RuanMoleman Guilty pleasures zijn dingen die de meeste mensen helemaal niks vinden, maar waar jij stiekem heel erg van kan genieten. Ik ga daarom mijn schuld bekennen door drie guilty pleasures van mij te delen. Go easy on me! Deel vooral jouw guilty pleasures in de reacties.
Minecraft
De meest verkochte game ooit. Is het een erge guilty pleasure? Niet echt, want Minecraft is niet echt een gehate game. Toch ben je als volwassene wel in de minderheid want over het algemeen wordt Minecraft als een spel voor kinderen gezien. Laat je niet kennen door dat sentiment! Minecraft kan echt leuk zijn als je een beetje van survival houdt. Vooral met maten kan het erg leuk zijn om een wereld op te starten.
Ikzelf ben groot fan van een grote thuishonk bouwen. Daar waar mijn maten altijd erop uit gaan om grotten te bezoeken en te minen, ben ik al snel tevreden met het bouwen van huizen of andere handige dingen. In een spel als Minecraft is de sky de limit. Het mooie is aan dergelijke games dat je met niks begint, maar na flink wat uren een prachtige volgebouwde wereld hebt. Minecraft is een game dat ik altijd even een paar weken heel intens speel met wat vrienden, om vervolgens weer een jaar of twee links te laten liggen. Maar ik zal altijd hier en daar terug blijven komen.
Simulators
Meer een genre dan een specifieke game. En dan bedoel ik niet train simulator, flight simulator of farm simulator. Ik bedoel obscure spellen zoals Train Station Renovation Simulator, House Builder, Power Wash Simulator, House Flipper, Gas Station Simulator of zelfs het aparte Drugs Dealer Simulator. Het zijn vaak goedkope spellen die door enkele personen in Unity zijn gemaakt. De games hebben allemaal een overkoepelend aspect gemeen: het opknappen, schoonmaken of opbouwen van locaties.
Deze liefde voor dit genre kwam door YouTube filmpjes waar mensen huizen opknappen, auto’s en opritten schoonspuiten etc. Het zijn filmpjes waar je vooral een grote dosis bevrediging krijgt van het voor/na-resultaat. Ik zei: “hier moeten toch games voor zijn?”. Ik ging zoeken en vond als eerste Power Wash Simulator, een game waarin je domweg dingen schoonspuit. Later begon ik in games te duiken waarin je echt een business opbouwt. House Flipper, PC Builder Simulator, Gas Station Simulator, ga zo maar door. En elke keer als er een nieuwe sim op de markt komt die bijna hetzelfde doet als de rest maar dan in een ander thema: ik zit er klaar voor.
League of Legends
Aiaiai… League of Legends… De game die (als beide een grap en serieus) vaak door de modder getrokken wordt. Vaak komt het door de toxic community (en ja, die is toxic, afhankelijk van hoe goed je speelt). Maar ook door de gameplay die er niet echt aantrekkelijk uitziet. En ik kan het zeggen want ik verafschuwde deze game voor een lange tijd. “Wat?? Elk potje opnieuw levelen? Ik wil gewoon aan 1 personage werken!”. Ik was nog jong en te dom om te begrijpen dat niet elke game hoeft te draaien om 1 personage waar je skills voor vrijspeelt en ook behoudt.
Ik bekeek de gameplay en zei na 1 min: “Dit is niks voor mij”. Maar al m’n vrienden speelden het. Onder het mom van groepsdruk ben ik het maar gaan proberen. Het probleem is dat de leercurve van League ontzettend steil is. Je gaat amper plezier hebben tijdens je eerste twee weken met de game (uitgaande dat je misschien 2 potjes per dag speelt). Maar als het kwartje valt kan het echt leuk zijn. Vooral als je met vrienden speelt. Ik speel de game al iets van 8 jaar met wisselende frequentie. Ik haat de game net zo veel als dat ik ervan houdt. Tegenwoordig speel ik echter liever de mobiele variant. Leuk voor in bed of in de trein met veel kortere potjes. Iets wat beter past in mijn huidige leven.
Ik kom altijd weer terug bij Euro Truck 2.
Denk dat het voor mij Tetris is. Ik heb diverse delen/versies in huis en elke keer als ik weer voor het bijltje ga door een Tetrisgame te kopen, ontstaat de (vriendelijke) discussie met mijn vriendin of Tetris wel/geen geld waard is. Vroeger stond het immers op nepgameboys van 5 gulden:P
Haha goeie. Eindeloos plezier heeft geen prijskaartje wat dat betreft. Blijf het wel fascinerend vinden hoe Tetris nog altijd een plekje in de industrie weet te behouden. Het mag dan wel iets meer niche zijn anno 2022, maar het leeft nog wel.
Toen ik de titel zag, dacht ik ‘hé, wat een leuk topic’, maar toen ik na begon te denken wat mijn guilty pleasures zijn, kon ik zo gauw niets verzinnen. Dat betekent niet dat ik alleen maar goede spellen heb, maar het was typisch zo’n gevalletje dat je niks kunt bedenken als iets je onverwachts wordt gevraagd.
Dus ik ben maar eens gaan kijken wat voor stinkers ik in de kast heb staan. Stinkers waar ik me goed mee vermaakt heb, om precies te zijn. Nou, ik heb ze gevonden, hoor! We beginnen rustigaan en bewaren de smerigste bagger voor het laatst.
#3: Knack (PS4)
De PS4 launch titel waarvan verwacht werd dat-ie wel aan zou slaan. Nou, niet bij het grote publiek, maar wel bij mij. Het moest het waarschijnlijk meer hebben van de cartoony visuals, die een beetje richting de Pixar stijl gingen. De gameplay was niet bepaald diep, maar ik heb me er heel goed mee vermaakt. Als ik ‘t me goed herinner heb ik ‘m in ieder geval drie keer doorgespeeld.
#2: Final Fantasy X-2 (PS2)
Sowieso het zwarte schaap van de delen die op de PS2 zijn uitgebracht, maar ook binnen het geheel zal dit spel verre van bovenaan eindigen. Zeker na het veel betere Final Fantasy X werden hier hele vreemde keuzes gemaakt. Yuna als Britney Spears, hoofdstukken in plaats van één lang spel, slechts drie speelbare karakters, het week allemaal nogal af van de meeste eerdere spellen. En toch, he? En toch vond ik ‘m zelf erg leuk. 1000 Words vind ik een mooi nummer, de dress spheres vind ik een mooie afwisseling (al wist ik destijds nog niet dat dat een variant was van de jobs uit Final Fantasy III en V) en stiekem, heel stiekem, vond ik de oudere, stoerdere Yuna wel wat hebben. Ik heb zelfs ooit overwogen om dat plaatje van Yuna en Lenne waarin ze zij aan zij staan op de motorkap van mijn eerste auto te laten plakken. Hahaha, I know, right!?
Tijd voor de megaturd. Daar gaan we!
#1: Aliens: Colonial Marines (PS3)
Ik ben zeker niet de grootste fan van de Alien franchise, maar met name de eerste twee films vind ik erg gaaf. Eind 2012 schreef ik op Facebook een paar notes over de spellen van 2013 waar ik het meest naar uitkeek. The Last Of Us en Injustice: Gods Among Us waren er een paar van, maar ook Aliens: Colonial Marines. Een first person shooter, die zich in die wereld afspeelde, leek me erg gaaf voor op de zevende console generatie. Helaas bleek het toch niet de hit waar we op gehoopt hadden. De beklemmende sfeer miste. Je was zelf meer een predator dan andersom. Overigens niet te verwarren met de ‘one ugly motherfucker’, ghehehe. Een flink gedeelte van het spel vocht je tegen andere mensen in plaats van aliens. Dat sloeg ook niet bepaald aan. En ondanks alles kon ik het goed zien als dom vermaak. Ik sluit ook niet uit dat ik ‘m nog wel eens een keer opstart om ‘m nog een keer door te spelen. Wat ondertussen helaas niet meer te spelen is, is de multiplayer. Daar zat welgeteld één mode in die ik erg tof vond, Escape. Als marine moet je van een basis zien te vluchten en af en toe deuren openen, terwijl je de aliens, die je groep moet tegenhouden, van je af probeert te schudden. Daar heb ik wel veel plezier mee gehad. Ik begrijp heel goed waarom dit spel totaal niet populair is, maar ik heb er best wat uren speelplezier uit gehaald.
hehehe echte stinkers. Ik dacht dat Knack nog wel oké ontvangen was! Maar dat was niet je megaturd ;P
Gezien de negatieve recensies is Knack mijn guilty pleasure.
blijkbaar!
Ik weet er nog een (al is dat nu natuurlijk niet meer het geval): toen ik een jaar of 20 was kwam Nintendogs uit. Ik hoorde er positieve geluiden over en ik weet niet meer zeker of ik die game had om te reviewen (dat dacht ik altijd) of dat ik m zelf had gekocht (zou zomaar kunnen). Anyway, ik probeerde die te rechtvaardigen door te zeggen dat ik m MOEST reviewen (dat was altijd een vrije keus) en dat ik het daarom speelde. Stiekem was ik oprecht nieuwsgierig naar het spel en heb het volgens mij best lang gespeeld, want het was best bijzonder.
Ik woonde toen nog bij mijn ouders thuis en ik zat dus (in plaats van met een mooie jonge dame op de slaapkamer) in de woonkamer bij mij ouders ‘Henkie’ naar een pixelachtige Shiba Inu op mijn Nintendo DS te roepen.
Ben wel benieuwd wat mijn ouders in die periode van me gedacht hebben.
In mijn verdediging: ik had geen oogkleppen op wat betreft de mooie dames enzo, want stappen etc. deed ik ook gewoon, maar daar hadden mijn ouders in mijn optiek op dat moment niks mee te maken.
Ach, het is allemaal goed gekomen, al weet ik niet of de koper van het spel op Marktplaats Henkie lang in leven heeft gehouden, of hem direct de virtuele spuit heeft gegeven.
Was potverdomme een lieve hond jonge.
Ik heb werkelijkwaar nachtmerries van die game. Mijn zus had het en de hele familie werd gek van haar die dag in dag uit LUCKY! LUCKY! ROLL OVER! en de mic blafte. Ik had destijds nog een GBA SP dus het was stiekem ook wel jaloezie
Pffft, goeie. Misschien de nieuwere LEGO games? Ik haal daar altijd stiekem toch wel wat plezier uit. Al vind ik de oudere games wel stukken beter.
Leisure Suit Larry…
“For a fat girl you don’t sweat much.
…
… is probably my worst pickup line”
Pizza tycoon.
Ik word altijd heel vrolijk als ik het speel.
De graphics zijn totaal gedateerd.
De mappen werken niet.
Maar een succesvol restaurant maken, pizza’s verkopen voor enorme bedragen. En vooral de ladders beklimmen zowel de sociale als de criminele is geweldig.
Er is een criminele ladder die je kan beklimmen in Pizza Tycoon??
Zeker, je kunt kleine criminele opdrachten uitvoeren, wapens verhandelen en later als je hoog genoeg bent geklommen kun je zelfs investeren in criminele opdrachten.
Als je op sociale ladder genoeg gestegen bent, word je zelfs als je gepakt wordt door de politie niet meer gestraft.
Cat Quest, veel te makkelijk, redelijk eentonig, maar de een na de andere stomme woordgrap over katten dus ik vind het heerlijk.
Mijn guilty pleasures:
Ik heb eens PSNow geprobeerd en daar zitten van die verschrikkelijke “zoek deze objecten” games in…en ik heb ze allemaal gespeeld. Bij het verhaaltje groeit er spontaan een vagina ergens aan je lijf zo truttig zijn ze maar ze zijn zo ontspannend om te doen