Michael-Raymond-Clayton 
Wat doe je als er van je pappie en mammie geen spelcomputer in huis mag komen? Exact, je gaat zo snel mogelijk op kamers en koopt zelf zo’n apparaat. Zo verging het mij in elk geval ergens halverwege de zero’s en man, man, man, wat was ik toch blij met mijn Xbox 360. Al was ik ook wat jaloers op alle Playstation-exclusives en dus koos ik voor de volgende generatie voor een Playstation 4. Daar heb ik geen spijt van gehad en de Playstation 5 staat inmiddels ook al een hele poos in de pre-order. MAAR… hoewel ik niet het gevoel had veel Xbox-exclusives te missen, was ik toch wel wat jaloers op GamePass: zoveel goede spellen voor zo’n betaalbaar bedrag, wie wil dat nu niet?
En dus besloot ik mijzelf – toegegeven, ook omdat ik vrees dat die Playstation 5 nog wel even op zich zal laten wachten; bedankt Scalpers!! grrrr – dan ook maar te trakteren op een Xbox Series S voor ‘erbij’. Kon ik toch maar mooi van GamePass genieten. En dat heb ik nu bijna twee maanden volop gedaan! Er is geen ontkennen aan: GamePass biedt héél veel waar voor je geld. Toch zet ik mijn abonnement stop en gaat mijn Xbox in de verkoop. Waarom? Om twee redenen:
Spelen, spelen, spelen
Het frustreert mij in hoge mate dat slechts twee weken van te voren bekend wordt gemaakt dat spellen van GamePass verdwijnen. Ik heb een baan en een gezin en kan dus niet elke dag gamen. Soms wel eens dagen achtereen niet. Ik heb dus echt behoefte aan een vroegere waarschuwing. Niets zo vervelend dan om erachter te komen dat je een spel mist (of niet kunt afmaken) omdat je aan het ‘verkeerde’ (lees: langer beschikbare) spel bent begonnen. Ik merk dat dit bij mezelf resulteert in een soort drift om alles vooral maar heel snel te willen spelen uit angst dat er straks spellen verdwijnen die ik nog graag had gespeeld. Dat komt het plezier (en mijn nachtrust) niet bepaald ten goede.
Best vermakelijk
De belangrijkste reden is echter dat ik merk dat je met een dienst als GamePass niet de spellen speelt die je nu per se altijd al wilde spelen, maar toevallig die spellen uit het aanbod die het meest aansluiten bij jouw voorkeuren. Je speelt dus niet de leukste games, maar de leukste beschikbare games. En dat is een wereld van verschil. Ik betrap mijzelf er nu na nog geen twee maanden al op dat ik te vaak spellen speel waarvan ik denk: “Best vermakelijk”. Maar is dat voldoende? Natuurlijk niet! Ik wil spellen spelen waar ik naar heb uitgekeken; die volledig aansluiten bij mijn wensen; waar ik op mijn eigen tempo tientallen, zo niet honderden uren in kan storten! Zonder dat stemmetje in mijn achterhoofd dat mij wijst op andere spellen die snel zullen verdwijnen. En natuurlijk weet ik wel dat ik niet beperkt ben tot GamePass en ik daarnaast ook andere spellen kan aanschaffen voor mijn Xbox – al is dat dus niet waar dit artikel over gaat – maar ik betrap mezelf erop dat ik met GamePass toch spellen ga proberen die mij op voorhand al hooguit “best OK” lijken. Want hey, als je al die spellen toch tot je beschikking hebt, is het toch zonde daar geen gebruik van te maken? En bovendien, waarom nu veel geld uitgeven aan nieuwe spellen als die straks wellicht ook naar GamePass komen?
Voor mij dus geen GamePass meer al onderschrijf ik de kwaliteit ervan. En ook geen Playstation Now of Playstation Plus. Ik koop alleen nog spellen die ik heel graag wil spelen en betaal daar dan graag wat extra’s voor. Er zullen zeker ook periodes zijn waarin er niets uitkomt wat ik écht heel graag wil spelen en zal ik je eens een groot geheim vertellen? Dan speel ik in die periodes gewoon eens even niets!
Halve zool?
Vermoedelijk ben ik de enige halve zool die zo tegen GamePass aankijkt, maar wellicht herkent iemand zich er ook wel in. Ik zou het leuk vinden dat hieronder te lezen.
