Red Dead Redemption 2 vertelt het verhaal van Arthur Morgan, lid van de Van der Linde-bende. De game speelt zich af aan het einde van de negentiende eeuw, in een tijd waarin de centrale regering steeds machtiger wordt en het Wilde Westen steeds meer weet te temmen. Met name Dutch, de charismatische leider van de Van der linde-bende, heeft het daar moeilijk mee. Het strookt namelijk niet met het ietwat geromantiseerde bestaan dat deze vrijheidlievende bandiet nastreeft voor zichzelf en zijn bende.
Bovenstaande is een summiere samenvatting, maar hoe uitgebreid je deze ook zou maken: een samenvatting zal het gevoel van Red Dead Redemption 2 nooit kunnen overbengen. Je kunt lezen over hoe bizar gedetailleerd de wereld is, over hoe goed de personages zijn uitgewerkt en over de fenomenale sfeer van de game. Er zijn inmiddels onwijs veel artikelen en reviews die hier veel dieper op ingaan, zoals deze van Dennis. Maar lezen dat Red Dead Redemption 2 een meesterwerk is, is heel wat anders dan na een dik jaar wachten eindelijk met de game aan de slag kunnen. En iedere speler van deze game zal moeten toegeven dat wat Rockstar heeft neergezet een meer dan indrukwekkende prestatie is.
Lekker organisch
Wat de game bovenal zo indrukwekkend maakt, is hoe organisch de wereld is. Er is geen andere spelwereld die zo echt aanvoelt als het Amerika van Red Dead Redemption 2. De natuur is van ongekende schoonheid en bijzonder geloofwaardig, mede door de fenomenale lichteffecten. Net zo indrukwekkend is de fauna die het voorrecht geniet om door deze prachtige wereld te mogen wandelen. De wijze waarop een hertje nog even z’n koppie verschrikt optilt voordat een pijl zich een weg in diens hals boort is bizar realistisch. Om die kleine bambi daarna op de grond zien liggen spartelen is stiekem een beetje intimiderend.
Maar ook de wijze waarop alles naadloos aansluit bij de bewoonde en soms niet zo beschaafde wereld is geweldig. De wereld staat volledig met elkaar in verbinding en bestaat niet uit een paar losse gameplayelementen. Natuur, politiek en geweld zijn nauw met elkaar verweven. Het voelt alsof de wereld het ook zonder jou prima redt en stiekem verdergaat als jij je pc hebt uitgezet. Alsof de wereld je hulp wellicht heel goed kan gebruiken, maar niet op je gaat wachten voordat het zich mogelijk in de duisternis stort.
Wanneer je zo’n indrukwekkende game op een pc laat draaien, dan komt er nog een schepje bovenop deze ervaring. Los van extra in-game content voor de pc-versie, waaronder een nieuwe missie, meer activiteiten op de map, een stel zeldzame paarden en wapens, en mods, zijn er ook legio technische voordelen. Denk aan verbeterde lichteffecten en een hogere framerate, mits je pc het trekt. Want wanneer je losgaat op alle toeters en bellen die te vinden zijn in de instellingen, dan gaat de game het je pc zeker moeilijk maken. Wanneer je echter opzoekt wat de beste instellingen voor jouw pc zijn, dan is Red Dead Redemption 2 een prachtige game die prima loopt. Tenminste, als het goed is.
Vinger gymnastiek
Op internet zijn inmiddels meer dan genoeg klachten te vinden en op Metacritic wordt de game fanatiek gereview-bombed. En eerlijk is eerlijk: mijn speelsessies verlopen ook zelden probleemloos. Het begint bij de Rockstar launcher die, naast het scannen mijn van mijn pc, onterecht verkondigd dat ik een ban oploop wanneer ik die extra en illegale bestanden niet als de sodemieter weghaal uit de installatiemap.
In de game zelf gaat ook het een en ander verkeerd. Het menu is ontzettend glitchy en verdwijnt naar verloop van tijd volledig, waardoor je op de gok op onzichtbare knoppen moet drukken. De game crasht telkens als mijn wifi wegvalt, af en toe als de game progressie wil opslaan, en steevast na elk hoofdstuk van het verhaal. Af en toe neemt zo’n crash mijn hele systeem mee in z’n val. Soms valt het geluid weg en andere keren ervaar ik framerate drops op rare momenten met weinig spektakel op mijn scherm. Om vervolgens als een zonnetje te draaien wanneer zo’n vijftig vijanden mij en mijn bendemaatjes beschieten.
Daarnaast heb ik behoorlijk moeite met de besturing. Niet omdat de besturing wat log is, maar vanwege de hoeveelheid knoppen. Je hebt bizar veel verschillende knoppen nodig voor basisacties en nog meer om bepaalde complexere taken uit te voeren. Ik moest stiekem een beetje lachen nadat in het begin van het verhaal m’n hoed en pistool verloor tijdens een gevecht. Na het verslaan van de betreffende vijand kon ik met de ene toets mijn hoed oppakken en met een andere mijn revolver. Waarom twee verschillende knoppen om iets op te pakken? Het is tekenend: je gebruikt zo bizar veel knoppen van je toetsenbord, dat het afleidt van de actie. Welke knoppencombinatie moet ik gebruiken om die lasso te werpen? En welke knoppen mag ik dan nu weer loslaten? Het staat wel vermeld in je scherm, maar je wil dit niet nodig hebben. Het ergste is nog wel dat ik met enige regelmaat per ongeluk mijn paard sla. Ik ben van de beestje gaan houden!
Het besturen van Arthur voelt soms aan als vingergymnastiek en een halve typecursus. Gelukkig valt het een en ander aan te passen in de instellingen, zoals de bizarre keuze om je paard in de richting van de camera te laten sturen, waardoor je non-stop op tegen iedereen die met je meerijdt botst.
Een meesterwerk… in wording?
Het is jammer dat een game, zo bizar goed als Red Dead Redemption 2, een jaar na de console-release in deze staat verkeert op pc. Er is natuurlijk altijd hoop: voor elke speler die luidkeels schreeuwt op het internet, zullen er honderd zijn die probleemloos virtueel cowboy spelen. En Rockstar is druk bezig met patches voor de zowel de game als hun eigen launcher. Hopelijk komen ze dan ook met een wat betere, en vooral simpelere, besturing.
Laat je daarom niet volledig afschrikken door de negativiteit die de pc-versie van de game momenteel omringt, want zelfs met alle problemen is dit nog steeds één van de beste games die ik ooit op pc heb gespeeld. Het is een titel waar ik mijn kleinkinderen mee wil vervelen wanneer ze op mijn tachtigste op bezoek komen. “Call of Duty 87? Fifa ’77? Ha! Vroeger hadden we Red Dead Redemption 2! Dat was pas een echte game! Met realistische modder en echt poepende paarden! Met cutscenes zo mooi, dat je elke keer even vergat om weer verder te spelen wanneer je de teugels weer in handen kreeg.”
Wat ik wil zeggen is dat gezien wij pc-gamers al een jaar op dit meesterwerk hebben moeten wachten, we het nog wel even wat langer kunnen volhouden. Dat we Rockstar nog een aantal weken moeten gunnen om de game te patchen. Zodat de extra’s die deze versie biedt niet dienen als tegengewicht voor de bugs, maar als een van de argumenten waarom de pc het beste platform is om het Wilde Westen van Red Dead Redemption 2 te ervaren. Met een beetje geluk wordt de pc-versie van Red Dead Redemption 2 het beste kerstcadeau ooit.