Waarom ik game.

‘Dat jij je tijd verdoet met het spelen van spelletjes, daar snap ik echt niets van’, dit is een uitspraak die (misschien niet helemaal letterlijk op deze wijze geformuleerd) de meeste gamers in welke vorm dan ook wel eens gehoord hebben. Je afsluiten en het lezen van boeken is prima, uren druk zijn met Insta-gram is sociaal ook acceptabel en de hele dag series binge-watchen op Netflix een mainstream bezigheid. En dan hebben wij gaming… Gaming wordt kennelijk nog wel eens gezien als de ultieme ‘kinderlijke’ tijdverspilling. Er zijn zoveel mensen die blijkbaar geen hol snappen van wat gamen precies inhoudt of leuk maakt. Het is niet hersenloos op knopjes drukken en ‘piew, piew, piew..’, gamen kan zoveel meer zijn dan dat. Het spelen van spellen kan écht een meerwaarde hebben, net zoals vele andere hobby’s je leven kunnen verrijken. Waarom ik game? Lees hieronder gerust verder. 

1. Verwondering.

Games kunnen mij echt verwonderen en werkelijk laten genieten van wat zij te bieden hebben. Net als dat ik gepassioneerd naar bepaalde schilderingen, films of getekende werken kijk, kan ik ook enorm enthousiast worden van de cosmetische kant van veel games. Het is heerlijk om je onder te dompelen in een game en te genieten van een fijne sfeer of prachtige vormgeving. Ik kan soms letterlijk stilstaan tijdens een speelsessie en gewoon genieten van wat ik zie. De vormgeving in games als The Witcher 3 (de eerste keer Kear Morhen), Assassin’s Creed (wat een uitzicht!), American Mcgee’s Alice (Heerlijk bizar en sfeervol) en bijvoorbeeld TLoZ : Majora’s Mask (het gevoel je in een soort carnavaleske limbo te begeven) vreten mij op en maken van iedere speelsessie haast een toeristische reis. Heerlijk.

2. Het beleven van verhalen.

Net als dat ik graag boeken lees, films kijk en naar de verhalen van anderen luister, haal ik ook heel veel voldoening en plezier uit het beleven van verhalen in games. In alle eerder genoemde media beleef je een vertelling vaak als omstander (iemand die in stilte de verhalen van anderen beleefd maar hier geen impact op heeft), in games ben jij echter geregeld zélf de persoon die het verhaal doorloopt. Dit maakt voor mij de zaak een stuk intenser en geeft mij het gevoel dat alle belevingen mijzelf daadwerkelijk overkomen. Zolang de verhalen goed geschreven zijn maakt het mij niet uit in welk format deze aangeboden worden. Zo hou ik van de lineair uitgezette verhalen in games als Dead Space, Bioshock en The Evil Within. Maar haal ik ook veel plezier uit spellen die verhalen verstoppen om gevonden te worden (lees: Betreed onverhoeds een hutje in Skyrim en start spontaan met een nieuwe quest). Een verhaal in games kan mij ontroeren, oprecht boos maken of zelfs shockeren. Soms kan ik na het uitspelen van een spel met een dieper plot nog dagen nadenken over de inhoud van deze. Onder de douche of in bed loop ik dan echt te malen over bepaalde ethische, theologische of sociale probleemstellingen die een game mij voorgeschoteld heeft. Een game met een goede verhaallijn blijft mij bij, en verrijkt mijn leven op een heel bijzondere manier.

3. Veiligheid.

Ondergetekende is iemand die het leven verrekte veilig doorloopt. Ik heb moeite met het nemen van risico’s of mij aan zaken te verbinden die ik niet gemakkelijk kan ontbinden. Daarbij heb ik geen hoge pet op van mijzelf of mijn vaardigheden. Ik ben een aardige fuck-up die praktische zaken makkelijk verprutst of fout doet (iets met twee linker handen). Gamen is voor mij wat dat betreft een hele veilige haven. In games kan ik doen wat ik wil zonder dat dit echte consequenties heeft ; Ik parkeer met gemak een aanhanger achterwaarts in zonder bang te zijn zaken te beschadigen, ik vraag bloedmooie vrouwen uit het niets op date, ik durf voor mijzelf op te komen in iedere denkbare situatie en ik timmer zonder blikken of blozen hele bouwwerken + aangelegde tuinen uit de grond. In het echte leven zou ik hier wel 10 keer bij nadenken of sommige zaken zelfs niet eens ondernemen omdat de comfortzone te lekker aanvoelt. 

Tel daarbij op dat ik te kampen heb met een prikkelbare darm, en je snapt gelijk waarom gamen voor mij zo aantrekkelijk is. Door mijn darmproblemen heb ik meermaals in de situatie gezeten dat mijn darmen enorm opspeelden terwijl er geen toilet aanwezig was. Deze momenten waren (vergezeld door een bezweet voorhoofd vanwege hevige buikkrampen die zelfs doortrekken tot je bovenbenen) zo naar en heftig, dat ik mij inmiddels enorm gespannen voel wanneer ik me in een situatie bevind waarbij er geen sanitaire voorzieningen aanwezig zijn. Er is haast sprake van een fobie. Een autorit van een paar uur, het lange zitten in een kerk of het spelen van een escape room zijn dan ook zaken die ik verafschuw. Lange reizen zul je mij dan ook niet van harte zien maken, terwijl ik eigenlijk best wat meer van de wereld zou willen zien. Het klinkt wat sneu ; maar dit is één van de redenen waarom ik zo kan genieten van games. In games kan ik er namelijk wel ‘op uit’ en andere omgevingen zien en diens inhoud ervaren. Dit is mede een reden dat het spelen van games voor mij zo aantrekkelijk is. Ik kan even weg zonder spanning, iets dat voor mij niet vanzelfsprekend is.

*Voordat ik allemaal goedbedoelde tips krijg (deze waardeer ik enorm hoor, maar ik ben ze graag even voor); ik ben inmiddels in behandeling geweest rond de spanningen omtrent mijn darmen, en inmiddels gaat het een stukje beter en durf ik meer risico’s te nemen. 

4. Verwerking.

Meta schreef laatst over het feit dat enkele geliefde games een vervelende nasmaak kregen omdat zijn vader overleed (Nogmaals gecondoleerd en ik hoop dat je het verlies langzaam maar zeker een plekje kunt geven Meta..). Mijn vader is enkele jaren geleden ook overleden na een ziekbed van twee jaar, en ik moet zeggen dat games mij juíst hebben geholpen en nog steeds helpen bij de verwerking van dit verlies. Zo is er de game genaamd Spiritfarer, die jou in de schoenen van Stella terminale zielen hun laatste wensen laat vervullen om hen vervolgens te vergezellen naar het hiernamaals. Dit spel liet mij meer dan eens reflecteren op mijn eigen verliezen, en weer even de momenten terughalen die ik had weggestopt. Iets wat ik als confronterend maar prettig ervaren heb. Want soms is het gewoon fijn om weer even terug te denken aan de kutzooi die je inmiddels een plekje hebt gegeven, om je even vol over te geven aan je verdriet. Want juist na het afblazen van flink veel stoom, voelt iedere diepe neus vol lucht als een ware verfrissing. Alsof je na een lange en diepe vergadering met jezelf even een paradijselijk luchtje schept.

Ook een groot deel van de verhaallijn uit de game Red Dead Redemption 2, heb ik heel anders beleefd dan wanneer ik deze game vóór mijn vaders ziekbed zou hebben gespeeld. Wederom ‘right in the feels’ maar wel op een wijze die mij emotioneel precies even het gevoel gaf dat ik op het moment nodig had. 

Niet alleen rouw of verlies spelen echter een rol in games, ook zware persoonlijke gevechten kennen zo hun virtuele vertalingen. De game Celeste wist mij bijvoorbeeld echt weg te blazen, want hoe kan een pixelige platvormgame nu een zwaar onderwerp als depressie op een reële en respectvolle manier tackelen? Speel de game en je komt er echt achter dat het verhaal van Madeleine deze ongelofelijk zware psychische staat van zijn op een prachtige manier weet te benaderen. Ikzelf ben niet depressief of ooit geweest, maar toch heb ik zeker een flinke portie levenslessen uit deze titel kunnen halen. Dat je fouten mag maken en de weg naar succes of betere tijden geen simpele is, weet Celeste je maar al te goed duidelijk te maken. 

Het spelen van games met zware thema’s die parallel lopen aan zaken in jouw eigen leven, kunnen echt helpen bij de verwerking van de moeilijke momenten die het leven je onvermijdelijk voor de kiezen gooit. Games van dit kaliber laten je hoe dan ook nadenken over je problemen in plaats van deze weg te stoppen. Een positief iets, want opkroppen is nooit een uitweg. Geef jezelf de ruimte om leeg te lopen.

Mijn tip aan gamers die zich in donkere tijden begeven is dan ook ; probeer eens een game te spelen die qua content meegaat in wat jij meemaakt. Dit heeft mij in ieder geval geholpen met mijn verwerking. Niet dat het zaken oplost of laat verdwijnen, maar het geeft je wel de mogelijkheid om rustig na te denken en zaken wellicht een plekje te geven. Juist als je geen prater bent is dit een goede alternatieve uitlaatklep. Vergeet echter niet dat praten met anderen wél heel erg belangrijk is. Een game kan nog zo sterk zijn in wat het doet, het is geen vervanging voor het communiceren en weerleggen van problemen met mensen van vlees en bloed. 

Waarom game jij? Wat doet gamen voor jou? Laat het mij weten in de comments.