Dokter Caspari We hebben allemaal zo onze favoriete game-momenten, maar welk moment maakte op jou nu echt zo’n indruk dat je deze herinnering waarschijnlijk de rest van je leven bij je draagt (vergeet geen spoiler-melding + game-titel te noemen)?
Om mijn onuitwisbare game-moment maar even te noemen (grote spoiler voor de eerste Red Dead Redemption):
Na vele avonturen met John Marston beleefd te hebben, had ik dit personage in mijn hart gesloten. We hadden lief en leed gedeeld, en na onze taak volbracht te hebben konden wij eindelijk gaan genieten van een rustig bestaan en een welverdiende ‘happy ending’…..
Althans, hier was ik richting het einde van de game heilig van overtuigd geraakt. Het kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel toen bleek dat John alsnog op een zeer walgelijke en achterbakse wijze om het leven gebracht zou worden. Ik zal het moment waarop ik de schuurdeuren opengooide, en John vervolgens op machteloze wijze volledig doorzeeft zag worden met kogels dan ook nooit vergeten. Dit was zo ontzettend bruut, dat ik het idee had iets verkeerd gedaan te hebben. Ik heb letterlijk mijn laatste save herladen omdat ik simpelweg niet kon geloven dat mijn geliefde cowboy zo zou eindigen. Werkelijk flabbergasted was ik… Zelden kwam er tijdens het gamen zoveel emotie in mij naar boven, prachtig! Alleen het vervolg op deze game wist mij op een andere, maar minstens zo’n emotionele wijze te raken…
Wat is jouw memorabele game-moment? Laat het weten in de comments.
Ik heb een aantal jaren geleden mijn meest memorabele momenten als membercontent op IG gepost. Super Mario Bros 3. is toch wel de game waarmee het voor mij allemaal begon. Ik had al wel eens eerder wat gespeeld, maar deze game wist me te overtuigen.
Metroid Prime: Eerste landing op Tallon Overworld. Wat zag dat er toen vet uit en wat was de sfeer bijzonder.
Resident Evil 4: de aankomst in het dorpje en de mannen met de kettingzagen.
Mario Odyssey: het einde.
The Last of Us: als je opgesloten zit in die kamer voordat je door de sniper onder vuur wordt genomen. Weinig ammo, veel vijanden, bijna onmogelijk. Zo onmogelijk dat ik de moeilijkheidsgraad van Grounded terug heb gezet naar Easy, waardoor ik mijn trophy misliep en m nadien nog een keer heb uitgespeeld, maar dan wel met voldoende ammo.
Deze stond er toen nog niet bij:
Last of Us Part 2: Kampvuurscene waarbij je met Lev en Yara probeert te ontsnappen van de SCARS en de geïnfecteerden. Misschien wel het spannendste en engste in game moment ooit.
Ik heb teveel games die een onuitwisbare indruk op mij hebben achtergelaten en allen zijn ze controversieel om op te noemen op deze site.
Wel weer een leuk artikel, maar van jou verwacht ik ook niks anders
Je maakt me nu toch wel erg nieuwsgierig coola!!
Haha, ja, dan ga je toch denken aan dingen als Leisure Suit Larry, Dead or Alive, Catherine… Dat werk 😉
Aah het is niet echt een artikel, niet hoe ik ze normaal doe. Maar wel bedankt Meta, fijn compliment 😉
Er zijn wel een aantal momenten die ik als memorabel beschouw.
The Last of Us Part 2: HET moment van Joel (Spoilers!). Ik kan mij niet meer van een andere game herinneren dat ik tranen in mijn ogen had.
Bioshock deel 1: Eerste keer dat je Rapture zag. Wat een brute setting zeg, geweldige sfeer gedurende de hele game.
Metal Gear Solid 4: Ik kan wel meerdere momenten van deze serie noemen, maar de ‘microwave-tunnel’. Poeh, wat een afsluiting van de serie.
Rainbow Six Siege: Online potje met vrienden. Vanaf verschillende kanten tegelijk de ruimte betreden en synchroon alle vijanden te pakken gekregen. Zo gaaf moment.
Eerste keer Rapture zien is ook zo’n moment inderdaad, geweldig in scéne gezet. De plottwist in deze game zag ik ook niet aankomen.
Meest bizarre was voor mij Metal Gear Solid 2, het moment dat die game de 4de muur doorbreekt vond ik echt zo bizar! 🙂 denk daar nog vaak aan terug.
Het einde van Nier Automata kan en wil ik hier niet neerzetten maar daar was ik ook mindblown over.. meesterwerk wmb
Ik ben onlangs met nier begonnen. Ben echt net door de proloog heen. Hij heeft me
Nog niet echt, maar denk dat ik dan nog even door moet spelen.
De demo van Metal Gear Solid op psx. Verhaal vertelling, de stealth gameplay. Ik was meteen hooked.
Het uitspelen van Battletoads als klein manneke. Heerlijke frustratie gevolgd door voldoening en luidbundig juichen. En hit killen van Sephiroth in Kingdom Hearts valt hier ook wel onder.
Red Dead Redemption, het moment dat je Mexico insjokt met je paard, fantastisch!
Het giraffe moment uit the Last of Us. De rust te midden van de chaos waar je op dat moment in zit, prachtig. En het is volledig optioneel er nog ff bij stil te staan.
Voor de eerste keer een demoon jongleren met je zwaard en pistolen in Devil May Cry. Man wat was dat vloeiend en stijlvol. De eerste van zijn soort destijds.
Oprechte vraag; hoe heb je battletoads in hemelsnaam uit kunnen spelen? die game…..
Paar redenen denk ik. Ik had destijds niet de financiële middelen om een backlog te creëren, daardoor hechtte ik veel meer waarde aan het hebben van games en wilde ik de paar spellen die ik had simpelweg allemaal uitspelen.
En ik wist dat Battletoads bestond doordat ik het een keer voorbij zag komen in een game blad. Ik moest die game hebben, aangezien ik gek was op double dragon 2. Nooit wetende dat die game zo pittig zou zijn, maar ja ik had Contra ook al uitgespeeld, dus dan moest dit ook lukken. Wat een frustratie, zelfs zo erg dat ik een poosje niet van m’n ma mocht gamen omdat ik er zo in op ging.
Meest bizarre was voor mij het installeren en veel spelen van Carmageddon. Damn dat spel in die tijd. Dat kon echt niet, mensen over rijden en daar punten voor krijgen. Wat heb ik daar veel plezier aan beleefd. Mede door dat het in de media zo hyped was dat dit niet echt kon voelde het alsof je iets aan het doen was wat niet mocht. Nu is dat gewoon gemeen goed in veel games.
Original Carmageddon – YouTube
Carmageddon… Die game vond mijn ma echt te ver gaan. Ze wilde ook liever niet dat ik dit speelde. Acheraf snap ik hem wel, maar destijds voelde het idd alsof je iets deed wat niet mocht en daar genoot ik met volle teugen van 😉
Het eerste deel van Mass Effect. Toen ik dat destijds voor het eerst speelde… Wauw! Episch.
Voor mij is dat toch wel Mortal Kombat die toen zo’n indruk op mij maakte. De personages, het verhaal het pakte mij gewoon. En naturlijk de mogelijkheid om een gevecht te beeindigen. Fatality
Monty on the Run op de C64, wat een goede muziek (vond ik toen).
Het meest memorabele moment voor mij was toen ik samen met mijn pa mijn allereerste Xbox game haalde, namelijk Dead or Alive 3.
Ik stapte namelijk over van een Sega Genesis naar een moderne console destijds. De begin cutscene die DOA3 heeft blijft in mijn ogen een super mooie cutscene en has aged like wine 🙂
De plotwending in Red Dead Redemption, de eerste keer vechten tegen een Big Daddy in Bioshock. Veel momenten uit Half-Life 1 en 2, maar als ik moet kiezen dan Ravenholm uit 2. Megatron in Fallout 3 opblazen en de side-quest in The Witcher 3 met de baron die op zoek is naar zijn dochter en vrouw. Waarom uitgereken die quest mij is blijven hangen, weet ik niet, maar ik moet er geregeld aan terugdenken. Misschien omdat in die quest je emoties voor de baron alle kanten opgaan.
Maar bovenaan alles staat de allereerste keer World of Warcraft. Ik begon in de bossen van Teldrassil als Night Elf en had het gevoel dat een enorme wereld op me lag te wachten. Ik heb nooit weer zoiets ervaren.
De mooiste herinneringen heb ik toch aan goldeneye op de N64. Iedere zondagmorgen steevast een uurtje multiplayer samen met mijn vader en broers. Ik was toen 7 en zij een stuk ouder dus ik bakte er niet veel van maar heb hier toch mooie herinneringen aan.
Het moment waarop ik toch wel een traantje weg moest pinken was bij rdr2. Dat moment wanneer arthur terugrijd naar het kamp en je de soundtrack “thats the way it is” hoort is echt prachtig.
Mooie reacties mannen (en vrouwen), tof om allemaal te lezen!
Nadat ik als klein ventje de twee PlayStation games (The Two Towers en The Return of the King) meerdere keren had uitgespeeld, viel ik achterover toen men The Third Age uitbracht. Middle-Earth kon dus ook in een openwereld bezocht worden. En toen kwam de kers op de taart toen je ook nog eens troepen kon leiden in The Battle for Middle-Earth.
Games die mij het meest hebben geraakt (soms tot tranen toe), zijn: Life is Strange, Red Dead Redemption 2, The Last of Us en het ultra depressieve The Last of Us Part II. Allemaal, thank god, spoilervrij kunnen spelen.
BfME helemaal kapot gespeeld, met name deel twee. Deze had iets minder de LOTR film-feel, maar speelde echt super tof weg. Vaak ge-LAND met mijn broertje = allebei eerst in rust een leger opbouwen en dan ergens afspreken om het uit te vechten.
Het einde van Spec Ops: The Line. Dat je erachter komt dat een gedeelte wat je mee maakte gewoon een verbeelding was en beseft dat je personage mentaal steeds verder aan het aftakelen was.
Het einde van Mafia 2 maakte ook indruk op mij. Ook zijn er genoeg momenten in Life is Strange die goed binnenkwamen.
Spoilers voor Persona 5 Royal!
Persona 5 Royal heeft een erg speciaal plekje in mijn hart weten te veroveren (of moet ik gestolen zeggen?). De vele plottwists in die game zijn stuk voor stuk insane maar ook gewoon momenten waarin je met je vrienden in Tokyo aan het chillen bent en langzaam meer over ze te weten komt is echt heel speciaal.
Voor mij Zelde BOTW. Naarmate ik ouder word, is enthousiasme voor gaming minder geworden. Ik had alles wel zo’n beetje gezien en mede door kinderen veel minder tijd. Ik liet gaming wat los, en speelde op Xbox soms via gamepass nog wat.
Maar toen zag ik BOTW. Ik kocht een Switch en pakte m’n oude liefde Zelda weer op. Ik merkte ineens dat ik als 33 jarige, het enthousiasme weer kreeg van een 8 jarige. BOTW doet werkelijk alles goed. Ik heb 300 plus uren gespeeld, 100 procent, ja ook alle korok seeds. En nog kan ik uren in die wereld ronddwalen.
BOTW is voor mij een van de beste games ooit gemaakt en staat, qua niveau, mijlenver boven de rest als het gaat om games in het huidige tijdperk.
Hoewel ik de Switch line up daarna minder vind, is alleen BOTW elke cent waard geweest. Laat deel 2 maar komen.
Na SS was ik een beetje bang voor de toekomst van Zelda. Maar BotW maakte alles meer dan goed, wat een dijk van een game en wat een verrassing dat hij zo goed is geworden als hij is.
Na lang wachten, had ik eindelijk geld bij elkaar gespaard om Majora’s Mask op releasedag te kopen. Nadat ik Ocarina of Time geleend had van mijn oom, bezat ik nu voor het eerst zelf een Zelda-titel.
Het krakende haast schurende geluid van de klok die elke dag in beweging zet, bezorgt mij tot op de dag van vandaag de rillingen.
Zelda MM, ik heb deze game leren kennen via een Rom. Ik kende 3D video-games toen nog niet zo goed en was er heilig van overtuigd dat Clocktown de gehele spelwereld was. Die voelde zo magisch dat ik hier ook gewoon vrede mee had. Totdat bleek dat ik nog een heel werelddeel te onderzoeken had. Het moeras blijft wat mij betreft het meest mooie en memorabele plekje in deze game (op Clocktown na). Dit is imo de meest sfeervolle Zelda (en ook mijn favoriet trouwens).
Mass Effect-trilogie, van begin tot eind.
Vanwaar downvotes? Mass Effect is toch ook gewoon de bom?!