode speelde (één na hoogste moeilijkheidsgraad). Ik was op dat moment slecht voorbereid, had weinig hulpmiddelen en het lukte me maar niet om ze allemaal te verslaan, dus deed ik na enkele tientallen keren het domste wat ik kon doen: de moeilijkheidsgraad terugschroeven. Het resultaat: ik unlockte aan het eind van het spel de Grounded mode niet, waardoor ik het nogmaals op Survivor moest uitspelen.