We hebben allemaal wel zo’n favoriete game waar we meerdere keren naar terug blijven keren, spelletjes die een speciale plek in ons hart verdienen en die we kunnen aanvinken op de lijst ‘bitterzoete nostalgie”. Omwille van de huidige situatie in de wereld is het alleen maar meer en meer logisch hoe makkelijk het wordt om de ultieme vorm van escapisme te ervaren, de controller vast te nemen en onze favoriete game te gebruiken als troost. Het leek me een fijne gedachte om mijn favoriete en meest nostalgische games op te sommen, door de generaties heen. Uiteraard ben ik heel benieuwd naar jullie antwoord en een eventuele toevoeging van jullie eigen “ultieme nostalgische games” lijstje.
- Mario Kart Super Circuit – Game Boy Advance (2001)
De eerste game die ik “echt” voor mezelf had gekocht toen ik nog een kind was! Dolgelukkig met de mooie, rode Game Boy Advance SP in de aanslag, klaar voor een potje Mario Kart! Hoe vaak ik deze game heb gespeeld kan ik niet inschatten, maar het is ongetwijfeld een spelletje waar ik alles uitgehaald heb. Ik zal ook nooit vergeten hoe leuk de kartonnen doosjes waren. Pure nostalgie!
- The Lord of the Rings: the Return of the King – PlayStation 2 (2003)
Toen de films uitkwamen en we als “jonge snotters” nog dagelijks Plopkoeken aten, waren deze blockbusters dé films van het moment.
De videogames kwamen door het succes van de films ook al snel de meeste huiskamers in, met als gevolg dat we met onze schoolvrienden vochten voor wie er als Legolas mocht spelen (want iedereen weet dat Legolas het coolste is!!!). Deze spelletjes heb ik vooral bij vrienden gespeeld, aangezien ik toen geen PlayStation 2 had (erg sneu, ik weet ‘t), maar ik heb deze dan later op de PC opnieuw gespeeld, weliswaar wat jaartjes later.
De herinneringen die ik heb aan deze films en games blijven ongeëvenaard. Ergens durf ik hopen dat er op een dag de ultieme ‘Lord of the Rings”-rpg uitkomt, beschikbaar voor alle consoles en PC. Durven dromen kan geen kwaad!
- Grand Theft Auto: Vice City Stories – PSP (2006)
“Een draagbare PlayStation? “Ik hoor iedereen nog altijd vol verbazing spreken over de PlayStation Portable. De waslijst aan unieke games die we konden spelen op die console is ontzettend groot, maar Grand Theft Auto: Vice City Stories was voor mij dé PSP-game! Dit was de allereerste GTA-game die ik mijn eigen bezit had, dankzij een speciale bundel waarin zowel de console als de game zat.
De setting, atmosfeer, kleur en het verhaal in deze game zal me altijd bijblijven. De warme, tropische Miami-setting die ons doet denken aan “Scarface” en heel wat andere bekende gangsterfilms was een mooie omgeving om in rond te rijden en vernieling aan te brengen. Maar wat de game voor mij ook deed was een romantiserend beeld scheppen van de Amerikaanse grootsteden. Ik heb talloze keren stilgestaan en gekeken naar de zonsopgang van Vice City, met op de achtergrond een jaren ’80 soundtrack.
Hopelijk kan Rockstar in de volgende GTA-game mijn nostalgie (en ongetwijfeld van een heleboel anderen) weer opwekken met een next-gen versie van Vice City.
- God of War 3 – PlayStation 3 (2010)
Nog altijd de beste “God of War”- game in de reeks voor mij. Goden een koppie kleiner maken waar de duivel zelf van zou blozen, dat kan je alleen maar overlaten aan Kratos. Talloze keren heb ik de game weer bezocht en nooit moe gespeeld. De ideale klassieker die van een goede, hersenloze game houdt met een ijzersterke gameplay. Mijn hoop is dan ook groot voor het nieuwe franchise, in de hoop dat ze een soort gelijke game-ervaring kunnen bieden in de volgende delen van de “Noorse” saga.
- The Elder Scrolls V: Skyrim – PlayStation 3 (2011)
Iedereen heeft op dit punt in z’n leven sowieso gehoord over “The Elder Scrolls V: Skyrim”, mogelijk soms wat té veel zelfs omwille van uitgemolken marketingstrategieën (wat ik ten zeerste betreur).
Bethesda heeft de game ondertussen al op meerdere generaties en platformen uitgebracht, en mogelijk ook met een reden. Voor iemand die een grote bewonderaar is van “The Lord of the Rings” en “The Hobbit” (je raad ‘t al aan m’n accountnaam) is deze fantasy-setting het Walhalla om je uren in te verliezen. “Skyrim” is mogelijk op zich een beetje als de boeken van Tolkien: ze zijn uitgebreid en hebben een levende geschiedenis vol diversiteit aan interessante verhalen.
Ondanks ik de game grijs gespeeld heb op de PlayStation 3, vind ik de Nintendo Switch-versie tot nu toe leuker. Het idee om deze game op broekzakformaat te hebben is fantastisch, laat staan dat de laadtijden ook veel sneller zijn.
Ik moet schuldig bekennen dat ik de wereld van “Skyrim” jaarlijks nog terug opzoek. Dat is geen schande, want na al die uren die ik er gespendeerd heb, valt er altijd nog wel iets nieuws te ontdekken. Een pijl in je knie, bijvoorbeeld.
- Bioshock Infinite – PlayStation 3 (2013)
Het is ergens normaal dat deze game speciaal blijft voor veel mensen. Het verhaal en de stad Columbia, hoog in de lucht, met je “grapple hook” tussen de gebouwen scheuren,… De steampunk-setting lijkt op het eerste zicht gezellig, vrolijk en licht, maar vaak komt die typische “Bioshock”-toets weer naar boven die ons er aan doet denken dat we nog steeds een horrorgame spelen.
De herinneringen aan deze game zijn voor mij alvast bitterzoet. Mijn eerste partner heeft me deze cadeau gegeven toen het uitkwam. Ik koppel deze game daarom ook altijd aan verliefd zijn in de warme zomer van 2013.
- The Last of Us – PlayStation 3 (2013)
Het jaar 2013 was een ijzersterk gamejaar en als knal op de vuurpijl kwam Naughty Dog kwam op de proppen met een geheel nieuwe game, “the Last of Us”.
Bikkelhard en gedurfd, ijzingwekkend spannend en een mooie weergave van het menselijk gedrag in tijden van nood zorgden er voor dat deze zeker niet op m’n lijstje mocht ontbreken. Hoe vaak ik de game opnieuw heb gespeel weet ik niet, maar ik blijf het een geweldige game vinden.
- Assassin’s Creed: Origins – PlayStation 4 (2017)
Een verassing, een zoveelste “Assassin’s Creed”-game waar ik eigenlijk zelfs niet zo veel van verwacht had, die me uiteindelijk meteen had gewonnen.
De woestijn is een ideale locatie voor een AC-titel, doorspekt met rijke cultuur en een degelijk verhaal. Vooral de spelwereld is hier de grote troef. Zandstormen, fata morgana’s, de ongekende mysteries van de piramiden, Alexandrië in haar volle glorie… Fantastische sfeer!
- The Last of Us: Part II – Playstation 4 (2020)
Het is inderdaad een recente game, maar desalniettemin komt deze op m’n lijstje als “nostalgisch”. Kort verwoord heeft dit spel me door een erg moeilijke periode geholpen. Dat neemt niet weg dat ik het ook een fantastisch gedurfd project vond, waarbij Naughty Dog de “ballen” had om ons een suikerzoete Hollywood-plot te ontnemen en de wereld te tonen zoals die is: divers en gevarieerd, alles er op en eraan en zonder blad voor de mond.
Voor velen mogelijk een emotioneel te zware game, te duister, te hard,… maar voor mij een pareltje van jewelste. Verdiende GOTY en zeker eentje waar ik graag een geremasterde versie van zou willen zien verschijnen.
Zo, dit was mijn nostalgische lijst vol jeugdsentiment en recente favorietjes. Alvast bedankt voor jullie tijd om m’n artikel te lezen, het is best wat langer geworden dan ik had gedacht. Hopelijk zie ik bij jullie ook wat games verschijnen, daar ben ik alleszins erg benieuwd naar!
Leuk artikel. Ik heb er ook een aantal, maar ik denk dat de eerste in het lijstje de game is die me het meest is bijgebleven:
Super Mario Bros. 3
De game der games. Ik krijg altijd een fijn gevoel als ik het beginscherm zie of de landkaart van de eerste wereld, waarvan ik vroeger altijd dacht dat de struiken spoken waren. Je kon toen nog niet saven en dat betekende dat ik vrij lang niet heb geweten dat er ook nog een tweede, derde, vierde, vijfde, zesde, zevende en zelfs achtste wereld was. Daar kwam ik pas achter toen een van mijn klasgenootjes even door wereld een heen vloog. Veel later ontdekte ik de fluitjes enzovoort. Ik denk dat ik de game deze eeuw pas voor het eerst uit heb gespeeld en ik speel m nog steeds regelmatig.
Sonic the Hedgehog 2
Deze was vaak op tv tijdens de commercials en ik wilde m zo graag hebben. Mijn neef had me de eerste wel eens laten spelen en ik wilde ZOO graag een SEGA. Veel later kreeg ik m en ik heb deze game altijd met erg veel plezier gespeeld. Ik moet wel eerlijk zeggen dat Sonic Mania wel enorm verouderd aanvoelde enkele jaren gelden. Dat gevoel heb ik bij eerdere Mario niet.
Metal Gear Solid
Dit was voor mij echt WOW destijds. Voetstappen in de sneeuw, sluipen etc. Vet verhaal. Deze staat in het zeldzame rijtje games die ik meer dan een keer heb aangeschaft. Later ook op de GameCube.
Tomb Raider 1-3
Deze herinner ik me goed, omdat ik het veel samen met een vriend van me speelde. Gewoon om beurten tot het uitgespeeld was. Mooie tijden.
Tekken 3
Eindeloos gespeeld. We hadden er, slechte mensen dat we waren, zelfs een keer geld mee kortstondig verdiend door de broers van een vriend van me te vertellen dat we een nieuwe game hadden gekocht en dat we wel een toernooi wilden doen met de inleg van vijf gulden (uit de blauwe postbank spaarpot). Eerst even net doen alsof we er geen reet van konden, maar we waren al doorgewinterde pro’s. Helaas moesten we het afhandige geld later wel teruggeven van onze moeders.
Metroid Prime
De GameCube was een speciale console voor me. In het begin kochten een aantal vrienden en ik vaak dezelfde games bij release, zoals Luigi’s Mansion, Star Fox, Sunshine en Metroid Prime. Ik weet nog goed dat we bij Star Fox al lichtelijk gek werden hoe mooi het spel was, maar bij Metroid Prime werden we echt euforisch. Ik zal de eerste landing ol Tallon Overworld nooit vergeten. Super veel zin in Metroid Prime 4.
Timesplitters 2
Eindeloos multiplayerplezier, maar ook in de single player vond ik m erg tof.
Resident Evil 4
Hier heb ik het ook al vaker over gehad, maar dit was voor mij de kennismaking met de serie en ik vond het wel zo spannend en vet, dat ik m echt talloze keren heb uitgespeeld op zowel de Cube als de Wii.
Alles wat daarna uitkwam voelt wat minder ver weg en minder nostalgisch als je het mij vraagt. De herinneringen die ik daaraan heb zijn ook vooral herinneringen die ik zelf heb gemaakt. Er werd vanaf dat moment minder samen gegamed, omdat stappen de boventoon voerde bij mijn leeftijdsgenoten (en bij mij). Games samen meemaken (erover praten etc.) doe ik daarom niet meer zoveel op af en toe een potje FIFA of Mario Kart na dan. Recentelijk wel samen met mijn vriendin aan BOTW begonnen, maar na twee sessies ligt dat ook al een tijdje weer stil (te weinig tijd voor).
Thanks, Luigi! 🙂
Het is leuk om te zien hoe groot je lijstje is geworden. Dat wilt zeggen dat er toch heel wat mensen zich kunnen plaatsen/identificeren in een game en dat ervaren als leuke herinneringen of (mogelijk in mijn geval) koppelen aan gebeurtenissen.
Hopelijk heb je gauw wat meer tijd om te gamen, haha! 😉
TimeSplitters 2 (en later ook 3) was zo’n heerlijke game. Zowel de single player als multiplayer was inderdaad echt geweldig. Daar heb ik heel veel uren alleen en in de split screen gestoken. Alles aan die game zat echt goed in elkaar. Zo jammer dat daar nog geen vervolg op is gekomen…
Ik heb pas later een ps2 gekocht en vorig jaar eindelijk begonnen aan timesplitters 3. Die game ziet er dan wel niet meer zo denderend uit, maar de game speelt nog steeds lekker weg.
Erg leuk artikel.
Ik heb inderdaad ook wel wat nostalgische games, hier een kleine greep uit de collectie.
Met stipt op één staat toch wel Final Fantasy VIII, ondanks FFVII ( zoals bij veel mensen) mijn gateway was naar J-RPGs is het toch echt FFVIII die er voor gezorgd heeft dat mijn liefde voor J-RPGs is zoals die nu is. Daarom speel ik deze game elke december met veel plezier.
Op nummer twee staat prince of Persia 2: the shadow and the flame. Nu was de originele prince of persia mijn gateway naar games als vierjarige kind, maar prince of persia the shadow and the flame was de game die ik echt door en door speelde als klein kind. Soms start ik hem nog wel eens op via dosbox.
Nummer drie is gereserveerd door Die by the Sword. Een lange tijd heeft deze game mijn ridder fantasie bevredigd. Het zwaard vechten voelde realistisch aan en dat je elke ledemaat af kon hakken op verschillende punten was een toffe feature, nadeel daar aan was dat het ook bij jou kon gebeuren dus ik was vaak mijn zwaard of schild arm kwijt. Echt een hele mooie tijd mee beleefd. Maar wel met de kanttekening dat dit echt een game is die beter een herinnering kan blijven want vooral gameplay technisch is het niet goed oud geworden.
En op nummer vier en de laatste die ik noem staat Assassin’s Creed ( dit geldt eigenlijk voor de gehele franchise) het is niet alleen het begin van een serie waar ik een grote fan van ben geworden, maar en dit zal waarschijnlijk heel erg cliché overkomen ( en hier praat ik het liefst zo min mogelijk over), de game kwam precies uit op het moment dat het erg slecht met mij ging en ik vaak aan zelfdoding dacht en ook drie keer een poging heb gedaan om er een eind aan te maken. En mede door deze game (de andere zaken houd ik liever privé) begon ik weer in te zien dat het leven wel degelijk zin heeft en dat ondanks het zwaar kan zijn er ook genoeg leuke dingen op je af komen.
Mooi om te lezen hoe je door (ondere andere) AC te spelen je leven weer een positieve draai wist te geven. Vaak wordt gamen als negatief gezien in de media (aanzetten tot geweld, verslaving, etc ), maar jouw verhaal laat zien dat het spelen van games ook zingeving, plezier, ontsnapping kan bieden.
Inderdaad. Games kunnen vaak een goede uitlaatklep zijn en mogen voor mij gerust wat positiever besproken worden. Een verslaving kan je trouwens met alles hebben. Doseren is de sleutel!
Thanks, Meta! 🙂
Prince of Persia heb ik ook vaak gespeeld!
Het is geen schande om leuk te vinden wat je leuk vind. Onze meningen over sommige kwalitatieve aspecten binnen het Assassin’s Creed -franchise mogen dan wel (vrij) vaak verschillen, ook ik ben gek op de meeste AC-games. En plezier eraan beleven doen we sowieso!
Ik heb Valhalla nu een week of 3 uitgespeeld en ik kijk ondertussen ook wel uit naar een nieuwe game. Zegt de Russische revolutie je wat? Zou ik na Ghost of Tsushima precies iets leuker/verfrissender vinden als locatie en historie. Ik denk bv. al aan het pijnlijke verhaal omtrent de Tsaren.
Voor de rest alvast een welgemeende “dankuwel” voor je bijdrage en je persoonlijke lijstje aan nostalgische games!
Poeh, heb je effe?
Championship Manager 01/02 staat in elk geval met stip bovenaan!!
Maar ik bewaar ook warme gevoelens voor FIFA 96 (waar voor het eerst de namen van de spelers door een commentator werden uitgesproken! Het kón niet realistischer!!), Tomb Raider, XCOM Terror of the Deep, de originele SimCity, de originele Civilization, Full Throttle, Ducktales toen ik nog wat jonger was, joh, de lijst is welhaast eindeloos.
Ducktales? Oké, nostalgie geactiveerd! 🙂
Ah man!! CM en Fifa 96 inderdaad!!!!
Leuk artikel!! Mijn nostalgische games zijn Tetris (Gameboy), Metal Gear Solid (ps1), Jak and Daxter (ps2), Uncharted (Ps3), Mass Effect 2 (ps3) en toch ook wel The last of us (ps3).
Thanks! Leuk lijstje! 🙂
Ik voel me nogal oud nu haha, qua jeugdsentiment moet ik het gaan hebben over Metal Gear op de MSX uit 1987. In die tijd moest er nog een save gemaakt worden met een tape recorder.
Goed om the Return of the King in je lijst te zien 🙂 Topgame!
Een save maken met een tape recorder? Ik krijg Stranger Things-vibes hier! 🙂
Heel erg leuk dat je ook een fan bent van de “Lord of the Rings”-games, het blijven fantastische films ook. Ben erg blij dat ik ze recentelijk nog op 4K heb kunnen aanschaffen (de steelbooks). Mooi voor de collectie!
Off topic: leuke avatar! Gorillaz-fan? 🙂
Ik heb er zoals velen ook meerdere maar er is er 1 die daar met kop en schouders bovenuit steekt:
MegaMan2
Wanneer ik die intro alleen al hoor krijg ik kippenvel, ik ruik de was van moeders terwijl ik probeer Woodman te verslaan.
Ook denk ik nog terug aan het moment dat ik er achter kwam dat na alle bosses er nog meer levels waren voordat je dr willy tegenkomt.
Haha ja die had ook nog wel in mijn lijstje gekund. Altijd beginnen met Flashman daarna metal man en dan bubble man ofzo.
Geweldig! Jammer genoeg nooit gespeeld! 🙂
Het lijkt alsof je er een leuke tijd mee hebt beleefd!
Wat was the Return of the King een toffe game!
De ultieme the Lord of the Rings RPG daar hoop ik met je mee!
Hoewel ik een the Lord of the Rings Total War game ook fantastisch zou vinden!
Haha, ja, die game was erg leuk! We hadden eigenlijk een erg mooie kindertijd als ik er zo aan terugdenk. Die rpg-is hopelijk al in de aanmaak, ik heb ergens precies iets opgevangen? Geen idee welke studio, ik zou het eens moeten opzoeken. Die “Gollum” game is ook op komst maar da’s natuurlijk afwachten. 🙂
Een “Lord of the Rings” Total War game lijkt me ook echt top! Of een nieuwe Battle for Middle Earth!
Eerste game die ik ooit gespeeld heb: Crystal Caves (pc)
Games die van mij een gamer hebben gemaakt: Dust, A Tale of The Wired West (pc), GTA en GTA 3 (pc)
Games die indruk hebben gemaakt: Jade Empire (xbox) en Prince of Persia Sands of Time (xbox)
Favoriete gameserie: Assassins Creed reeks (minus Odyssey)
Game die ik het meest waardeer: The Witcher 3 (ps4)
Bedankt voor je bijdrage! 🙂
Ik denk dat veel mensen ook zijn begonnen met GTA te spelen, wat een leuk franchise! Die Assassin’s Creed: Odyssey verwijzing snap ik ook wel. 😉
En natuurlijk is The Witcher 3 een pareltje! Moet stiekem nog steeds met de DLC beginnen, mogelijk deze zomer eens op de PC verder spelen!
Ridge Racer Type 4. Soundtrack speel ik nog steeds af.
Game ost’s hebben zeker ook veel nostalgische waarde! Leuke keuze! 🙂
Hmm lastig, heb best veel games waar ik graag aan terugdenk.
Ik ga denk voor: James Bond: Nightfire, Timesplitters: Future Perfect, Call of duty 4: Modern Warfare, Trackmania Nations Forever, Medal of Honor: Rising Sun, XIII, Need for speed: Undergound 2 en Tony Hawk: Pro Skater 4.
Leuke games! Dan kijk je vast en zeker ook uit naar de aankomende Bond-game? 🙂
Heel veel games die nostalgisch voor mij zijn, ik ga niet vertellen waarom bij elke game. Maar ik kan wel een lijstje geven.
Fantastisch! Erg leuke en gevarieerde lijst! Ook een heleboel games die ik ook wou vermelden, maar dan zou het artikel te lang worden! 😉
Dankjewel! 🙂 Ik heb ook altijd wel de insteek gehad om zoveel mogelijk genres een kans te geven. En ja dat de lijst te lang wordt snap ik. Nu ik dit aan het typen ben bedacht ik mij ook dat ik de eerste Bioshock en Battlefield 3 vergeten ben… 😛
Die zijn inderdaad ook wel het vermelden waard! 🙂
Ik geniet nog steeds van Doom 1 en 2, Quake 1, 2 en 3.
Nice! Leuke shooters! 🙂
Ik game al sinds 1986 en dus zijn het er best veel, maar moet ik er toch aan paar noemen dan zijn dat toch wel Boulderdash, Mario Bros 3, Donkey Kong Country, maar ook games als Mortal Kombat 1 en 2. Daarnaast mag ik mijn all time favorite Secret of Mana en Star Tropics ook niet vergeten. Ook Cannon Fodder op de Amiga vond ik zo geweldig.
En dan moet ik eigenlijk Warcraft 1 en 2 en C&C eigenlijk niet eens vergeten.
En het leuke is een game als Goof Troop heb ik ook helemaal grijs gespeeld.
O man en nu komt ineens Unirally ook nog in me op.
Kortom zijn best veel games zo door al jaren heen.
Ja, fantastisch hoeveel games we kunnen spelen op lange termijn! 😉
Thanks voor je leuke reactie! 🙂
Secret Of Mana
Ik had nog niet zo lang een Super Nintendo. De enige spellen die ik had waren Super Mario AllStars en Starwing. Dat was toen een bundel waar ze allebei in zaten. Bij de zaterdageditie van De Telegraaf zat altijd een extra blad genaamd Weekend. Daar stond toen een recensie in van Secret Of Mana, geschreven door Alex Roos. Er stonden geen foto’s van het spel bij, alleen een paar plaatjes van de speelbare karakters. En hoewel ik geen idee had hoe het spel eruit zag, één ding wist ik zeker; dit spel MOEST ik hebben! Alex was er zó enthousiast over en het klonk gewoon als een geweldig spel. Ik heb het daarna meteen besteld en ik heb er dan ook nooit spijt van gehad. Het is ook even mijn favoriete spel geweest, totdat het plaats moest maken voor…
Final Fantasy III
Of Final Fantasy VI. Hoe je het ook wil noemen, het blijft hetzelfde spel. Final Fantasy VII zal wel populairder zijn en dat vind ik ook zeker een geweldig spel, maar het is de voorganger die ik toch nog beter vind. Veertien toffe karakters, de meesten daarvan met een mooi achtergrondverhaal. De muziek vind ik echt geweldig, daar kan ik naar blijven luisteren. De villain, Kefka, blijft één van de meest bizarre bazen. Het spel is zo ontworpen dat de hoofdpersoon degene is die je maar wil, maar voor mij is dat toch Terra. Zij is degene waar het hele verhaal om draait. BEST! GAME! EVER!
Final Fantasy VII
Toen Squaresoft aankondigde over te stappen van Nintendo naar Sony deed dat best zeer. Ik was van plan een Nintendo 64 te kopen na mijn Super Nintendo, maar Square gooide roet in het eten. Tot ik verder ging kijken. Tomb Raider, Resident Evil, Street Fighter, allemaal franchises die meer vertegenwoordigd werden op de PlayStation. Van mijn ouders moest ik de Super Nintendo dan wel verkopen om de PlayStation gedeeltelijk te financieren. Met pijn in mijn hart deed ik afstand van Secret Of Mana, Street Racer, Super Mario AllStars en Super Street Fighter II: The New Challengers (170 gulden!!!) en speciaal voor Final Fantasy VII kwam er een PlayStation. Wat een geweldig spel was dat, en is het nog steeds. Meerdere keren uitgespeeld en letterlijk honderden uren plezier aan beleefd. Later, toen ik op mezelf ging, heb ik een tweedehands Super Nintendo op de kop getikt met de acht spellen die ik destijds had, zodat de wereld weer in balans was, hahaha.
Ik heb eigenlijk nog geen enkele Final Fantasy-game gespeeld! Die boot heb ik compleet gemist. Ik hoor er wel vaak erg veel positieve dingen over. Kan je mij deze serie aanraden als iemand die niet zo into “Japanse anime-stijl” is? 🙂
Ik heb het zelf eigenlijk nooit als japanse anime stijl gezien. Sommige spellen hebben zelfs meer een westers uiterlijk. Bij anime denk ik meer aan de Tales, Trails en Atelier spellen.
Maar als je (met name) van turn-based rpg’s houdt, dan zit hier best wat moois tussen. Zelf vind ik ook niet alle delen even leuk. Final Fantasy XIII vind ik bijvoorbeeld verschrikkelijk. Ik ben ook geen fan van Final Fantasy VIII. Wat vaak als een mooi instapspel wordt gezien is Final Fantasy X. Daar ben ik het ook wel mee eens. Het verhaal daarvan is wel tof en het heeft een redelijk gestroomlijnd gevechtssysteem, waarin je tijdens de gevechten party members kan wisselen. De voice acting is niet altijd geweldig en je hebt helaas geen world map waar je vrij op kan rondlopen. Dat laatste was voor dit spel standaard.
Als ik een top 5 zou moeten maken, dan wordt dat:
IV en VI waren nog voor de Super Nintendo, dus die hebben mooie 16 bit pixel art. Vooral VI is een lust voor het oog. VII was nog een beetje early PS1, maar had wel mooie cutscenes. IX is echt een prachtig PS1 spel. Ik heb zelf het liefst ouderwets turn-based. Vandaar dat ik XIII en XV niet echt leuk vind, al vind ik XII dan wel weer wat hebben. Die was niet echt turn-based, maar had iets meer weg van een MMO. Wat ik zelf ook een geweldig spel vind is Final Fantasy VII Remake. Totaal onverwacht, omdat die niet turn-based is.
Mocht je twijfelen of het wat voor je is, dan zou ik gewoon wat YouTube video’s bekijken. Dan krijg je toch altijd wel een aardig idee.
Het NES en Super Nintendo tijdperk zijn een beetje verwarrend qua telling. Final Fantasy II, III en V zijn oorspronkelijk alleen in japan uitgebracht. Daardoor zijn Final Fantasy IV en VI in amerika omgedoopt tot Final Fantasy II en III. Vanaf Final Fantasy VII hebben ze gelukkig de japanse telling aangehouden. Stel je voor dat het in japan Final Fantasy VII, in amerika Final Fantasy IV en in europa Final Fantasy zou heten. CHAOS!!!
Toevallig heb ik een paar video’s gemaakt van Final Fantasy III (VI) en Final Fantasy VII Remake.
https://www.youtube.com/watch?v=dCSDTnPDJKs
https://www.youtube.com/watch?v=A0qtAiQyL84
Wauw, klaar en duidelijk haha! 🙂
Zal me er eens in verdiepen, het lijken wel leuke games. Ik heb alleen nog zoveel backlog, het standaard probleem met gamen!
Dat laatste klinkt bekend, ja. So many games, so little time. En dan gewoon doodleuk een spel opstarten dat je al vaker hebt uitgespeeld, hahaha.
Ja, erg eigenlijk he? Het is beter om je grenzen te verleggen en nieuwe dingen te ontdekken, maar dat is het nu net met nostalgie! 🙂
Zo zat ik doodleuk te verkondigen in het topic “Wat spelen we dit weekend?” dat ik Demon’s Souls en World Of Warcraft zou spelen deze dagen. Maar nee, ik zit gewoon weer aan Bloodborne, wat ik al drie keer heb uitgespeeld, maar nooit genoeg van kan krijgen.
Hahaha zo herkenbaar! Ik weet “op den duur” niet meer wat te spelen omdat ik veel nieuwe dingen tegelijkertijd aan het spelen ben, maar dan uiteindelijk ook een game opzet die ik al vaak gespeeld heb.
De Ubisoft sale is momenteel nog bezig en ik heb voor een tientje AC: Syndicate gekocht. Waarschijnlijk ook omdat ik nu “Peaky Blinders” aan het kijken ben op Netflix. Ik heb die game al eens op de console gespeeld, maar dit gaat lekker draaien op de PC. 🙂
Met diezelfde sale heb ik ook Far Cry: Primal gekocht (wou ik altijd spelen maar compleet gemist) en ik wil écht doorzetten om deze te completen.
Om nog maar te zwijgen over Skyrim op de Switch… Gelukkig komen er nog wat toppers uit in de nabije toekomst die we allemaal graag zullen spelen en ons mogelijk wat van de nostalgische games weghouden. 🙂
Edit: Bloodborne 3 keer uitgespeeld? Ik geraakte nog niet voorbij de eerste boerenpummels in het eerste level! Met Demon’s Souls op de PlayStation 5 ben ik wel al verder, maar die heb ik ook omwille van de moeilijkheidsgraat even aan de kant gelegd. Cuphead is denk ik de moeilijkste game die ik volledig gespeeld heb…
Precies allemaal van die open world spellen waar heel wat tijd in gaat zitten. Ben je voorlopig wel even zoet mee. Zo wil ik nog eens een keer goed voor Persona 5 gaan zitten. Schijnt rond de 100 uur te duren.
Veel plezier er mee zou ik zeggen! Het klinkt als een leuke timekiller! 🙂
Leuk artikel. Ik vraag me alleen af of dit niet eerder een lijstje is met favoriete games in plaats van nostalgische games. Zoals je zelf aangeeft is TLOU2 hartstikke recent en heb je die game gespeeld in een vervelende periode.
Nostalgie is toch juist het verlangen naar een bepaalde periode in het verleden? Waarschijnlijk is het begrip en het gevoel voor iedereen anders hoor. Ik raakte alleen nogal getriggerd door het plaatje van skyrim. Dat voelt voor mij als een paar weken geleden en daarnaast viel de game mij erg tegen. Haha.
Nostalgische games voor mij zijn: Donkey Kong Country, Zelda the wind waker, Okami, The world ends with you, persona 4 golden en monster hunter tri.
Favorieten zijn: Zelda Botw, Xenoblade, FF7r, Fire emblem three houses, smash 4, monster hunter world/rising en nog veel meer.
Maar ik kan deze voor mijn gevoel niet plaatsen het rijtje nostalgische games. Of ze zijn te recent. Of ik heb ze gespeeld in een mindere periode.
Ik ben mogelijk van nature heel snel in een nostalgische bui. De periode waar ik het dan over heb hoeft voor mij niet echt “lang” geleden te zijn om me zo te voelen. Dat kan zelfs gaan over een paar maanden geleden. Veel van mijn opgenoemde games hier zijn inderdaad ook favorietjes, die ik koppel aan een bepaalde herinnering. 🙂
Jammer dat Skyrim niet zo je ding is! Niet iedereen hoeft akkoord te gaan met mijn voorkeur, da’s voor iedereen anders en best interessant om verschillende meningen te horen.
De games die je opnoemt zijn ook pareltjes! Ik kan me voorstellen dat deze ook bij vele anderen een speciaal plekje verdienen. Zelda: BOTW had ik ook bijna vermeld, maar daar koppel ik een minder leuke periode aan, omwille van de eerste lockdown. Ik heb me er natuurlijk wel mee geamuseerd en hij valt sowieso onder mijn persoonlijke favorieten.
The Last of Us: part II kwam voor mij in elk geval net op tijd uit. Ik zat toen in een emotioneel erg zware periode en heeft me er echt bovenop geholpen. Fantastisch wat games kunnen doen voor je mentale gezondheid. Het is mogelijk wat vreemd om een minder leuke periode te bestempelen als “nostalgisch”, maar ik wou ‘m toevoegen omdat je zelfs in de meest rotte periodes van je leven ook de schoonheid van de kleine dingen kunt appreciëren. Het was een soort levensles denk ik. Zo, genoeg emo-talk! 🙂
Thanks voor je reactie en je persoonlijke toevoeging!
Misschien is het juist wel het contrast tussen jouw positieve ervaring met de game en de negatieve zaken op dat moment in jouw persoonlijke leven die voor een soort van nostalgie zorgen. Gelukkig heeft de game je goed gedaan 🙂 Fijn weekend
Ik denk dat je het daarmee erg mooi samenvat! Ook voor jou een fijn weekend gewenst! 🙂
Van alle spellen die je noemt vind ik Bioshock: Infinite de leukste. Zeker toen ik hem net had uitgespeeld vond ik het leuk om het einde op YouTube te kijken. Dat was voor mij echt de het chocolaatje op de taart. Ik hou niet zo van kersen, hahaha.
Bioshock: Infinite is ook voor mij één van de allerleukste en mooist gemaakte games, leuk dat je die ook apprecieert, want ik weet dat niet iedereen die tof vindt. 🙂
Ik heb geen problemen met kersen! :’)
Heeft er ook mee te maken dat, zonder iets te spoilen voor mensen hier die hem nog niet gespeeld hebben, het einde iets is dat perfect in mijn straatje past. Ik vond het spel zelf al leuk, maar dat einde gaf het de push om hem in mijn ogen geweldig te maken.
Ik weet nog dat ik op Dutch Comic Con rondliep en een Songbird Funko zag bij een kraampje zag staan. “Als-ie er straks nog staat, dan neem ik hem mee.” Zo moet je nooit denken, heb ik toen geleerd, want (je raadt het nooit!!!) die stond er later echt niet meer, hahaha. Gelukkig heb ik ‘m een tijdje later ergens anders op de kop kunnen tikken.
Heeft niks met nostalgie te maken, maar dat schoot me even te binnen.
Het verhaal van Bioshock: Infinite is fantastisch! Ik ben blij dat er toch ook nog anderen zijn die deze game weten te waarderen. Vooral de stijl van de game is ongeëvenaard. Ik heb nog nooit iets gelijkaardigs gespeeld. Niet iedereen is er fan van, maar ik zeker wel! 🙂
Dat Funko verhaal is wel een leuke anekdote! Ik heb de “Big Daddy” gekocht bij Mediamarkt enkele jaren geleden. Ik heb ook een goede vriend die ze beiden in zijn bezit heeft, en met verf ze een realistischere kleur heeft gegeven. Wat roest op de drilboor bij “Big Daddy” enzo, maar ook de kleuren komen beter overeen met het origineel, echt geweldig! 🙂
Njah, Funko’s het is iets verslavend. Ik heb er al een heleboel verameld ondertussen. Elke keer zeg ik dat ik er geen meer bijkoop, maar dan komt weer eens een leuke uit en dan… 🙂
Ik ben maar gestopt met de Funko’s wegens ruimtegebrek. Ik zou eigenlijk groter moeten gaan wonen, dan kan ik ook weer meer spellen kwijt.
Ik heb een deel van mijn Funko’s gestockeerd, ik hou van orde en netheid. Ik heb er een 3-tal in mijn kamer staan, maar die varieer ik dan van periode tot periode. Zo blijft de kamer toch ook nog een “beetje” volwassen… :’)
Dat klinkt wel netjes, ja. Bij mij staan ze op de comics kasten. Nog net niet tegen het plafond.

Leuke verzameling! 🙂
Plaatsgebrek is altijd een probleem. En als verzamelaar kan je nooit genoeg hebben.
Ik game al vanaf de NES, dus genoeg nostalgie kan ik wel zeggen. Een kleine greep uit mijn lijstje:
1. Double dragon II: the revenge (NES).
Samen met met mijn beste vriend veel tijd in gestoken toen we nog op de basisschool zaten. De moeilijke platform stukken zijn samen toch net wat minder frustrerend.
2. Super Mario Bros. 3 (NES)
Echt vernieuwend voor zijn tijd met een wereldmap en verschillende outfits, wat mij betreft nog steeds de beste mario game.
3. Donkey Kong Country (SNES)
Wat zag die game er mooi uit op de super nintendo. Had toen niet gedacht dat dat kon. De vibe van de game is ook lekker funky, maar de gameplay is dan weer zeer uitdagend.
4. Duke Nukem 3D (PC)
De game die van mij een FPS fanaat maakte. De eerste game waarbij ik ook mods en user levels speelde en speel de base game nog regelmatig tot op de dag van vandaag.
5. Toonstruck (PC)
Christopher Lloyd als gamepersonage. Een van mijn favoriete acteurs uit die tijd in een game zei ik geen nee tegen. En dan nog de stemacteur van Homer als de doldwaze sidekick Flux. Wat een heerlijke point n click adventure met maffe personages en net zo’n maffe humor. Wacht nog steeds op een remake of vervolg.
6. Grim Fandango (PC)
Wat mij betreft de top van het point n click genre (naast Full Throttle en Curse of Monkey Island). Je gaat van de personages houden en de spelwereld heeft een bijzondere sfeer door de combinatie van het land van de doden en een noir detective verhaal.
7. Uncharted (PS3)
Deel 2 is dan wel mijn favoriet, maar deel 1 voelde zo fris toen ik die voor het eerst speelde op mijn toendertijd gloednieuwe PS3. Wat een pracht en praal en het speelde ook nog lekker. En dan die geweldige band tussen Nathan Drake, Elena en Sully. Deze game zorgde ervoor dat Playstation mijn main platform werd.
8. The Last of Us (PS3)
Naughty Dog wist me weer te verrassen. Dit is toch wel mijn favoriete game allertijden. Geweldig hoe zowel jijzelf als Joel en Ellie zich steeds meer met elkaar verbonden voelen tijdens deze geweldige roadtrip en als kers op de taart nog dat bijzondere einde wat als een steen op je maag lag.
Daar laat ik het maar even bij, anders zit ik vanavond nog te typen.
Bedankt voor je lijstje! 🙂
Ik heb mogelijk nog een leuk verhaaltje ivm Christopher Lloyd, die heb ik op FACTS eens gezien als special guest. Ik ben een ontzettende fan van “Back to the Future” dus dat was vast en zeker een speciaal moment! 🙂
Je lijstje is ook wel mooi afgewisseld! Ook bij mij is de PlayStation mijn main platform, dus dat is sowieso ook de reden waarom er wat exclusives tussen staan in m’n artikel. Ik heb de Uncharted-games pas later gespeeld en was ook superblij met de geremasterde versie.
En inderdaad, “the Last of Us”, wat ‘n meesterwerk! 🙂
Helemaal vergeten toe te voegen: Fable op de Xbox: pure nostalgie. Heerlijke ost.